Μια αληθινή ιστορία.
Οι Πρώτες Βοήθειες εμφανίζονται μέσα στην αληθινή ιστορία της Άντρεα Μπράουν.
Η Άντρεα Μπράουν δεν περίμενε ότι θα χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της στις πρώτες βοήθειες όταν έμπαινε σε μια μεγάλη αποθήκη διανομής για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο σχετικά με τη μετακίνηση μεγάλων και βαρέων αγαθών. Φτάνοντας στο χώρο της εκπαίδευσης αντιλήφτηκε ότι υπήρχε μεγάλη κινητικότητα σε μια από τις εισόδους. Κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά όταν είδε μια μικρή ομάδα εργαζόμενων να είναι συγκεντρωμένοι και να κοιτάζουν προς τα κάτω με την ανησυχία χαραγμένη στα πρόσωπα τους. "Ήταν πολύ περίεργο" θυμάται η Άντρεα. "Όλοι ήταν εμφανώς αναστατωμένοι, αλλά κανείς δεν φαινόταν πρόθυμος να κάνει κάτι".
Μόλις πλησίασε η Άντρεα, είδε έναν άνθρωπο πεσμένο στο έδαφος και αμέσως κατάλαβε πως δεν ήταν καλά. Ήταν κατάχλομος, προφανώς αναίσθητος και δεν ανέπνεε. Η Άντρεα ζήτησε από έναν από τους εργαζόμενους να καλέσει ασθενοφόρο και έπειτα ξεκίνησε την προσπάθεια καρδιοπνευμονικής ανάνηψης. Λίγο μετά το άτομο έκανε εμετό. Γύρισε τον ασθενή στο πλάι ώστε να μην κινδυνέψει να πνιγεί και μετά ρώτησε εάν υπήρχε κουτί πρώτων βοηθειών στο χώρο. "Για να είμαι ειλικρινής, το να κάνεις τεχνητή αναπνοή σε κάποιον είναι αρκετά αποκρουστικό. Αλλά το να κάνεις σε κάποιον που μόλις είχε κάνει εμετό ήταν απαίσιο". Ωστόσο η Άντρεα επέμεινε, και τα δώδεκα λεπτά μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο της φάνηκαν αιώνας.
Μια από τις εικόνες που έχουν μείνει πιο έντονα χαραγμένες στη μνήμη της Άντρεα έχει να κάνει με την εμφάνιση του ασθενή. "Ποτέ μου δεν είχα ξαναδεί κάποιον να δείχνει τόσο χλωμός και άρρωστος". Η Άντρεα παρακολουθεί ανελλιπώς τηλεοπτικές σειρές με ιατρική θεματολογία αλλά ποτέ δεν περίμενε ότι θα καλούνταν να αντιμετωπίσει η ίδια μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Μα στην πραγματική ζωή τα πράγματα δεν είναι όπως στην οθόνη. Εκείνο που την εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι πριν το γεγονός νόμιζε ότι ήταν ο τύπος του ανθρώπου που θα φοβόταν να προσφερθεί να βοηθήσει. Μπροστά στο περιστατικό όμως: "Απέκτησα με κάποιο τρόπο εσωτερική δύναμη, πίστη και αυτοπεποίθηση. Απλώς νιώθεις ότι θέλεις να βοηθήσεις". Όταν το σκέφτεται η Άντρεα νιώθει σχεδόν θυμό για αυτό που συνέβη. Θυμό γιατί κάποιοι από τους συναδέλφους αυτού του ανθρώπου απλά κάθονταν και κοιτούσαν μην ξέροντας τι να κάνουν. Έκτοτε πολλές φορές έχει αναρωτηθεί γιατί δεν είχε καλέσει κανένας ασθενοφόρο. Το μόνο που μπορεί να υποθέσει είναι ότι οι παρευρισκόμενοι ήταν σε κατάσταση σοκ βλέποντας έναν από τους σχετικά νέους και υγιείς συναδέλφους τους να κείτεται στο έδαφος.
Η Άντρεα επηρεάστηκε από την έκβαση του συμβάντος. Δυστυχώς ο άνθρωπος πέθανε. Η Άντρεα μίλησε για το περιστατικό σε συγγενείς και φίλους αλλά δεν μπορεί να σταματήσει να διερωτάται μήπως μπορούσε να είχε κάνει κάτι διαφορετικά.
Δημοσίευση σχολίου