Από το Blogger.
Η ιστορία του Φρανκενστάιν, του κλασικού αριστουργήματος της Μέρι Σέλεϊ, αποτελεί μία από τις πιο διαχρονικές και επιδραστικές αφηγήσεις τρόμου, επιστημονικής φαντασίας και γοτθικού δράματος. Το θέμα της αλαζονείας του ανθρώπου απέναντι στη φύση και τις συνέπειες της επιστημονικής απειθαρχίας έχει εμπνεύσει αμέτρητες διασκευές στην οθόνη. Το 2025, ο οραματιστής σκηνοθέτης Guillermo del Toro, γνωστός για το ιδιαίτερο αισθητικό του στυλ και την αγάπη του για τα τέρατα και τις σκοτεινές ιστορίες (Ο Λαβύρινθος του Πάνα, Το Σχήμα του Νερού), αναλαμβάνει να δώσει τη δική του οπτική στο μύθο. Στο ρόλο του λαμπρού αλλά εγωιστή γιατρού Βίκτορ Φρανκενστάιν ο Oscar Isaac ενώ στο ρόλο του τέρατος ο Jacob Elordi. Η παρούσα μεταφορά, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ της Βενετίας και κυκλοφόρησε παγκοσμίως μέσω Netflix..
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Frankenstein
Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Πρωταγωνιστούν: Oscar Isaac, Jacob Elordi, Christoph Waltz, Mia Goth, Lars Mikkelsen κ.α
Είδος Ταινίας: Δραματική / Φαντασίας / Τρόμου
Έτος Παραγωγής: 2025
Διάρκεια: 149΄
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Πρόκειται για την πιο αναμενόμενη κινηματογραφική δημιουργία της χρονιάς και δικαίως, τράβηξε όλα τα βλέμματα ήδη από την ανακοίνωσή της. Σαν θεατής επιθυμούσα διακαώς να παρακολουθήσω την ταινία, ανεξάρτητα από το αν θα κυκλοφορούσε στις αίθουσες ή σε κάποια streaming πλατφόρμα. Η προσδοκία ήταν μεγάλη, καθώς η ανάληψη του κλασικού έργου της Mary Shelley από έναν σκηνοθέτη όπως ο Guillermo del Toro, εγγυάτο μία οπτικά καθηλωτική και συναισθηματικά βαθιά προσέγγιση.
Η ταινία του Guillermo del Toro ακολουθεί στενά την κλασική νουβέλα της Mary Shelley, εισάγοντας τον θεατή σε ένα σκοτεινό γοτθικό δράμα που διαδραματίζεται κατά τον 19ο αιώνα. Ωστόσο ο Del Toro δεν περιορίζεται σε μια απλή επανάληψη του μύθου. Αντιθέτως, βουτάει στα σκοτεινά νερά της αρχικής νουβέλας, εστιάζοντας με ένταση στην τραγωδία του Dr. Victor Frankenstein και τη μοναξιά του πλάσματος.
Η ιστορία ξεκινά το 1857, όπου ένα ναυαγισμένο πλοίο κοντά στον Βόρειο Πόλο βρίσκει τον Dr. Victor Frankenstein τραυματισμένο στους πάγους. Καθώς αναρρώνει, διηγείται την τραγική του ιστορία στον Καπετάνιο, παρακαλώντας τον να τον παραδώσει στο έλεος ενός φρικτού πλάσματος που έχει επιτεθεί στο πλοίο. Η αφήγηση επιστρέφει στα παιδικά χρόνια του Victor, όπου η απώλεια της μητέρας του τον οδηγεί σε μια εμμονή δίχως όρια, με την επέκταση της ζωής πέρα από τον θάνατο. Στην προσπάθειά του να κατακτήσει τον θάνατο, ο Victor αρχίζει μια σειρά «μακάβριων» και «αφύσικων» πειραμάτων, τα οποία χρηματοδοτούνται από τον Henrich Harlander. Καταφέρνει να δημιουργήσει ένα ζωντανό πλάσμα. Ωστόσο, τρομοκρατημένος από την αποκρουστική μορφή του δημιουργήματός του, ο Victor το εγκαταλείπει αμέσως. Το πλάσμα περιπλανιέται στον κόσμο, αντιμετωπίζοντας την απόρριψη και την απανθρωπιά λόγω της εμφάνισής του. Η μοναξιά και η οδύνη του μετατρέπονται σύντομα σε οργή και δίψα για εκδίκηση εναντίον του δημιουργού του.
Στα συν της ταινίας, η μοναδική αισθητική του σκηνοθέτη, η ατμόσφαιρα, τα γοτθικά τοπία, τα πολυτελή κοστούμια και τα εφευρετικά σκηνικά πχ τα σκοτεινά εργαστήρια, δημιουργούν κλίμα αγωνίας. Τα εφέ για την απεικόνιση του πλάσματος, ξεπερνούν τις δυνατότητες των ψηφιακών εφέ. Σε αντίθεση με προηγούμενες διασκευές που εστίαζαν κυρίως στον τρόμο, αυτή η εκδοχή βουτάει σε φιλοσοφικά και ηθικά θέματα (την αλαζονεία της δημιουργίας, την ευθύνη του δημιουργού). Οι ερμηνείες του καστ είναι συγκλονιστικές. Ο Oscar Isaac αποδίδει τον Victor με «περίσσεια αυτοπεποίθηση και πάθος». Ο Jacob Elordi ως το Πλάσμα αναδεικνύει την τραγική, ανθρώπινη πλευρά του τέρατος.
Στα μείον της, ότι η ταινία είναι αργή σε ροή και έχει λίγη δράση, σε σχέση με τις τυπικές ταινίες τρόμου ή περιπέτειας. Αυτό μπορεί να απογοητεύσει. Οι σκηνές όπου ο Victor συναρμολογεί το Πλάσμα είναι αποτρεπτικές για ανήλικους θεατές.
Εν κατακλείδι, η ταινία «Frankenstein», είναι μια διασκευή που τιμά το πρωτότυπο υλικό, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει έναν σύγχρονο αναστοχασμό πάνω στα θέματα της ηθικής, της επιστήμης και του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Πρόκειται λοιπόν για ένα δραματικό και φιλοσοφικό κινηματογραφικό γεγονός, απαραίτητο για όσους αναζητούν την ουσία πίσω από τον μύθο.
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι γιατί είναι ένα αριστούργημα ατμόσφαιρας και αισθητικής με την σκηνοθετική υπογραφή του Del Toro.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER:
___________________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
Η ιστορία που ακολουθεί, με τίτλο «Οι Σκιές των Τεμπών», γεννήθηκε μέσα από το πλαίσιο ενός εργαστηρίου δημιουργικής γραφής, στοχεύοντας στην πειραματική ενσωμάτωση διαφορετικών ειδών λόγου στο πεζογράφημα. Η εκφώνηση της άσκησης ήταν απλή αλλά απαιτητική: να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή ένα εξωκειμενικό στοιχείο —στην προκειμένη περίπτωση, μια είδηση από τον Τύπο— και να αποτελέσει τον πυρήνα μιας νέας αφήγησης.
Η ιστορία είναι ένας μικρός φόρος τιμής και μια απόπειρα κατανόησης του πώς το προσωπικό πένθος μετατρέπεται σε δύναμη αναζήτησης της αλήθειας.
«Οι Σκιές των Τεμπών»
Η Ελένη, μια νεαρή δημοσιογράφος, με τα δάχτυλα παγωμένα, μόλις είχε ολοκληρώσει το άρθρο για την επέτειο των Τεμπών με τίτλο «Πάνω από 380 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης σε Ελλάδα και εξωτερικό για το έγκλημα στα Τέμπη». Κάθε λέξη, μια μαχαιριά. Δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών, η πληγή ανοιχτή, ένα βαθύ κενό. Καλείται καθημερινά να αρθρογραφεί στην εφημερίδα που εργάζεται. Και κάθε μέρα, το πιο δύσκολο θέμα είναι για τα Τέμπη. Κανείς όμως δεν ξέρει ότι πίσω από τα άρθρα της κρύβεται ένας προσωπικός πόνος. Ο Σπύρος, ο ετεροθαλής αδελφός της, φοιτητής νομικής, ήταν ένα από τα θύματα. Πήγε να δει τον αγώνα της ΑΕΚ, και επειδή τα αεροπορικά εισιτήρια είχαν εξαντληθεί για Θεσσαλονίκη, πήρε το τρένο, που του στέρησε τη ζωή. Η Ελένη, στοιχειωμένη από την απώλεια, ξεκινά μυστικά μια προσωπική έρευνα, αποφασισμένη να βρει την αλήθεια που θάφτηκε κάτω από τόνους συντριμμιών.
Στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη, η Ελένη θα συναντήσει τον Αλέξανδρο. Εκείνος αξιωματικός αστυνομίας, παρακολουθεί διακριτικά την κινητοποίηση, αφήνοντάς την να καλύψει το γεγονός χωρίς να την εμποδίσει. Κρυφά από την υπηρεσία του,συλλέγει στοιχεία για την υπόθεση. Τα μάτια του, γεμάτα θλίψη και αποφασιστικότητα, μαρτυρούν μια κρυμμένη αλήθεια, μια ιστορία που δεν τολμά να πει. Μια αλήθεια που τον καίει, που τον αναγκάζει να δράσει παρά τους κινδύνους. Κρατά πληροφορίες που κλονίζουν τα επίσημα πορίσματα, μυστικά που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα πάντα. Μαζί με την Ελένη, σαν σκιές, θα οδηγηθούν στα μονοπάτια της εξουσίας, ξετυλίγοντας το κουβάρι της αμέλειας και της συγκάλυψης. Οι σκιές των νεκρών ζητούν δικαίωση, και η Ελένη με τον Αλέξανδρο γίνονται οι φωνές τους. Η αλήθεια, σαν φάντασμα, περιφέρεται ανάμεσα στα συντρίμμια, περιμένοντας να αποκαλυφθεί. Η ατμόσφαιρα βαριά, φορτισμένη και οι μνήμες ζωντανές.
Γράφει η Θεανώ Σικλαφίδου.
Ο Μελένιος Χαλβάς ή Παραδοσιακός Σιμιγδαλένιος Χαλβάς είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και διαχρονικά γλυκά της ελληνικής κουζίνας, συνώνυμο συχνά με την περίοδο της Σαρακοστής (καθώς είναι νηστίσιμος). Λέγεται “μελένιος” γιατί το σιρόπι του περιέχει μέλι ή γιατί έχει τόσο χρυσομελένιο χρώμα και γεύση, που θυμίζει μέλι, ακόμα κι όταν φτιάχνεται χωρίς αυτό.
Η ευρεία διάδοση και η καθιέρωση του χαλβά στην Ελλάδα συνδέεται στενά με την άφιξη των Μικρασιατών προσφύγων τον 20ο αιώνα, οι οποίοι έφεραν μαζί τους τις γαστρονομικές τους παραδόσεις. Οι Έλληνες της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης έφεραν μαζί τους την τέχνη του χαλβά και του έδωσαν τον δικό τους, πιο αρωματικό χαρακτήρα — με κανέλα, γαρύφαλλο, κουκουνάρι, σταφίδες και μέλι.
Υλικά:
500γρ σιμιγδάλι
250γρ λάδι
150γρ αμύγδαλο
250γρ μέλι
1 ποτήρι νερό
κανέλλα
Εκτέλεση: Τοποθετείται μια κατσαρόλα σε σιγανή φωτιά μαζί με το λάδι. Ρίχνεται το σιμιγδάλι, καθώς και τα αμύγδαλα, τα οποία πρέπει να είναι ξεφλουδισμένα και κομμένα στα δύο ή σε περισσότερα κομμάτια. Ανακατέψτε το μείγμα μέχρι να πάρει ένα χρώμα καφέ. Σε άλλη κατσαρολίτσα, διαλύεται το μέλι με το νερό. Όταν το μείγμα πάρει μία-δύο βράσεις, προστίθεται στο σιμιγδάλι. Ανακατέψτε συνεχώς μέχρι το σιμιγδάλι να πιει όλο το μέλι και το νερό. Όταν ο χαλβάς πήξει, απομακρύνεται από τη φωτιά και γεμίστε τη φόρμα (ή το καλούπι). Πιέστε το υλικό καλά μέσα στη φόρμα. Στη συνέχεια, αφήστε τον χαλβά να κρυώσει εντελώς. Τέλος, αναποδογυρίζεται τη φόρμα ώστε να βγει ο χαλβάς και σερβίρεται πασπαλίζοντάς τον με κανέλα.
Φτιάξτε κι εσείς τη συνταγή αυτή και πείτε μου τα σχόλια σας!!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
Social Icons