Η Δήμητρα Ιωάννου πρωτοσυστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Κασσάνδρα: Το μυστικό της μάγισσας», το οποίο και κυκλοφόρησε το 2013, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ. H «Νυχτερινή Αφροδίτη» είναι συνολικά το έκτο προσωπικό της μυθιστόρημα.
Με αφορμή την ανάγνωση του βιβλίου της, «Νυχτερινή Αφροδίτη», για το οποίο την άποψη μου μπορείτε να βρείτε εδώ, της έθεσα τις παρακάτω ερωτήσεις. Με την ευκαιρία, να την ευχαριστήσω για τη παρακάτω συνέντευξη που μου παραχώρησε.
1. Μετά
την «Κληρονόμο του Ποταμού», επιστρέφετε με τη «Νυχτερινή Αφροδίτη». Ποια ήταν η
αφορμή για να γράψετε το νέο σας βιβλίο;
Ειλικρινά
το μόνο που σκεφτόμουν, όταν προγραμμάτισα εκείνο το ταξίδι στις Σπέτσες ήταν η
ανάγκη για διακοπές. Διάλεξα το συγκεκριμένο νησί για την ομορφιά, τη ζεστή
φιλοξενία και την αδιαμφισβήτητη ιστορία του. Όμως τελικά άλλος μοίρασε την
παρτίδα και έκανε ματ στο μυαλό και την καρδιά μου. Ήταν οι Σπέτσες που τελικά
με διάλεξαν για να αφηγηθώ την ιστορία του Μιχαήλ Μπόκαρη. Η έμπνευση ήταν ακαριαία,
ατόφια, απαιτητική. Με παρέσυρε εντελώς και άλλαξε άρδην την πορεία εκείνων των
ημερών. Οι διακοπές μου κατέληξαν σε ενδελεχή έρευνα του νησιού και αναζήτηση
πηγών και βιβλιογραφίας. Να σας πω την αλήθεια πάντως, πέρασα υπέροχα με τα νέα
αυτά δεδομένα.
2. Πόσο
χρόνο χρειαστήκατε για την ολοκλήρωση του βιβλίου, δεδομένου ότι έπρεπε να
συλλέξετε πληροφορίες τόσο για την ζωγραφική όσο και για την ιστορία του
νησιού, που εξελίσσεται η ιστορία;
Η Νυχτερινή Αφροδίτη είναι προϊόν εντατικής και
καθημερινής ενασχόλησης ενός έτους. Αρχικά συγκέντρωσα και μελέτησα
βιβλιογραφία, επισκέφτηκα το νησί ξανά, διάβασα την ιστορία του και αγάπησα
κάθε γωνιά του. Κατόπιν, θέλοντας να δώσω ανάγλυφο το πάθος και την ενασχόληση
του Μιχαήλ Μπόκαρη με τη ζωγραφική, ζήτησα τη βοήθεια του εξαιρετικού ζωγράφου Γιάννη
Πέτρου, ο οποίος απαντούσε με μεγάλη ευγένεια και προθυμία στους συχνότατους καταιγισμούς
ερωτήσεων που του έθετα. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τη βοήθεια
και τις συζητήσεις μας, καθώς μου προσέφερε γενναιόδωρα όλη την τεχνογνωσία που
ήταν προϋπόθεση για την ανάγλυφη απεικόνιση του ταλέντου του Μιχαήλ.
3. Η
επιλογή του εξωφύλλου και ο τίτλος του βιβλίου, ήταν δική σας απόφαση;
Στις εκδόσεις Ψυχογιός πάντα λειτουργούμε αρμονικά
ως ομάδα όσον αφορά τα συγκεκριμένα θέματα. Ο τίτλος –το όνομα του διάσημου
πίνακα που εκλάπη- ήταν δική μου ιδέα που άρεσε σε όλους μας, ενώ πραγματικά
ενθουσιάστηκα με τη δουλειά του δημιουργικού τμήματος όταν αντίκρισα το τελικό
αποτέλεσμα του εξωφύλλου. Ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί και οι φίλοι που
έχουν διαβάσει το βιβλίο σίγουρα θα αναγνωρίσουν σε αυτό μια πολύ νευραλγική
και συγκινητική στιγμή της ιστορίας.
4.
Λίγα λόγια για τη «Νυχτερινή Αφροδίτη» και τους ήρωες του.
Το βιβλίο ξεκινά με την κλοπή του θρυλικού πίνακα
‘Νυχτερινή Αφροδίτη’ του διάσημου σπετσιώτη ζωγράφου Μιχαήλ Μπόκαρη. Στο
αρχοντικό του εκείνη τη νύχτα είχαν προσκληθεί πέντε γυναίκες που με κάποιο
τρόπο σχετίζονται με τον πρωταγωνιστή. Με αφορμή τις ενδελεχείς έρευνες που
γίνονται για την κλοπή, επιστρέφουμε στο παρελθόν και παρακολουθούμε όλη την
πορεία του Μιχαήλ από τα 18 του χρόνια ως τη σύγχρονη εποχή που σηματοδοτεί το
απόγειο της δόξας του. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αποτελεί ένα κυνήγι
θησαυρού στο οποίο σημαντικό ρόλο παίζουν γρίφοι που περιλαμβάνουν κομβικά
σημεία και σύμβολα των Σπετσών. Και το ερώτημα παραμένει ένα… Ποιος έκλεψε τη
Νυχτερινή Αφροδίτη;
5. Ο
ζωγράφος της «Νυχτερινής Αφροδίτης» Μιχαήλ Μπόκαρης καταξιώθηκε στην τέχνη γιατί
δεν άφησε ποτέ την ευκαιρία να πάει χαμένη. Πιστεύετε ότι πρέπει να «αρπάζει»
κανείς την ευκαιρία και να πάρει το ρίσκο, για να επιτύχει κάπου;
Ποια είναι η νοστιμάδα αν δε ρισκάρεις; Προσωπικά
θεωρώ ότι όταν η σκληρή δουλειά συνδυάζεται με την τόλμη δημιουργεί ένα
συνδυασμό εκρηκτικό και τις περισσότερες φορές αποτελεσματικό. Ο Μιχαήλ
Μπόκαρης ήταν ερωτευμένος με τη ζωγραφική, εργαζόταν πολύ σκληρά νυχθημερόν και
είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Αν δεν τολμούσε θα ήταν μεγάλο κρίμα, δε
βρίσκετε;
6.
Υπάρχει κάποια σκηνή του βιβλίου που να είναι αγαπημένη σας;
Μόνο μία; Η στιγμή που ο Μιχαήλ πρωτοπιάνει πινέλο
στα χέρια του μπροστά στο συγκλονισμένο δάσκαλό του Τζουζέπε Ντονάτι, η στιγμή
που αντικρίζει τη Τζίνα στο πάρτι, το πρωινό που την ξανασυναντά στο Παλιό
Λιμάνι, η εκδρομή του με το Μαριώ στους αγίους Αναργύρους, η δημιουργία της
Νυχτερινής Αφροδίτης, η σκηνή που η Ευανθία πάει στο χορό και οπωσδήποτε η
συγκλονιστική του γνωριμία με τη Στέλλα. Και δε σας είπα ούτε τις μισές από
αυτές.
7. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο
μυαλό σας το φινάλε ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Σκέφτομαι
ενδελεχώς τις υποθέσεις των βιβλίων μου και μελετώ σε βάθος όλα τα δεδομένα.
Επίμονα. Ακατάπαυστα. Έχω ακούσει πολλές φορές τη φράση ‘βασανίζεις τόσο το
μυαλό σου’ κι όμως αυτοί που το λένε κάνουν λάθος. Απολαμβάνω το κάθε
δευτερόλεπτο αυτής της διαδικασίας. Έτσι όταν φτάσει η στιγμή να ακουμπήσω τα
δάχτυλά μου στα πλήκτρα του υπολογιστή μου, η ιστορία είναι αποκρυσταλλωμένη,
αφού έχουν εξεταστεί όλες οι πιθανότητες, έχουν διερευνηθεί όλες οι στροφές και
έχουν αποφασιστεί τα γεγονότα, οι ανατροπές, το τέλος. Ο πόλεμος λοιπόν δε
γίνεται στο πληκτρολόγιο, έχει ήδη προηγηθεί και ολοκληρωθεί μέσα στο κεφάλι
μου.
8. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Το επόμενο βιβλίο μου έχει ήδη παραδοθεί στις
Εκδόσεις Ψυχογιός. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι είναι ένα χαρμάνι από
έρωτα, πάθη, ίντριγκες, μίση, κρυμμένα μυστικά, δράση, κίνδυνο. Οι
πρωταγωνιστές απλά δεν παίρνουν ανάσα! Είναι ένα αρχαιολογικό θρίλερ που σας
προειδοποιεί να το ξεφυλλίσετε προσεκτικά γιατί θα κόψει και τη δική σας ανάσα!
Δημοσίευση σχολίου