Σάς έχω πει ότι μου αρέσουν πολύ
οι απολογισμοί; Τα τελευταία πέντε χρόνια, έχω μπει στη διαδικασία να κάνω
απολογισμό τόσο στα προσωπικά μου όσο και στα επαγγελματικά μου. Παράλληλα με
τον απολογισμό, αρχίζω να θέτω στόχους για τη νέα χρονιά και χαίρομαι κάθε φορά
που στο τέλος καταφέρνω να επιτύχω τους περισσότερους, αν όχι άλλους.
Το 2020 ήταν ομολογουμένως μια δύσκολη, παράξενη και πρωτόγνωρη χρονιά. Συνέβησαν πολλά πράγματα κυρίως δυσάρεστα. Κλειστήκαμε στο σπίτι, λόγω του Covid-19. Μπήκαμε ωστόσο στη διαδικασία, όσο «Μείναμε Σπίτι», να κάνουμε πράγματα που δεν κάναμε μέχρι τότε. Το 2021 είναι μια χρονιά που όλοι θέλουμε να πιστέψουμε πως υπάρχει ελπίδα.
Το 2020 για τη σελίδα, ήταν το καλύτερο. Και πως να μην είναι άλλωστε, αφού «Οι Δικές μου Στιγμές» έκλεισαν τη δέκατη χρονιά τους και συνεχίζουν χρόνο με το χρόνο να βελτιώνονται και να γίνονται και Δικές σας. Χρόνο με το χρόνο, να θέτει το πήχη ψηλά και να το καταφέρνει χάρη στη δική σας στήριξη. Η φετινή χρονιά ήταν ιδιαίτερη, αφού από μόνη της αριθμεί περισσότερες στιγμές, 171 στο σύνολο.
Το 2020, όπως και το 2019 βρίσκει τη σελίδα με αλλαγές, αλλά όχι πολλές. Με αφορμή τα 10α γενέθλια της σελίδας, έγιναν πολλά διαφορετικά πράγματα. Αποκτήσαμε το δικό μας επίσημο λογότυπο καθώς και μια πιο καλύτερη και πρακτική εμφάνιση. Μαζί με την εμφάνιση έγιναν μικροαλλαγές, σε στήλες ενώ με τη νέα χρονιά, επιστρέφουν στήλες ανάμεσα σε αυτές και η στήλη με συνταγές. Ας τα πάρω όμως με τη σειρά και να σας θυμίσω τις στιγμές της φετινής χρονιάς.
Αφιερώματα του 2020
Το 2020 ήταν μια χρονιά όπου αφιερώματα δεν υπήρξαν πολλά, γιατί δεν υπήρχε χρόνος. Έγινε μόλις ένα αφιέρωμα, το οποίο στατιστικώς ξεχώρισε και είχε ανταπόκριση. Πρόκειται για ένα αφιέρωμα στο οποίο ταξίδεψα για λίγο στα παιδικά μου χρόνια. Παράλληλα ρωτήθηκαν και κάποια άτομα, ώστε να γράψω ένα πληρέστατο αφιέρωμα, χωρίς να παραλείψω κάποια παιχνίδια που παίζαμε όταν ήμασταν κι εμείς παιδιά.
Αναγνωστικός απολογισμός 2020
Διαγωνισμοί
Κινηματογραφικός απολογισμός 2020
Θεατρικός απολογισμός 2020
Μουσικός απολογισμός 2020
Τραγούδια του 2020 (Top12)
Οι Συνεντεύξεις του 2020
Τα "5 αγαπημένα" του 2020
Ο Δεκέμβριος ήταν ένας μήνας, που δισκογραφικά, είχαμε λίγες κυκλοφορίες άλμπουμ. Η Irene Skylakaki παρουσιάζει το νέο της δίσκο με τίτλο «Souvenir». Ο δίσκος περιλαμβάνει συνολικά έντεκα αγγλικά τραγούδια, με το ομώνυμο να ξεχωρίζει. Ο δεύτερος δίσκος έρχεται από τον Mad Clip, που παρουσιάζει το πολυαναμενόμενο album με τίτλο «Super Τrapper II». Ο δίσκος κυκλοφορεί από την Capital Music και την Panik Records. Ο τρίτος δίσκος έρχεται από τα Υπόγεια Ρεύματα, και έχει τίτλο «Η Γη που αφήνω». Κυκλοφορεί από το Ogdoo Music Group και περιλαμβάνει 12 τραγούδια.
Τα τραγούδια, που ακούστηκαν και ξεχώρισαν τον μήνα αυτόν είναι: «Αν δεν έχω εσένα» του Γιώργου Βεργή, «Όχι Δεν Είμαι Στην Καλύτερη Μου Φάση» του Νίκου Δούρου, «Κάπου κάπου σε θυμάμαι» του Γιάννη Μπιλάλη, «Κάπου Κάπου» της Ηρώ Σαϊα, «Αγκαζέ» των Alex Sid και Δανάη Μιχαλάκη, «Μαύρη πέτρα» των Active Member, «Δοκίμασέ Με» της Ελένη Φουρέιρα, «Το Νερό Των Σταγιατών», «Χειμώνας», «Το Δωμάτιό Μας» και «Η Αγάπη» του Νίνο, «Μαύρα Χριστούγεννα» των Taso Xiarcho & Konnie Metaxa, «Θαύμα Των Χριστουγέννων» των Alcatrash, «Στο Αεροδρόμιο» της Γλυκερία, «Το Τέλος Του Κόσμου» του Δημήτρη Παρίση, «Ένα αλλιώτικο πρωί» του Λεωνίδα Μπαλάφα, «Η αγάπη δεν έχει μόνο ένα χρώμα» της Σοφία Κουρτίδου, , «Θα 'Μαι Εδώ» του Κωνσταντίνου Αργυρού, «Μην Αργείς» του Μιχάλη Χατζηγιάννη, «Δυο τετράγωνα μετά» των Άλεξ & Θάνου Παϊτέρη, «Ώρες Κοινής Ησυχίας» της Δήμητρα Γαλάνη, «Παγίδα» της Χριστίνα Μιχαλάκη, «Εγώ Είμαι Εδώ» του Θέμης Παναγιωτίδη, «Μάγισσες» της Σαλίνα Γαβαλά, «Όνειρο Αληθινό» του Σταύρου Σαλαμπασόπουλου, «Ευγενικά» του Φώτη Παπαζήση, «Κρυμμένο Φεγγάρι» του Μιχάλη Πισιλή, «Για Μένα» της Νατάσσα Θεοδωρίδου, «Είναι Χριστούγεννα» του Μάνου Τάκου, «Δεν θα χάσω χρόνο» της Έλενα Ιωσηφιδου, «Είναι Χριστούγεννα» από Ταξιδιώτες Ψυχής, «Για τον Μάρκο και τον Στέλιο» του Βασίλη Λέκκα, «Μαύρα Παραμύθια» των Γιώργου Στρατάκη & Μιχάλη Σταυρουλάκη, «Όπου θες να με πας» του Αποστόλου Ρίζου, «Τώρα» της Γιάννα Βασιλείου, «Δεν σε θέλω» του Σταμάτη Γονίδη και «Αυτό το λίγο» του Θέμη Αδαμαντίδη.
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης πρωτοσυστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, το 2014, μέσα από το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Το Μίσος», που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διόπτρα όπου γνωρίσαμε τον ελληνικής καταγωγής επιθεωρητή της σουηδικής αστυνομίας, Άντερς Οικονομίδη. Ο Arne Dahl ανέφερε ότι ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι από τους αιχμηρούς νέους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Το 2020, ο συγγραφέας επιστρέφει με την πέμπτη αστυνομική περιπέτεια του, επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδης, το «Αμαρόκ».
Η απώλεια είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ανθρωπότητας.... Δεν γίνεται να ξεφύγεις από τον πόνο. Το μόνο που αλλάζει είναι ο χρόνος στον οποίο θα κουβαλήσεις αυτό το βάρος.
Ο κόσμος είναι χαώδης. Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο αυξάνεται η αταξία του κλειστού συστήματος στο οποίο ζούμε. Ο κόσμος γίνεται πιο πολύπλοκος μέρα με τη μέρα.
Η φυλακή δεν βγαίνει από μέσα σου. Την κουβαλάς παντού. Κουβαλάς τις εμπειρίες, τον ζόφο, τις φιλίες αλλά και τις έχθρες. Ορισμένες αποδεικνύονται επίμονες και θανάσιμες.

Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε τη χρονιά, συνεχίζουμε και «Μένουμε σπίτι» αλλά και να παρακολουθούμε online θεατρικές παραστάσεις. Κι αυτό χάρη στις Θεατρικές σκηνές, που για ακόμη μια φορά δίνει την ευκαιρία, στο κοινό που δεν ζει στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη, να δει, έστω και από τον καναπέ, παραστάσεις που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Αυτή τη φορά λόγος γίνεται για την παράσταση που υπογράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Σταμάτης Φασουλής. «Ωνάσης - Τα θέλω όλα».
Λίγα γνώριζα για την ζωή του και πολλά δεν ήξερα, ανάμεσα σε αυτά, πως κατάφερε και απέκτησε τόσα λεφτά. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί ως πρόσφυγας στην Ελλάδα. Εκεί έμεινε για λίγα χρόνια και αργότερα έφυγε για την Αργεντινή. Ασχολήθηκε στην αρχή με τα καπνά, στην συνέχεια με τα ναυτιλιακά και μετέπειτα με τα πετρέλαια. Άρπαξε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και έγινε γνωστός στον κόσμο των επιχειρήσεων και όχι μόνο. Το μεγαλύτερο του επίτευγμα, σε ελληνικά εδάφη, ήταν η ίδρυση της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Μέχρι και σήμερα αποτελεί έναν μύθο, ένα κροίσο που μεσουρανούσε στα μέσα του 20ου αιώνα, που απέκτησε το δικό του νησί, τον γνωστό Σκορπιό. Ελάττωμα του, ότι αγάπησε πολλές γυναίκες, οι 3 από αυτές, τον σημάδεψαν. Τις δύο τις παντρεύτηκε. Τίνα Λιβανού, Τζάκι Κένεντι, Μαρία Κάλλας. Από τον πρώτο του γάμο, με την Τίνα Λιβανού, απέκτησε δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Χριστίνα.
Πολύ καλή παράσταση, με εκπληκτική σκηνοθεσία, και ωραία αλλά και ιδιαίτερα σκηνικά. Από την αρχή μέχρι το τέλος, η ροή είναι γρήγορη, και παρά το γεγονός ότι η παράσταση διήρκεσε κοντά 2 μισή ώρες, δεν κούρασε σε κανένα σημείο. Ποικιλία συναισθημάτων και πολύ καλές ερμηνείες από όλους, οι περισσότεροι από αυτούς πολύ γνωστοί στο κοινό. Έκπληξη αποτέλεσε ο κύριος Φασουλής, που δεν του το είχα, μιας που τον είχα συνδυάσει με τις σκηνοθεσίες. Ήταν πολύ καλός ως Αριστοτέλης Ωνάσης. Αλλά και ο Αγησίλαος Μικελάτος, στο ρόλο του Αριστοτέλη Ωνάση, όντας νέος ήταν εξαιρετικός αν και έπαιξε για λίγο.
Στα αρνητικά της παράστασης ήταν οι πολλές βρισιές που υπήρχαν, κάτι που καθιστά ακατάλληλη την παράσταση για παιδιά. Γενικά ακόμα και αυτό δεν πείραξε. Ο Σταμάτης Φασουλής έδειξε τον πραγματικό εαυτό του Αριστοτέλη Ωνάση. Μουσικώς, η παράσταση ήταν φτωχή, αλλά το προσπερνώ.
Στα highlight της παράστασης, οι ερμηνείες από όλους, στη σκηνή όπου ο Αλέξανδρος Ωνάσης χάνει τη ζωή του, μετά από αεροπορικό δυστύχημα.
Εν συντομία, η θεατρική παράσταση, «Ωνάσης - Τα θέλω όλα» είναι μια πολύ ωραία, προσεγμένη και καλοστημένη δουλειά, που βασίζεται στην αληθινή ζωή του Αριστοτέλη Ωνάση.

The Queen's GambitΠρωταγωνιστούν: Anya Taylor-Joy, Marcin Dorocinski, Bill Camp / Είδος: Δραματική / Έτος Παραγωγής: 2020 / Season: 1

Social Icons