Από το Blogger.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θρακιώτικη ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θρακιώτικη ποίηση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Θα ΄θελα μια μέρα να δραπετεύσουμε μαζί
για να σου χαρίσω της ψυχής μου το κλειδί
Να κάνουμε τα σύννεφα κουπιά
και να μεθύσουμε με τα παλιά.
Θα ΄θελα μια μέρα να ταξιδέψουμε μακριά
να σου ξεκλειδώσω της καρδιάς τα μυστικά
Να μοιραστούμε της λήθης το κρασί
και στα χείλη ένα άλικο φιλί.
Είναι ο χρόνος πάντα αδυσώπητος σκληρός
Γητευτής της μοίρας μας, παράξενος γιατρός.
Γνέθει με αδράχτι μαγικά χαλιά
και απ΄τα όνειρά μας παίρνει τα φτερά
Από την συγγραφέα Νατάσα Γκουτζικίδου
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Σα χαμογελάς λάμπουν τα μάτια,
η καρδιά βολεύεται στην αγάπη
και βρίσκει το ρυθμό της.
Η ελπίδα παίρνει φτερά
και σηκώνεται ψηλά,
τα όνειρα δένουν καρπούς
και ο νους τρέχει
ν' ανταμώσει τα σχέδια
που πάνε ν'ακυρωθούν.
Σα χαμογελάς,
αχτιδοβόλο φως
τρυπώνει απ'τη χαραμάδα
και φωτίζει τα σκοτάδια.
Χαμογέλα λοιπόν!
Από την συγγραφέα, κριτικό λογοτεχνίας και ποιήτρια
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Ξέρω, είσαι εκεί στον ουρανό σου.
Που σε κοιτώ, μα δεν σε βλέπω.
Αχ να μπορούσα να σε έβλεπα, να σε ζητούσα,
να κάνεις την ψυχή μου δροσερό αεράκι…
να σκορπίσω παντού όμορφες ευχές
σε εκείνους που βλέπουν τον ήλιο με κόσκινο,
σε αυτούς που ζωγράφισαν,
μα άλλοι έχουν τον ουρανό στη μύτη…
Θεέ μου, κάνε τα μάτια μου αστραπή
να φωτίσει το σκοτάδι τους,
τον καπνό της φωτιάς μου
άγγελοι τους άδικους να σταματήσουν…
Με το μαντήλι σου να σκουπίσω
του κόσμου σου τα δάκρυα…
τα χέρια μου σαν ζεστό ψωμί
να ταΐζω τα φτωχά ανθρώπινα πουλιά σου.
Το σώμα μου χιτώνα σου να σκεπάζω στο δρόμο
τα κορμιά στις μέρες σου!
Την καρδιά μου πρωινή δροσιά
να στάζει αγάπη στην ψυχή τους.
Από τον ποιητή Εσσάμ Αλαντάση
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Οθωμανοί οι εμπνευστές
και Γάλλοι οι σχεδιαστές του.
Μα Έλληνες οι ναυτικοί
που πλέουν στις ακτές του.
Λεβέντης κι επιβλητικός είναι,
δύσκολα θα τον χάσεις.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς
ψηλά άμα κοιτάξεις.
Μ’ αν τύχει κι εσύ δεν τον δεις,
ψηλά αν δεν κοιτάξεις.
στη θάλασσα σιμά να βγεις
κι εκεί θα τόνε ψάξεις.
Παρέα με το Βασιλιά
φωτίζει τη σκοπιά του.
Εκείνον που εχάρισε
στη πόλη τ’ όνομα του.
Στη κορυφή του για να βγεις,
πολύ θα ανηφορήσεις.
Ενενήντα οχτώ ‘ναι τα σκαλιά
αν κάτσεις και μετρήσεις.
Κι αν το κουράγιο εσύ βρεις
και εκεί ψηλά ανέβεις
από την πόλη ως το νησί
μπορείς να αγναντεύεις!
Τι κι αν ο στόχος του ήτανε
στα πλοία να μηνύει.
Σύμβολο εκείνος
έγινε και κόσμο προσελκύει.
Από τον φίλο από την Κρήτη
Δημήτρη Περονικολή
Πρώτη δημοσίευση ποιήματος στην εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη εδώ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φάρων.
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Εκείνη τη νύχτα -για τρίτη συνεχόμενη νύχτα- της κόλασης
η λάμψη ζωντανεύει σκιές,
σκεπάζοντας της ψυχής
την ακριτική καλλονή
με στάχτες απελπισίας.
Μυρίζει θάνατο
φλόγες παντού και μαύρος καπνός
σπέρνουν το λαίμαργο μένος της ανάσας τους
σε χιλιάδες χιλιόμετρα κι ένας αγέρας αγριεμένος, συνένοχος
βρυχάται το χάος στις ανυπεράσπιστες ζωές.
Η ευλογημένη Θρακική γη καίγεται.
Βόρεια, νότια, ανατολικά
απλώνει η συμφορά το μαύρο της σεντόνι.
Μόνο οι σειρήνες τραγουδούν της φύσης το μοιρολόι
κι ένας κρυμμένος τρόμος
τριγμός στα σωθικά
βουρκώνει τον ήλιο, τα δάση, τη χαρά
το μέλλον που μας κλέβουνε.
Εκείνη τη νύχτα
τα χέρια γινήκαν μια αγκαλιά
να σφιχτοδέσουν τη δίψα για ζωή
και το περίσσευμα της ψυχής
στων ορίων το κόκκινο
μέσα στη φρίκη του πραγματικού
ντύθηκε τη φορεσιά του χρέους
και απίθωσε δυο στάλες ελπίδας
σε άρρωστα τρομαγμένα βλέμματα.
Σ’ ένα καράβι
επιβιβάστηκε η οδύνη
κι απ’ την απόγνωση
λογίστηκε ξανά
νικήτρια η ευθύνη.
Εκείνη τη νύχτα την εφιαλτική
παρά την καταστροφή
απαλύνει την καρδιά
πως ακόμα η ανθρωπιά
έχει βαθιές τις ρίζες..
Από την Σμαρώ Νότου
Το παραπάνω ποίημα είναι για όσους πάλεψαν και συνεχίζουν ακόμη να παλεύουν με τη φωτιά που καίει στον Έβρο.
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Σαν φάρος μοναχός
ο Αη Νικόλας μοιάζει,
προθάλαμος της Παναγιάς
είναι και τη δοξάζει!
Με δύο πεζογέφυρες
θάλασσα και στεριά ενώνει,
μα με τα θαύματα
Θεός κι άνθρωπος ανταμώνει!
Από τον φίλο από την Κρήτη
Δημήτρη Περονικολή
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Χαμόγελα, χειραψίες, εναγκαλιασμοί
και πρόσωπα πρόωροι πανηγυρισμοί
γέμισαν τις οθόνες μας από τώρα
αλλά δεν ξέρουμε για ποιον θα έρθει η ώρα
Προσπαθούν να μας πείσουν
πως κάθε πρόβλημα μας θα επιλύσουν
αλλά με όλα αυτά τα θεατρικά
δεν γίνονται σωτήρες, ουσιαστικά
Λόγια υπερβολικά, λόγια αλαζονικά
λόγια που τα παίζουν σαν κομπολόγια.
Φτιάχνουν μια εικόνα μαγική
που δεν έχει καθόλου λογική
Οι πράξεις μηδενίζονται
όταν και όποτε στα έδρανα στροβιλίζονται
Από υπηρέτες και σύμμαχοι προσωρινά
γίνονται μεγάλα αφεντικά.
Όλα αλλάζουν και ανατρέπονται
και από έπαρση διέπονται.
Κι όλα αυτά για την ψήφο του λαού
που την έχουν περι πολλού
γιατί αυτή θα τους ανεβάσει
και στην τελική νίκη θα τους φτάσει.
Ψήφο δυνατή σαν σφαίρα
ψήφο που δίνει κάθε χέρα
αλλά δεν ξέρει την διέξοδο
και πόσο θα είναι το αποτέλεσμα ανέξοδο
Από την Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Ψάχνω να βρω την ανθρωπιά
σωστά να την γνωρίσω
για να μου δώσει δύναμη
σαν άνθρωπος να ζήσω
Μα δυστυχώς η ανθρωπιά
μας έχει πια ξεφύγει
και στις καρδιές μας
τίποτε δεν έχει απομείνει
Η κοινωνία ψεύτικη
κινείται μες στο ψέμα
και στις καρδιές κυκλοφορεί
το νοθευμένο αίμα
Εάν ανοίξεις τις καρδιές
θα δεις υποκρισία
θα δεις πως όλοι χάσαμε
την κάθε ευαισθησία
Που είναι απαραίτητη
και πρέπει να επιζήσει
διότι διασχίζουμε
την πιο μεγάλη κρίση
Καθένας με τον τρόπο του
βρίσκει περιστάσεις
τροφοδοτεί συνειδητά
τις κάθε καταστάσεις
Τα σφάλματα τα ρίχνουμε
πάντοτε στον άλλον
και έτσι πλέον γίνεται
βαρύ το περιβάλλον
Τα θετικά στοιχεία μας
τα έχουμε ξεχάσει
ποτέ σωστά δεν δώσαμε
σε αυτά καμία βάση
Τα έχουμε απαρνηθεί
και τα έχουμε πετάξει
ουδέποτε σωστή γραμμή
δεν έχουμε χαράξει
Ο ένας στον άλλον δυστυχώς
δεν έχει εμπιστοσύνη
με κάθε τρόπο προσπαθεί
το ψέμα να σερβίρει
Να το προσφέρει όμορφα
σαν ένα ραβασάκι
όπως στην τούρτα βάζουμε
το ροζ το κερασάκι
Και μας χαρίζει ομορφιές
που τόσο τις ποθούμε
την γεύση τη γνωρίζουμε
λιγάκι εάν γευτούμε
Από τον Στέλιο Ντουρανίδη
Για τη γιορτή της μητέρας, γράφτηκε ένα ποίημα, από ποιον άλλον; τον γνωστό πλέον φίλο μου κ.Στέλιο Ντουρανίδη από το Σπήλαιο Ορεστιάδας. Εγώ για μια ακόμη φορά βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύω το ποίημα που έγραψε αυτή τη φορά με αφορμή τη σημερινή γιορτή της μητέρας. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις μανάδες του κόσμου.
Είναι μια όμορφη γιορτή
στη μάνα που ανήκει
αυτή κοντά μας βρίσκεται
στον πόνο και στη λύπη
Μάνα φωνάζουμε συχνά
στην κάθε συμφορά μας
τη μάνα θα φωνάζουμε
με όλη την καρδιά μας
Χωρίς της μάνας την ευχή
χωρίς την προστασία
ερείπια θα είμαστε
σ΄αυτήν την κοινωνία
Λουλούδια στείλτε σήμερα
στη μάνα που γιορτάζει
γιατί της μάνας η στοργή
θερμά μας αγκαλιάζει
Αυτή μας δίνει δύναμη
σε όλη τη ζωή μας
αυτή κοντά μας βρίσκεται
στη δύσκολη στιγμή μας
Αυτή για μας ξενύχτησε
για να μας μεγαλώσει
αυτή στερήθηκε πολλά
τα πάντα να μας δώσει
Σ΄αυτήν οφείλουμε πολλά
τον ίδιο τον εαυτόν μας
διότι πάντα βρίσκεται
δίπλα στο πλευρό μας
Λοιπόν αξίζει σήμερα
θερμά να της φερθούμε
την πονεμένη μάνα μας
που τόσο την ξεχνούμε.
Χρόνια πολλά μαμά!!!
Ο φίλος, Στέλιος Ντουρανίδης, από το Σπήλαιο Ορεστιάδας, γράφει ένα ακόμη ποίημα, αυτή τη φορά για το τραγικό δράμα του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Διαβάστε το.
Βαγγέλη έφυγες νωρίς
νωρίς απ΄τη ζωή σου
και δηλητήριο πικρό
αφήνεις στους γονείς σου.
Ήταν μια είδηση σκληρή
σκληρή σαν το ατσάλι
σαν δηλητήριο πικρή
που δεν υπάρχει άλλη.
Το δράμα σου το τραγικό
μας έχει συγκλονίσει
άφωνους πραγματικά
όλους μας έχει αφήσει.
Είναι κρίμα και άδικο
που έφυγες απ΄τη ζωή
και στους γονείς σου άφησες
το πιο πικρό γιατί.
Στα αγαπημένα σου πρόσωπα
άφησες τον πόνο
τον άφησες σε μια στιγμή
σε ανύποπτο χρόνο.
Εκεί που πήγες μακριά
στο άχαρο ταξίδι
έφυγες στα ξαφνικά
με πικραμένα χείλη
Προτού ανθίσεις στη ζωή
και αφήσεις το άρωμα σου
εγνώρισες το θάνατο
που βρέθηκε μπροστά σου.
Επάνω εις τον τάφο σου
λουλούδια να ανθίζουν
και την καλή τους ευωδιά
παντού να τη χαρίζουν.
Βαγγέλη φάνταζες εσύ
γαμπρός στην εκκλησία
με μια νυφούλα δίπλα σου
και όχι την κηδεία.
Οι άγγελοι θα βρίσκονται
πάντοτε κοντά σου
και θα σου λύνουν συνεχώς
το κάθε πρόβλημα σου.
Θα φτερουγίζουν γύρω σου
με τα χρυσά φτερά τους
θα σε αγγίζουν απαλά
στο κάθε πέρασμα τους.
Το χώμα να είναι ελαφρύ
επάνω σου στο σώμα
και η ψυχή σου στον παράδεισο
να ζει πάντα αιώνια.
__________________________________________________________
Το blog αποτελεί μια ερασιτεχνική προσπάθεια όπου εκφέρεται καθαρά η προσωπική μου άποψη. Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση άρθρων και φωτογραφιών του blog, με σαφή αναφορά στην αρχική πηγή τους. Ότι δημοσιεύετε σ΄αυτή τη σελίδα είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog Οι Δικές μου Στιγμές Copyright © 2010 XP All rights reserved
Είναι μια όμορφη Γιορτή
που ανήκει στη γυναίκα
διότι είναι άξια
και αξίζει για το δέκα.
Με το σπαθί της πάντοτε
η γυναίκα τα κερδίζει
ο κάθε άνθρωπος στη γη
αυτό να το γνωρίζει
Έχει το προνόμιο
η γυναίκα που γιορτάζει
παντού με την αξία της
το δρόμο της χαράζει
Σκληρά πάντα εργάζεται
με πάθος και αγωνία
και στέκει πάντα όρθια
σ΄αυτήν την κοινωνία
Από το φίλο
Στέλιο Ντουρανίδη
|
| 8 Μαρτίου: Η μέρα της γυναίκας |
__________________________________________________________
Το blog αποτελεί μια ερασιτεχνική προσπάθεια όπου εκφέρεται καθαρά η προσωπική μου άποψη. Επιτρέπεται η χρήση και η αναδημοσίευση άρθρων και φωτογραφιών του blog, με σαφή αναφορά στην αρχική πηγή τους. Ότι δημοσιεύετε σ΄αυτή τη σελίδα είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog Οι Δικές μου Στιγμές Copyright © 2010 XP All rights reserved
Παραμονή του Αγίου Βαλεντίνου, ανήμερα της ελληνικής γιορτής. Λίγοι είναι αυτοί που θα γνωρίζουν πως για εμάς τους Έλληνες, η Ημέρα των Ερωτευμένων γιορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου και όχι στις 14 του μήνα. Βεβαίως η δική μου γνώμη για τη συγκεκριμένη μέρα έχει γραφτεί σε περσινή ανάρτηση εδώ. Τώρα όποτε θέλετε να γιορτάσετε τον έρωτα σας σάς παραθέτω ένα όμορφο ποιηματάκι για τον Έρωτα που είχα εντοπίσει κάπου πριν από αρκετά χρόνια και το βρήκα τυχαία.
Τα βέλη σου τρυπήσανε
Ματώσανε την καρδιά μου
Γελάσανε τα χείλη μου
Όμορφε ΕΡΩΤΑ μου
ΕΡΩΤΑ! Θαυμάσιε
Μοναδικέ δικέ μου
Στον ουρανό μ΄ανέβασες
Τρανέ Γλυκέ ΘΕΕ! Μου
Φτερούγισα πολύ ψηλά
Καβάλα στα φτερά σου
Σφιχτά μεσ΄στην Αγκάλη σου
Πνιγμένος στα φιλιά σου
Χαρά μεγάλη Χάρηκα
Ένοιωθα την πνοή σου
Την αύρα της ανάσας σου
Το χάδι απ΄τη φωνή σου
ΕΡΩΤΑ πρόσφερε ΧΑΡΑ
Χάριζε ΕΥΤΥΧΙΑ
Ζάλη και μέθη στην ζωή
Φόνο στη Δυστυχία
ΕΡΩΤΑ γεια σου ΕΡΩΤΑ
Έμπαινε στις καρδιές μας
Τα βέλη σου να πλήξουνε
Να σπάσουν τις χορδές μας
Να ερωτευθούμε όλοι μας
Στην ΓΗ που κατοικούμε
Άπλωσε τα πλοκάμια σου
Παρέα για να ζούμε
ΖΗΤΩ σου ΕΡΩΤΑ γλυκέ
Στάλλαζε στην ψυχή μας
ΑΓΑΠΗ, ΓΛΥΚΑ, ΛΥΤΡΩΣΗ
Και πόθους στη Ζωή μας
Κώστας Τραϊανός
Αλεξανδρούπολη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons