Από το Blogger.
Πόσες φωτογραφίες τράβηξες το φετινό καλοκαίρι; Πόσες φωτογραφίες έβγαλες συνολικά από τις διακοπές σου; Προσωπικά βγάζω αμέτρητες φωτογραφίες είτε πάω διακοπές είτε μείνω στην πόλη μου. Το φετινό μου καλοκαίρι δεν συνοδεύτηκε από διακοπές αλλά από μονοήμερες αποδράσεις στη γύρω περιοχή. Το ότι δεν πήγα διακοπές όμως δεν σημαίνει ότι δεν έβγαλα πολλές φωτογραφίες. Υπήρξαν πολλές στιγμές που αποτυπώθηκαν στο φακό μου. Από αυτές ξεχώρισα τις οκτώ, την κάθε μία για τους δικούς μου λόγους. Οκτώ στιγμές λοιπόν από την φετινή καλοκαιρινή ζωή μου, χωρίς φίλτρα. Πάμε να δούμε ποιες είναι αυτές και γιατί επιλέχθηκαν!!!
Καλοκαίρι χωρίς χωριό δεν έχει. Άλλωστε όλα μου τα καλοκαίρια είναι συνδεδεμένα μαζί του. Γιατί εκεί αποκτήσαμε τις αναμνήσεις που έχουμε σήμερα. Το χωριό μέχρι και σήμερα αποτελεί την απόδραση μου από τη βοή της πόλης. Μάλιστα πριν λίγα χρόνια, ανακάλυψα το ησυχαστήριο μου, ένα μέρος που συνδυάζει την φύση με θάλασσα. Και δεν χάνω ευκαιρία να το επισκέπτομαι συχνά πυκνά.
 |
| 1. Τριφύλλι Έβρου. Περιοχή Κρανιές |
Από το 2019 αποτελούν ίσως και ένα από τα αξιοθέατα της πόλης μου. Οι «αιωρούμενες» ομπρέλες στην οδό Εμπορίου δεν περνάνε από κανέναν απαρατήρητες. Περνάω συχνά από εκεί, καθώς βρίσκεται και το μανάβικο απ΄όπου ψωνίζω τα φρούτα μου. Ποτέ ωστόσο δεν έτυχε να τις φωτογραφήσω, αφού πάντα ήμουν με τσάντες στα χέρια.
 |
| 2. Ομπρέλες Αλεξανδρούπολης |
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από την πρώτη και τελευταία φορά που επισκέφθηκα το Πόρτο Λάγος και το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Δεν ξέρω γιατί μέχρι σήμερα δεν είχα ξαναπάει. Αυτή τη φορά, είπα να κάνω μια στάση, ερχόμενη από Ξάνθη. Γαλήνη και ηρεμία μαζί με θέα τον μεγάλο υδροβιότοπο της λίμνης Βιστωνίδας. Κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας «παράδεισος» αρκεί να θέλεις να τον βρεις.
 |
| 3. Πόρτο Λάγος. Στο βάθος η Μονή του Αγίου Νικολάου |
Ξάνθη - Πόρτο Λάγος - Κομοτηνή. Ένα τσιγάρο διαδρομή, που λέει και το άσμα. Ε λοιπόν, εγώ σε μία ημέρα, βρέθηκα σε τρία σημεία της Θράκης. Άλλωστε είναι κοντινές οι αποστάσεις. Στην Κομοτηνή έχω πάει πάμπολλες φορές, κυρίως πρωινές ώρες, ποτέ ωστόσο στο σημείο που βρίσκεται το επιβλητικό αξιοθέατο της, το κεντρικό ηρώο της, το Σπαθί. Πρόκειται για το σήμα κατατεθέν της πόλης! Το βράδυ η Κομοτηνή είναι υπέροχη, αφού είναι μια πόλη που σφύζει από ζωή.
 |
| 4. Στην πλατεία Κομοτηνής βρίσκεται το Σπαθί |
Ελλάδα. Καλοκαίρι και θάλασσα. Τρία σε ένα!!!! Και διακοπές να μην κάνεις, μόνο που βρίσκεσαι στην Ελλάδα, κάπου θα βρεις μια θάλασσα για να αράξεις, να πιεις τον καφέ σου και να διαβάσεις κανένα βιβλίο. Σαν παιδί του καλοκαιριού (γεννημένη Ιούλιο) η θάλασσα είναι η ηρεμία μου. Το να ζει κανείς σε μια πόλη που έχει θάλασσα είναι ευτυχία, κι εγώ ναι είμαι ευτυχισμένη γιατί περιτριγυρίζομαι από αυτήν. Γιατί όπως είπε και η Karen Blixen «Η θεραπεία για όλα είναι το αλμυρό νερό».
 |
| 5. Θάλασσα. Παραλία Αλεξανδρούπολης. Στροφή Εγνατία |
«Αυγουστιάτικο φεγγάρι που σαι σαν φωτιά» λέει ο Στέλιος Ρόκκος σε ένα τραγούδι του. Και ερωτευμένος να μην είσαι, το φεγγάρι θα το κοιτάξεις είτε είναι κόκκινο είτε έχει πανσέληνο. Το πιο ερωτικό φεγγάρι του χρόνου είναι αυτό του Αυγούστου. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, δε θα μπορούσα να μην απαθανατίσω αυτή τη στιγμή. Και θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες φωτογραφίες με φεγγάρι που έχω βγάλει μέχρι σήμερα.
 |
| 6. Αυγουστιάτικο φεγγάρι |
Έψαχνα για καιρό μια τοποθεσία ώστε να μπορώ να βγάζω φωτογραφίες τα βιβλία μου. Ήθελα ένα μέρος που να έχει ησυχία και να μην υπάρχουν πολλά άτομα γύρω μου. Ένα σημείο το οποίο το ήθελα φωτεινό και με χρώματα. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα το έβρισκα, πόσω μάλλον να είναι σχεδόν δίπλα στο σπίτι μου. Δεν ήξερα καν ότι στο πάρκο Αλτιναλμάζη, που έχω πάει ουκ ολίγες φορές για συναυλίες και θέατρα, υπήρχε και Θέατρο Νερού, λίγο παρακάτω. Μού έκανε εντύπωση που τόσο καιρό ενώ είναι συντηρημένο, έχει μείνει ανεκμετάλλευτο. Καιρός λοιπόν να το εκμεταλλευτώ εγώ.
 |
| 7. Θέατρο Νερού στο Οικοπάρκο Αλτιναλμάζη |
Για το τέλος, άφησα το πιο must παιχνίδι της παραλίας. Ένα παιχνίδι που προσωπικά το έχω συνδυάσει με το καλοκαίρι. Βλέπετε προτιμώ να παίζω τάβλι στην παραλία, παρά ρακέτες. Φέτος βέβαια δεν έπαιξα πολλές φορές τάβλι στην παραλία αλλά στο μπαλκόνι του σπιτιού. Ασσόδυο, βατραχάκια, γκιουλ, πόρτες, πλακωτό και φεύγα. Και φυσικά κέρδισα σε όλα τα παιχνίδια. Και όποιος κερδίζει στα παιχνίδια, συνηθίζεται να χάνει αλλού!!! 😋
 |
| 8. Τάβλι |
Εσύ πόσες στιγμές σου φωτογράφισες το φετινό καλοκαίρι;
Οι συμμετοχές για το δεύτερο κουτί της AVON, της φετινής χρονιάς, έφτασαν στο τέλος. Συνολικά 452 άτομα συμμετείχαν στο διαγωνισμό όπου υπήρχε η δυνατότητα πολλαπλών συμμετοχών, οι οποίες στο σύνολο άγγιξαν τις 1269. Ευχαριστώ πάρα πολύ, για τα πολλά σχόλια σας και για το ευχαριστώ σας που είναι αρκετό ώστε να συνεχίσω. Οι επόμενοι διαγωνισμοί στο facebook κρύβουν εκπλήξεις, χρώματα και αρώματα. Για αυτό μην φύγετε από τη σελίδα. Φυσικά όσοι έχουν φύγει, αποκλείονται αυτόματα από τους επόμενους. Μέχρι τότε να σας ευχαριστήσω όλους για τις συμμετοχές καθώς και για τα σχόλια σας. Πολλά ευχαριστώ και στους άντρες, της παρέας, που πήραν συμμετοχή σε αυτό το διαγωνισμό.
Η κλήρωση έγινε μέσω του commentpicker και η νικήτρια έχει ανακοινωθεί κάτω από την ανάρτηση του διαγωνισμού καθώς και με σχετικό story στη σελίδα.
.Μείνετε συντονισμένοι, ακολουθήστε με και στο instagram
για να μην χάνετε κανέναν διαγωνισμό !!!
Ο Νικόλαος Ντέτσικας μιλάει για το βιβλίο του, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκύστης, με τίτλο «Η Κληρονομιά του Αίματος». Πρόκειται για τη πρώτη λογοτεχνική προσπάθεια του συγγραφέα.
1. «Η κληρονομιά του αίματος» είναι το πρώτο προσωπικό σας μυθιστόρημα που
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ποια ήταν η αφορμή για να γραφτεί αυτό το
βιβλίο;
Ναι είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα ή να το θέσω
ακόμα καλύτερα η πρώτη συγγραφική απόπειρα. Η αφορμή για να γραφτεί αυτό το
βιβλίο ήταν ότι πάντα μου άρεσε να δημιουργώ δικούς μου φανταστικούς κόσμους
από παιδί για να μπορώ να ξεφεύγω από την δύσκολη και πεζή πραγματικότητα. Η
έμπνευση για την κεντρική ιδέα βασίστηκε από μια παλιά Αργεντίνικη σειρά το
Ιερό πάθος ή αλλιώς Padre Coraje
(για όσους θελήσουν να την ψάξουν και να την δουνε) που παρακολουθούσα
ανελλιπώς στα εφηβικά μου χρόνια.
2. Ποια τα πρώτα συναισθήματα όταν πήρατε στα χέρια σας πλέον τυπωμένο το
βιβλίο σας;
Απερίγραπτη χαρά θα έλεγα. Νιώθεις πως ο τόσο κόπος που έκανες για να το
σκεφτείς, μέχρι να το γράψεις
δικαιώθηκε. Δεν υπάρχουν λόγια και λέξεις
για να το περιγράψω αυτό το συναίσθημα.
3. Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας (αστυνομικό/θρίλερ/αισθηματικό);
Θα τολμούσα να πω ότι η ιστορία εμπεριέχει και τα τρία στοιχεία. Αν ήταν να επιλέξω όμως θα έλεγα θριλερ, αισθηματικό.
4. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωση του βιβλίου σου;
Γύρω στον ενάμιση χρόνο πάνω κάτω.
5. Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σου ή του
εκδοτικού οίκου;
Ο τίτλος ήταν καθαρά και μόνο δική μου επιλογή . Το υπέροχο αυτό
εξώφυλλο του εκδοτικού οίκου.
6. Λίγα λόγια για το νέο σας βιβλίο και τους
χαρακτήρες τους;
‘Ένα χωριό , το Διάσελο συγκλονίζεται διαδοχικά από μια εξαφάνιση και
μια δολοφονία. Τριάντα χρόνια μετά η άφιξη του νεαρού Βαγγέλη και του καλύτερού
του φίλου Στέργιου στο χωριό για εργασία
αποτελεί την αφορμή για να ξεκινήσει να ξετυλίγεται ένα κουβάρι προσωπικών και
οικογενειακών μυστικών, παθών, παράνομων σχέσεων και σκιωδών δοσοληψιών με
σκοτεινές δυνάμεις. Το βιβλίο αποτελείται από πολλούς, δυνατούς και μυστηριώδης χαρακτήρες που θα ήταν καλύτερα ο αναγνώστης πιστεύω να
τους ανακαλύψει μόνος του.
7. Όταν γράφατε το βιβλίο είχατε από την αρχή στο μυαλό σας το φινάλε ή
διαμορφώθηκε στην πορεία;
Το φινάλε όχι δεν το είχα στο
μυαλό μου καθόλου όταν ξεκίνησα να το γράφω. Διαμορφώθηκε σιγά σιγά και
σταδιακά....
8. Υπάρχουν επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Βέβαια έχω τελειώσει
το δεύτερο μου έργο όπου μέσω μιας φανταστικής ιστορίας θίγω ένα πολύ σοβαρό
ζήτημα που αυτή την στιγμή γίνεται μεγάλος ντόρος πάνω σε αυτό. Δυστυχώς δεν
μπορώ ακόμα να αποκαλύψω περισσότερες λεπτομέρειες. Θεού θέλοντος πιστεύω μέσα
στον χειμώνα θα υπάρχει στα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Σας ευχαριστώ μέσα από
την καρδιά μου για αυτή την υπέροχη συνέντευξη , εύχομαι υγεία σε όλον τον
κόσμο και μακάρι να τα ξαναπούμε σύντομα.
Ο Αύγουστος ήταν ο πιο φτωχός μήνας μουσικά, αφού δεν είχε πολλές νέες κυκλοφορίες. Λίγα νέα ελληνικά τραγούδια και τα περισσότερα από νέους καλλιτέχνες. Μόλις 10 νέες κυκλοφορίες, κάποιες από αυτές ακούστηκαν σε ραδιόφωνα και κάποιες άλλες πάλι όχι.
Κατά σειρά προτίμησης μου, από την αρχή μέχρι το τέλος, η playlist διαμορφώνεται ως εξής:
Top 10
Έδωσε για πρώτη φορά ραντεβού με το ακριτικό κοινό, το 2019, στην 25η «Συνάντηση Νέων» στον Άρδα. Δύο χρόνια μετά, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, επιστρέφει στον Έβρο για μια ακόμη μουσική συνάντηση. Αυτή τη φορά στην Αλεξανδρούπολη και στο οικοπάρκο Αλτιναλμάζη.
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, παρουσίασε στο κοινό τραγούδια που έχουμε αγαπήσει και ξεχωρίσει όλοι. Μαζί της στο μουσικό αυτό ταξίδι, συνοδοιπόρος, ο νεαρός ερμηνευτής και σολίστας του βιολιού Παναγιώτης Λάμπουρας, ο οποίος έχει κυκλοφορήσει δύο προσωπικούς δίσκους (“Υδρόγειος” και “Ο μικρός χρόνος”) και έχει ξανασυνεργαστεί επί σκηνής με την Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Πιστοί στο ραντεβού τους, οι δυο ερμηνευτές και οι μουσικοί που τους συνόδεψαν, από τις 21:30 έως τις 23:40 ταξίδεψαν το κοινό που παρευρέθηκε από νωρίς, τηρώντας όλα τα μέτρα ασφαλείας και υγιεινής. Η συναυλία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 21 Αυγούστου στο Θέατρο Αλτιναλμάζη της Αλεξανδρούπολης, με αυστηρά περιορισμένο αριθμός εισιτηρίων.
Από το “Κόκκινο φουστάνι” ως το “Πάρε με αγκαλιά και πάμε” κι από τις λαϊκές μπαλάντες του κορυφαίου Χρήστου Νικολόπουλου ως τα τελευταία της αγαπημένα του νεότερου συνθέτη Θέμη Καραμουρατίδη απο τα “Μεγάλα ταξίδια”, από τα αρμένικα που μας έμαθε να αγαπάμε ως τους ρυθμούς του Πράσινου Ακρωτηρίου και της Cesaria Evora, η Ελευθερία Αρβανιτάκη τραγούδησε για ένα δίωρο. Ένα δίωρο γεμάτο από τα χρώματα της μουσικής της και από τραγούδια που τραγουδάμε μαζί της από την αρχή ως το τέλος της βραδιάς.
Μαζί της επί σκηνής οι εδώ και πολλά χρόνια συνεργάτες της μουσικοί: Αλέξανδρος Δράκος Κτιστάκης (τύμπανα κι ενορχηστρώσεις), Γιώργος Γεωργιάδης (μπάσο), Νίκος Μέρμηγκας (λαϊκά έγχορδα), Δημήτρης Τσάκας (σαξόφωνο) και Γιάννης Κυριμκυρίδης (πιάνο).
Καλοκαίρι ξανά μαζί με συναυλίες, καλοκαίρι ξανά μαζί με Ελευθερία, καλοκαίρι ξανά “δυνατά”.
Δείτε παρακάτω όλο το οπτικοακουστικό υλικό από τη βραδιά
Είδαμε τη θεατρική παράσταση «Ιφιγένεια η εν Ταύροις», του Ευρυπίδη στο οικοπάρκο Αλτιναλμάζη.
Η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» είναι από τις πιο πολυσυζητημένες παραστάσεις αρχαίου δράματος το φετινό καλοκαίρι. H τραγωδία του Ευριπίδη και συνέχεια της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, με ένα δυνατό θίασο εξαιρετικών ηθοποιών – μαζί τους και η Χάρις Αλεξίου – περιοδεύει σε μεγάλα θέατρα στην Ελλάδα και αναδεικνύουν, με λιτό και ουσιαστικό τρόπο, τα νοήματα και τη γοητεία της ξεχωριστής αυτής τραγωδίας.
Η Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, μετά τη θυσία του πατέρα της, να την παραδώσει στην Άρτεμις, είναι πλέον ιέρεια στο ναό της θεάς, στην Ταυρίδα. Δεν γνωρίζει πλέον τι απέγιναν οι γονείς της και ο αδερφός της που άφησε πίσω στο Άργος. Ένα κακό όνειρο όμως, είναι ικανό να την κάνει να πιστέψει ότι ο αδερφός της Ορέστης είναι νεκρός. Ως ιέρεια στο ναό της Αρτέμις, αποστολή της είναι να εξαγνίζει ανθρώπινες ψυχές που οδηγούνται στο θάνατο. Κάποια μέρα, στο ναό, θα έρθουν δύο Έλληνες άντρες επικαλούμενοι το χρησμό του Μαντείου των Δελφών. Όταν η Ιφιγένεια συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για τον αδερφό της Ορέστη και τον φίλο του Πυλάδη, θα προσπαθήσει να τους σώσει από τον θάνατο και να τους φυγαδεύσει. Μαζί τους είναι έτοιμη να το σκάσει κι εκείνη, παίρνοντας το ιερό άγαλμα της θεάς Άρτεμις. Όμως την τελευταία λέξη θα την πει ο βασιλιάς Θόας.
Ο Γιώργος Νανούρης, δουλεύει για πρώτη φορά πάνω στο αρχαίο δράμα και δημιουργεί ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα. Εξαιρετικό και συνάμα απλό σκηνικό, που γεμίζει όλη τη σκηνή. Το ενδυματολογικό μέρος ήταν εκπληκτικό. Οι φωτισμοί και οι εναλλαγές αυτών αναδείκνυαν τόσο το σκηνικό όσο και τα κοστούμια. Ο Χορός ήταν εξαιρετικός, ίσως ο καλύτερος που έχω δει ποτέ σε αρχαίο δράμα.
Η επιλογή και οι ερμηνείες των ηθοποιών αναδεικνύουν και την ποιότητα της παράστασης. Η Λένα Παπαληγούρα στα καλύτερα της, απέδωσε τα μέγιστα στην απόδοση του σπουδαίου ρόλου της Ιφιγένεια. Ο Μιχάλης Σαράντης, ως Ορέστης, ήταν μοναδικά εκφραστικός, με την έντονη κινητικότητα που είχε, σαν να τον κυνηγούσαν οι ερινύες. Οι δύο ηθοποιοί μετέφεραν το συναισθηματικό φορτίο της ένωσης τους, στο θεατρόφιλο κοινό. Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης ως Αγγελιοφόρος, έκανε για ακόμη μια φορά μια πολύ καλή ερμηνεία. Πάραυτα θα ήθελα να τον έβλεπα περισσότερο στη σκηνή. Ομοίως και ο Νίκος Ψαράς, στο ρόλο του βασιλιά Θόα. Για την Χάρις Αλεξίου τα λόγια περισσεύουν. Μπορεί να εμφανίστηκε στο τέλος για μόλις λίγα λεπτά, αλλά τα λόγια που είπε, έκρυβαν όλα τα συναισθήματα της παράστασης. Ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος ως Πυλάδης, φάνηκε αδύναμος στο ρόλο του τόσο υποκριτικά όσο και συναισθηματικά.
Εν κατακλείδι η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» είναι μια παράσταση που αναδεικνύει το μεγαλείο της αδελφικής αγάπης. Ο Γιώργος Νανούρης παρουσιάζει μια ιδιαίτερη παράσταση που είχε μεγάλη προσέλευση και όχι άδικα, και άξιζε στο τέλος ένα ηχηρό και ασταμάτητο χειροκρότημα. Μια εξαιρετικά έντονη και καθηλωτική παράσταση, υψηλής αισθητικής που δεν πρέπει να χάσετε.
ΠΛΟΚΗ: Τι σημαίνει να είσαι εξόριστος και ξένος; Πώς ξεφεύγει ο άνθρωπος από το παρελθόν και τη μοίρα του; Μέσα στα συντρίμμια του Πελοποννησιακού Πολέμου, σε μια περίοδο κρίσης - που θυμίζει, με έναν τρόπο, τη σημερινή - ο Ευριπίδης γράφει την Ιφιγένεια η εν Ταύροις, εξυμνώντας το μεγαλείο της αδερφικής αγάπης και τις μεγάλες αξίες που βλέπει να χάνονται.
«Οι Δικές μου Στιγμές» ξεπέρασαν τις 1.000.000 προβολές. Για αυτό ετοίμασαν ένα συλλεκτικό και χρωματιστό gift box, μόνο για σένα, που περιλαμβάνει τέσσερα προϊόντα με άρωμα μάνγκο (mango) και πορτοκάλι. Κι αυτό χάρη στη συνεργασία με αντιπρόσωπο της AVON και την εταιρεία Candle n'Art. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής ενώ τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές». Το δώρο θα σταλεί στο νικητή σε eco friendly συσκευασία, χορηγία της Xartopack. Ο διαγωνισμός ισχύει μόνο για κατοίκους εντός Ελλάδας.
Το συλλεκτικό gift box περιλαμβάνει προϊόντα που τα έχω χρησιμοποιήσει και δεν τα αποχωρίζομαι. Έτσι λοιπόν δίνω την ευκαιρία, να αποκτήσετε ένα μοναδικό και ιδιαίτερο κουτί, το οποίο θα έχει εντός του:
- Αρωματικό Φυτικό Κερί Με Αιθέρια Έλαια Πορτοκαλιού (212 ml)
- Αρωματικό Σπρέυ Σώματος Mango Bay (Naturals)
- Bubble Bath Mango Summer Shake
- Ζελέ Ντους Mango Bay.(Avon Senses)
Για να το διεκδικήσεις, γίνε μέλος στη σελίδα μας στο facebook και ακολούθησε τα βήματα εδώ.
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Παρασκευή 27/08/2021 έως την Δευτέρα 13/09/2021. Ο νικητής θα ενημερωθεί την Τρίτη 14/09/2021, με σχόλιο κάτω από το post της ανάρτησης, ενώ στην στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές» θα αναφερθεί ο αριθμός που κληρώθηκε.
Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής θα έχει περιθώριο 7 ημερών για να στείλει μήνυμα στη σελίδα, διαφορετικά το δώρο θα δοθεί σε επιλαχών.
Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:
kerdiseto, diagonismos, mykosmos, doreandiagonismoi
Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!
Ο Νικόλαος Ντέτσικας συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Η Κληρονομιά του Αίματος» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελκυστής. Ο Νικόλαος Ντέτσικας γεννήθηκε το 1988 και διαμένει μόνιμα στα Ιωάννινα. Έχει σπουδάσει βοηθός φαρμακοποιού σε δημόσιο ΙΕΚ. Μιλά αγγλικά και ισπανικά. Είναι φανατικός των κόμιξ από παιδί, ιδιαίτερα όσων έχουν σχέση με τη Marvel και την DC. Λατρεύει τις ταινίες με υπερήρωες, αγαπά το διάβασμα, τον κινηματογράφο, το θέατρο και τα ταξίδια. Επιπλέον, παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής σε θεατρικό εργαστήριο των Ιωαννίνων. Είναι ΑΜΕΑ, με αναπηρία στο δεξί του πόδι και είναι υπέρμαχος των ανθρώπων που έχουν γεννηθεί με αναπηρία.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Νικόλαος Ντέτσικας
β) Τίτλος: Η κληρονομιά του αίματος
γ) Έτος Έκδοσης: 2020
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ελκυστής
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: «Η Κληρονομιά του Αίματος» είναι η πρώτη λογοτεχνική προσπάθεια του Νικόλαου Ντέτσικα. Το βιβλίο αποτέλεσε μια ανέλπιστη έκπληξη για μένα, τόσο με την ιστορία του, όσο και με τη γραφή του συγγραφέα. Από τον σκοτεινό τίτλο του βιβλίου, το αινιγματικό και μυστηριώδες εξώφυλλο καθώς και την περίληψη του, ήξερα εν μέρει την ιστορία που θα ακολουθούσε.
Διάσελο, 1988. Μια γυναίκα δεμένη σε ένα βράχο και φορώντας βενετσιάνικη μάσκα, διαισθάνεται ότι διανύει τις τελευταίες της ώρες. Λίγο αργότερα ένας άγνωστος άντρας θα της επιβεβαιώσει τις φοβίες της, σκοτώνοντας την. Δύο χρόνια μετά ο δημοτικός σύμβουλος του χωριού, Πέτρος Αντωνίου πέφτει νεκρός έξω από το σπίτι του. Η εξαφάνιση της γυναίκας και η δολοφονία του άντρα, δεν θα διαλευκανθούν ποτέ. Είκοσι επτά χρόνια μετά, η απαγωγή μιας 14χρονης στο χωριό από έναν άγνωστο άντρα θα αποτελέσει αφορμή να έρθουν στην επιφάνεια αλήθειες και ανομολόγητοι έρωτες που θα συνταράξουν το χωριό και τις ζωές όλων των κατοίκων. Μπορεί η εξαφάνιση της 14χρονης κοπέλας να συνδέεται με κάποιο τρόπο με τις δύο υποθέσεις που συνέβησαν πριν 27 χρόνια; Κι αν συνδέονται γιατί ο απαγωγέας περίμενε τόσο καιρό για να ξανά χτυπήσει;
Ο κόσμος που ζούμε δεν ήταν ποτέ αγγελικά πλασμένος και ούτε πρόκειται να γίνει.
Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια ιστορία σκοτεινή και ατμοσφαιρική, που εξελίσσεται σε ένα χωριό, έξω από την Αθήνα. Με απλό και καθημερινό λόγο, συστήνει τους ήρωες του, τους κατοίκους του χωριού ονόματι Διάσελο. Σκιαγραφεί εξαιρετικά τους χαρακτήρες, σε τέτοιο σημείο ώστε να ταυτιστεί και να συμπάσχει μαζί κι ο αναγνώστης. Η ροή της ιστορίας είναι γρήγορη, το μυστήριο κυριαρχεί από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα και οι περιγραφές του συγγραφέα δημιουργούν στον αναγνώστη πολλές εικόνες αλλά και συναισθήματα.
Δύσκολα ωστόσο μπορεί να χαρακτηριστεί το μυθιστόρημα με μια λέξη. Ο συγγραφέας συνδυάζει πολλά στοιχεία - αστυνομικά, φανταστικά, θρίλερ, αισθηματικά - κι αυτό κάνει το βιβλίο να διαβάζεται με ενδιαφέρον. Παράλληλα με την ιστορία ο συγγραφέας αναφέρεται σε πολλά κοινωνικά ζητήματα όπως η αναπηρία, η υιοθεσία - αναδοχή παιδιών και η ενδοοικογενειακή βία, ενώ προσπαθεί να περάσει και τα δικά του μηνύματα για τη ζωή, την εξωτερική εμφάνιση, τις ανθρώπινες - οικογενειακές σχέσεις και τον έρωτα.
Η ομορφιά που βγάζουμε από μέσα μας μετράει και όχι η εξωτερική μας εμφάνιση. Η εξωτερική εμφάνιση είναι παροδική και με το πέρασμα του χρόνου φθείρεται ενώ η καλοσύνη της ψυχής είναι παντοτινή.
Ως προς την επιμέλεια του βιβλίου, υπήρχαν πολλά λάθη για τα οποία ωστόσο δεν ευθύνεται εν μέρει ο συγγραφέας αλλά ο εκδοτικός. Γραμματικά και τυπογραφικά λάθη. Απουσία σημείων στίξεων και ενωμένοι διάλογοι των χαρακτήρων.
Εν κατακλείδι, παρά τα αρνητικά του βιβλίου, η πρώτη μου γνωριμία με τον συγγραφέα ήταν πολύ θετική. «Η κληρονομιά του αίματος» είναι ένα καλογραμμένο και καλοδουλεμένο μυθιστόρημα θρίλερ με αστυνομικά και αισθηματικά στοιχεία, γεμάτο μυστήριο, δράση, αγωνία και σασπένς (αν και έλειψε η κορύφωση).
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Ο Μανώλης Παλαβούζης μιλάει για το τελευταίο του βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο, με τίτλο «Αττική Καταιγίδα». Πρόκειται για το τέταρτο προσωπικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει τρομοκρατικά και αστυνομικά στοιχεία.
1. Μετά
το «Έτος χωρίς καλοκαίρι», επιστρέφεις με το τέταρτο προσωπικό σου μυθιστόρημα,
την «Αττική Καταιγίδα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Πώς προέκυψε
η συνεργασία σου με τον νέο και πολλά υποσχόμενο εκδοτικό;
Η συνεργασία με το Υδροπλάνο προέκυψε κάπως έτσι: το
διάστημα πριν ακόμα γράψω το βιβλίο, θυμάμαι να παρακολουθώ με ιδιαίτερο
ενδιαφέρον στα κοινωνικά δίκτυα έναν νέο σε ηλικία εκδοτικό, να κάνει ταχύτατα το
ένα βήμα μετά το άλλο στο χώρο, από σημαντικές μεταγραφές συγγραφέων στο
ενεργητικό του, μέχρι την κυκλοφορία μεταφρασμένων βιβλίων από τα αγγλικά,
στοιχεία που ταιριάζουν σε έναν εκδοτικό οίκο που ήρθε για να μείνει. Δεν το
σκέφτηκα και πολύ να σου πω την αλήθεια, απλά έκανα το επόμενο βήμα, και η
συνεργασία απέφερε ήδη ένα βιβλίο.
2. Ποια
ήταν η αφορμή για να γραφτεί το βιβλίο «Αττική Καταιγίδα»;
Όπως και στα προηγούμενα βιβλία, έτσι κι εδώ, η
αφορμή είναι η καθημερινότητα, η επικαιρότητα, τα καυτά ζητήματα που απασχολούν
κοινωνίες, κυβερνήσεις, ομάδες ανθρώπων. Πολύ απλά ένιωθα πως δεν μπορούσα να
μείνω αδρανής, γινόμαστε σχεδόν καθημερινά τηλεοπτικοί μάρτυρες τρομοκρατικών
επιθέσεων, τόσο το διάστημα πριν, όσο και τώρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Από τις επιθέσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία, μέχρι τις πιο πρόσφατες στη
Βαγδάτη, στην Καμπούλ και αλλού. Η τρομοκρατία είναι κάτι διαχρονικό, όμως η τηλεόραση
και το διαδίκτυο φέρνουν πολύ πιο «κοντά» το ζήτημα αυτό και τα θλιβερά
περιστατικά του σε όλο τον κόσμο. Κάπως έτσι, άρχισα να πειραματίζομαι πάνω σε
αυτό το ζήτημα και τελικά προέκυψε η Αττική Καταιγίδα.
3. Το βιβλίο χαρακτηρίστηκε ως
τρομοκρατικό θρίλερ. Εσύ πως θα χαρακτήριζες το βιβλίο σου;
Δεν
υπάρχει πιο εύστοχος χαρακτηρισμός. Όλη η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την
τρομοκρατία, ντυμένη με ένα πέπλο δράσης, αγωνίας, αντίπαλων δυνάμεων και
κοσμοθεωριών, ορκισμένων εχθρών, κινήτρων και σκοπιμοτήτων. Με ιστορικά
δεδομένα και στοιχεία μυθοπλασίας. Δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο ένα
τέτοιο βιβλίο.
4. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για
την ολοκλήρωση του νέου σου βιβλίου, δεδομένου ότι χρειάστηκε να γίνει έρευνα
τόσο για το χώρο που διαδραματίζεται η ιστορία όσο και για τις διαδικασίες που
ακολούθησε η αστυνομία για την αναγνώριση αλλά και σύλληψη των δραστών;
Το βιβλίο παρά την πολυσυνθετότητά του γράφτηκε σε πολύ σύντομο διάστημα. Συνολικά μου πήρε περίπου δύο μήνες, τόσο η έρευνα όσο και η συγγραφή. Μπορεί να ακούγεται λίγο, αλλά ήταν δύο μήνες πολύ γεμάτοι. Υπήρχαν μέρες που έγραφα συνεχόμενα για 10, 12 και περισσότερες ώρες με μικρά μονάχα διαλείμματα. Και θεωρώ πως ήταν επίπονη δουλειά, μιας και η θεματολογία ωθούσε την αφήγηση σε ολοένα και υψηλότερους ρυθμούς δράσης και αγωνίας.
Σχετικά με τον τρόπο που η αστυνομία θα διαχειριζόταν ένα τέτοιο ζήτημα, ότι θα διαβάσετε στο βιβλίο είναι μια γενικότερη απεικόνιση αντίστοιχων φαινομένων από το εξωτερικό. Για να σχηματίσω την πλοκή στο μυαλό μου, είδα ντοκιμαντέρ, διάβασα βιβλία, και έψαξα άρθρα στο διαδίκτυο, αλλά περισσότερο αυτοσχεδίασα, έτσι, ότι θα διαβάσετε βρίσκεται εκεί επειδή κυρίως ικανοποιούσε την πλοκή, όχι επειδή ακολουθούσε τα πρωτόκολλα διαχείρισης αντίστοιχων κρίσεων. Πληροφορίες για την ελληνική Βουλή, υπάρχουν πολλές στο διαδίκτυο, αλλά δεν περιορίστηκα σε όσα ισχύουν. Έπλασα πολλά περισσότερα από όσα αληθεύουν. Δεν σου κρύβω ότι κάποιες στιγμές «φοβόμουν» μήπως το βιβλίο προκαλέσει καταστάσεις που δεν έχουμε δει στη χώρα. Αλλά μετά σκεφτόμουν ότι αφού εγώ, με τον συμβατικό μου υπολογιστή και χωρίς καμία ιδιαίτερη γνώση του ζητήματος, κατάφερα να βρω σχέδια της κάτοψης της Βουλής ή της δύναμης αστυνομικών που τη φρουρούν, σίγουρα μια ομάδα αποφασισμένων τρομοκρατών, θα μπορούσε να καταφέρει πολλά περισσότερα αν το ήθελε, ανεξάρτητα από το δικό μου βιβλίο.
Είναι ομολογουμένως ένα μεγάλο βιβλίο, αλλά πώς είναι δυνατόν να ασχοληθείς με ένα τόσο πολυσύνθετο, ακανθώδες και δυσεπίλυτο κοινωνικό ζήτημα και να μην βοηθήσεις τον αναγνώστη να δει το πρόβλημα σφαιρικά; Από την οπτική γωνία όλων των αντιμαχόμενων; Θα ήταν αποτυχία αν απλά αναπαρήγαγα μια χιλιοειπωμένη ιστορία, όπου πάντα οι Δυτικοί είναι οι καλοί και αθώοι και οι Ανατολίτες οι κακοί που εποφθαλμιούν το κακό των πρώτων. Θα ήταν σαν να δείχνω ασέβεια στη νοημοσύνη του αναγνώστη. Όταν υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν, είναι δύσκολο να διακρίνεις το αίτιο και το αιτιατό, τον θύτη και το θύμα. Έτσι, καθεμία από τις 700 και πλέον σελίδες του βιβλίου, έχει λόγο που γράφτηκε, δεν θα μπορούσα με τίποτα να προβώ σε σοβαρές περικοπές και είμαι σίγουρος πως ο αναγνώστης θα το διαπιστώσει και θα το εκτιμήσει.
5. Το
εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σου ή του εκδοτικού οίκου;
Ο τίτλος του βιβλίου είναι δικός μου και προκύπτει
τόσο από το θέμα, μεταφορικά δηλαδή, όσο και κυριολεκτικά, καθώς επέλεξα η όλη
24ωρη πλοκή του, να εκτυλίσσεται μια φθινοπωρινή βροχερή μέρα. Το εξώφυλλο
είναι αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού τμήματος του εκδοτικού, διά χειρός του Ηλία
Ξηνταβελόνη, ο οποίος θεωρώ πως έκανε καταπληκτική δουλειά.
6. Πες μας λίγα λόγια για το
βιβλίο και τους χαρακτήρες του;
Μια
ομάδα τρομοκρατών εισβάλλει στο μέγαρο της ελληνικής Βουλής, πιάνοντας ομήρους
τους πολιτικούς, τους εργαζόμενους και τους ανήλικους μαθητές που έχουν την
ατυχία να επισκεφθούν τη μέρα αυτή το κτήριο. Κάτω από την κάλυψη εγχώριων και
ξένων ΜΜΕ, η ομηρία λαμβάνει θηριώδεις διαστάσεις, η αστυνομία προσπαθεί να
λύσει την κρίση και να σώσει τις ζωές των αιχμαλώτων, όμως τίποτα δεν είναι
όπως φαίνεται. Προσφυγική κρίση, κλιματική κρίση, θρησκευτικός φονταμενταλισμός,
η εχθρότητα μεταξύ Ανατολής-Δύσης, είναι κάποια από τα στοιχεία που
σηματοδοτούν το βιβλίο. Οι ήρωες, είναι αντιπροσωπευτικά δείγματα ανθρώπων, από
τον καλό μέχρι τον κακόβουλο, από τον ικανό μέχρι τον ανίκανο, από τον
ιδεαλιστή μέχρι τον οπορτουνιστή. Άνθρωποι που καθοδηγούνται από δυνατά
κίνητρα, από πανίσχυρα συναισθήματα όπως το μίσος, η εκδίκηση, αλλά και η
αγάπη, έστω κι αν πολλές φορές είναι δύσκολο να τα διακρίνουμε και να τα
ταυτοποιήσουμε.
7. Τελικά η τρομοκρατία
είναι ένα πρόβλημα που διαθέτει λύση ή μια κρίση που θα ακολουθεί πάντα την
ανθρωπότητα;
Αν η τρομοκρατία διαθέτει κάποια λύση, σίγουρα είναι μια ερώτηση που
σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν αντιμετωπίζουμε την
τρομοκρατία με τον σωστό τρόπο. Αν επενδύσουμε σε περισσότερο μίσος, σε
περισσότερη βία, σε ακρότητες, πώς θα λύσουμε ένα ζήτημα που από μόνο του
στηρίζεται στη βία, τον φόβο, και τις ακρότητες; Αυτό είναι και το κυριότερο
ζήτημα, ο προβληματισμός αν θέλεις, τον οποίο θα κληθεί ο αναγνώστης να
σκεφτεί. Αν η βία μπορεί εξαφανίσει την τρομοκρατία, τότε δεν θα έπρεπε να
υφίσταται η τελευταία. Δείτε πόση βία και πόνος ξεχειλίζουν από αμέτρητες πληγές
σε όλο τον κόσμο… Στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική, στην Ασία και αλλού. Και
ταυτόχρονα είναι περιοχές που δοκιμάζονται καθημερινά από τρομοκρατικές
επιθέσεις. Τι έχουμε καταφέρει εμείς οι Δυτικοί, μέσα από χρόνια συρράξεων; Αν
υπήρχε έστω και μία πιθανότητα να εξαλείψουμε την τρομοκρατία, με τη μορφή
πάντα, που κυριαρχεί στο βιβλίο, τότε αυτό θα είχε συμβεί. Για να μην αλλάζουν
τα πράγματα, κάτι κάνουμε λάθος, κάπως προσεγγίσαμε το ζήτημα από λαθεμένη
σκοπιά. Προσωπικά θεωρώ την αλληλεγγύη ως το μέγιστο δώρο ενός ανθρώπου σε έναν
άλλο. Ας δοκιμάσουμε έστω για μια φορά να επιλέξουμε τη δικαιοσύνη, την
ισονομία, να προσφέρουμε ένα κοινωνικό κράτος-σύμμαχο για τους πολίτες κάθε
χώρας και ίσως τα πράγματα να εξελιχθούν εντελώς διαφορετικά. Αν κάθε άνθρωπος
του κόσμου, έχει μέλλον, νιώθει ασφάλεια, μπορεί να εργάζεται, είναι αποδέκτης
ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας, παιδείας και πρόνοιας, αν μπορεί να
λατρεύει τους θεούς που θέλει και να διάγει τον τρόπο ζωής που επιθυμεί, είναι
ένας άνθρωπος ευτυχισμένος. Στην συντριπτική πλειοψηφία, ένας ευτυχισμένος
άνθρωπος, δεν θα επέλεγε ποτέ να γίνει τρομοκράτης....
8. Υπάρχουν επόμενα
συγγραφικά σχέδια;
Συνηθισμένη
ερώτηση, αλλά κάθε φορά την απολαμβάνω. Λοιπόν, ναι, υπάρχουν κάποια σχέδια.
Αυτό το διάστημα αναζητώ κάποιες πληροφορίες για το νέο βιβλίο. Είναι ακόμα
άγνωστο πότε θα αρχίσω το γράψιμο, καθώς θέλω πρώτα να έχω ολοκληρωμένη την
γενική εικόνα, αλλά επειδή πλέον είναι το πέμπτο βιβλίο μου και έχω «μάθει»
τους χρόνους που χρειάζομαι για να ολοκληρώσω ένα, εκτός απροόπτου, μέσα στο
2022 θα είναι ολοκληρωμένο. Όσο για το θέμα, δεν μπορώ να απαντήσω, καθώς ούτε
κι εγώ ξέρω πού ακριβώς θα καταλήξω.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons