O Σταυριανός Κιναλόπουλος συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό με το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ασανσέρ», το οποίο και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2011, από τις εκδόσεις Φίλντισι. Το βιβλίο βασίστηκε στο θεατρικό έργο του συγγραφέα, το οποίο και βραβεύτηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου της UNESCO (I.T.I). O Σταυριανός Κιναλόπουλος έχει εκδώσει και ανεβάσει στο θέατρο άλλα τέσσερα έργα, «Κι απόψε ένα τρένο έχασα», «Τρία Κάππα», «Ορνιθόρυγχος» και «Τικ-Τακ Ακριβώς». Το «Παλέρμο» είναι το δεύτερο προσωπικό του αστυνομικό μυθιστόρημα και αποτελεί τη δεύτερη περιπέτεια, της ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη - μια συνέχεια του πρώτου του μυθιστορήματος με τίτλο «ΚΙΧ».
O Σταυριανός Κιναλόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1985. Είναι υπότροφος της δραματικής σχολής Βασίλη Διαμαντόπουλου και απόφοιτος του Νέου Ελληνικού Θεάτρου, στην κατηγορία "εξαίρετου ταλέντου Καρόλου Κουν". Επίσης, κάτοχος Bachelor στο τμήμα Arts του Empire State University της Νέας Υόρκης. Παρακολούθησε σεμινάρια πάνω στην ιστορία της τέχνης, την ψυχολογία, την εγκληματολογία, τη φυσιογνωμική και τη συγγραφή. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος τον βάφτισε ως τον πρώτο Έλληνα συγγραφέα του Θεάτρου Καταγραφής ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο Κιχ, χαρακτηρίστηκε ως παγκόσμια αστυνομική καινοτομία. Διδάσκει δημιουργική γραφή και υποκριτική. Το 2013 εμπνεύστηκε την ιδέα που ακούει στο όνομα Αλληξανδρούπολη, να αλλάξουμε δηλαδή την πόλη της Αλεξανδρούπολης για 48 ώρες. Η γιορτή αυτή, αγαπήθηκε όσο καμία άλλη στην πόλη, αφού άλλαξε την ρουτίνα όλης της πόλης, για δύο μέρες, με πληθώρα δράσεων, για μικρούς και μεγάλους.
O Σταυριανός Κιναλόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1985. Είναι υπότροφος της δραματικής σχολής Βασίλη Διαμαντόπουλου και απόφοιτος του Νέου Ελληνικού Θεάτρου, στην κατηγορία "εξαίρετου ταλέντου Καρόλου Κουν". Επίσης, κάτοχος Bachelor στο τμήμα Arts του Empire State University της Νέας Υόρκης. Παρακολούθησε σεμινάρια πάνω στην ιστορία της τέχνης, την ψυχολογία, την εγκληματολογία, τη φυσιογνωμική και τη συγγραφή. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος τον βάφτισε ως τον πρώτο Έλληνα συγγραφέα του Θεάτρου Καταγραφής ενώ το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο Κιχ, χαρακτηρίστηκε ως παγκόσμια αστυνομική καινοτομία. Διδάσκει δημιουργική γραφή και υποκριτική. Το 2013 εμπνεύστηκε την ιδέα που ακούει στο όνομα Αλληξανδρούπολη, να αλλάξουμε δηλαδή την πόλη της Αλεξανδρούπολης για 48 ώρες. Η γιορτή αυτή, αγαπήθηκε όσο καμία άλλη στην πόλη, αφού άλλαξε την ρουτίνα όλης της πόλης, για δύο μέρες, με πληθώρα δράσεων, για μικρούς και μεγάλους.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Σταυριανός Κιναλόπουλος
β) Τίτλος: Παλέρμο
γ) Έτος Έκδοσης: 2019
δ) Έκδοση: Εκδόσεις ΠΗΓΗ
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεν είναι η πρώτη φορά που πέφτει στα χέρια μου, βιβλίο του Σταυριανού Κιναλόπουλου. Το Κιχ ήταν το πρώτο βιβλίο του, που διάβασα. Οπότε στο Παλέρμο ήξερα λίγο πολύ τον τρόπο γραφής του συγγραφέα. Επίσης ήξερα πως θα δυσκολευτώ να βρω το δολοφόνο.
Ο τίτλος αλλά και το εξώφυλλό του βιβλίου, από μόνο του, είναι αρκετό να μαγνητίσει τον αναγνώστη. Όπως επίσης και η περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αυτό που με έκανε προσωπικά να πάρω το βιβλίο κατευθείαν, ήταν η κριτική του Πάνου Κοκκινόπουλου, κριτική του οποίου βρίσκεται πάνω από τον τίτλο στο εξώφυλλο.
Το 1973, στον Όλυμπο, ο Διόνυσος Κολλίνι, καλεί στο καταφύγιο του, την οικογένεια του που έχει να δει πάνω από δεκαετία. Την πρώην γυναίκα του, Λατόγια, τα παιδιά του Άρη, Αθηνά και Απόλλων, την νύφη του και γυναίκα του Άρη Δήμητρα και την εγγονή του Αφροδίτη. Σκοπός αυτού του καλέσματος, είναι ο Διόνυσος, να αποχαιρετίσει τα παιδιά του, όντας άρρωστος και να τους μιλήσει για την κληρονομιά. Μόνο ένας θα καταφέρει να βάλει χέρι στην περιουσία του και αυτός θα είναι ο νικητής του Παλέρμο. Στις 25 Δεκεμβρίου, η νύχτα στον Όλυμπο θα πέσει, επτά άτομα κάθονται κυκλικά ενός τραπεζιού, με επτά κεριά να είναι αφημένα μπροστά τους. Τα φώτα σβήνουν, οι κάρτες έχουν μοιραστεί και η μουσική του Rigoletto παίζει. Ο Νίκο ως αφηγητής δίνει εντολή να κλείσουν όλοι τα μάτια. Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο...ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι, ο μαφιόζος τα ανοίγει και τον αναγνωρίζει. Το παιχνίδι ξεκινά....αλλά μόλις ανοίξουν όλοι τα μάτια, ο Διόνυσος Κολλίνι κείτεται νεκρός και από το χέρι του πέφτει η κάρτα του μαφιόζου. Πως ένα παιχνίδι Παλέρμο κατέληξε σε ένα παιχνίδι θανάτου; Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο, θα λύσει το μυστήριο, θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Όπως και στο «Κιχ» έτσι και στο Παλέρμο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί θεατρικούς διαλόγους αλλά και ποιήματα που σχετίζονται με τις σκέψεις των ηρώων του. Παράλληλα καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να συνδυάσει την μυθοπλασία με στοιχεία περί αστρολογίας, θρησκείας και μυθολογίας. Κάπου κάπου, όλα αυτά με αποσυντόνισαν αλλά για πολύ λίγο, αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει επεξηγηματικές απαντήσεις σε ερωτήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Η γραφή είναι τελείως διαφορετική από τις αστυνομικές ιστορίες, που έχω διαβάσει. Οι διάλογοι είναι ικανοί να δημιουργήσουν εικόνες στον αναγνώστη. Παράλληλα ο συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους καταφέρνει όχι μόνο να περάσει μηνύματα αλλά και να αναφερθεί στη σχέση μάνας και κόρης καθώς και σε αυτήν της φιλίας.
Ο Σταυριανός Κιναλόπουλος, εν ολίγοις, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια έξυπνη ιστορία, με τον δολοφόνο να ανακαλύπτεται λίγο πριν το φινάλε, μια μυστηριώδης ατμόσφαιρα, πολλές ανατροπές αλλά και χαρακτήρες που δε θα ξεχάσει κανείς εύκολα. Χαρακτήρες που έχουν για ονόματα τους, ονόματα θεών κι αυτό γιατί ο Διόνυσος Κολλίνι, εκτός από μαφιόζος, ήταν και λάτρης δωδεκάθεου.
Εν κατακλείδι, το «Παλέρμο» είναι ένα πρωτότυπο και ευφυές βιβλίο, με γρήγορη ροή, που γράφτηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο από έναν άνθρωπο που έχει να δώσει πολλά - όχι μόνο στο θέατρο - αλλά και στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη σίγουρα θα μας απασχολήσει καιρό με τις περιπέτειες της. Εν αναμονή της τρίτης περιπέτειάς της, λοιπόν, κάπου στον Έβρο.
Ο τίτλος αλλά και το εξώφυλλό του βιβλίου, από μόνο του, είναι αρκετό να μαγνητίσει τον αναγνώστη. Όπως επίσης και η περίληψη στο οπισθόφυλλο. Αυτό που με έκανε προσωπικά να πάρω το βιβλίο κατευθείαν, ήταν η κριτική του Πάνου Κοκκινόπουλου, κριτική του οποίου βρίσκεται πάνω από τον τίτλο στο εξώφυλλο.
Το 1973, στον Όλυμπο, ο Διόνυσος Κολλίνι, καλεί στο καταφύγιο του, την οικογένεια του που έχει να δει πάνω από δεκαετία. Την πρώην γυναίκα του, Λατόγια, τα παιδιά του Άρη, Αθηνά και Απόλλων, την νύφη του και γυναίκα του Άρη Δήμητρα και την εγγονή του Αφροδίτη. Σκοπός αυτού του καλέσματος, είναι ο Διόνυσος, να αποχαιρετίσει τα παιδιά του, όντας άρρωστος και να τους μιλήσει για την κληρονομιά. Μόνο ένας θα καταφέρει να βάλει χέρι στην περιουσία του και αυτός θα είναι ο νικητής του Παλέρμο. Στις 25 Δεκεμβρίου, η νύχτα στον Όλυμπο θα πέσει, επτά άτομα κάθονται κυκλικά ενός τραπεζιού, με επτά κεριά να είναι αφημένα μπροστά τους. Τα φώτα σβήνουν, οι κάρτες έχουν μοιραστεί και η μουσική του Rigoletto παίζει. Ο Νίκο ως αφηγητής δίνει εντολή να κλείσουν όλοι τα μάτια. Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο...ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι, ο μαφιόζος τα ανοίγει και τον αναγνωρίζει. Το παιχνίδι ξεκινά....αλλά μόλις ανοίξουν όλοι τα μάτια, ο Διόνυσος Κολλίνι κείτεται νεκρός και από το χέρι του πέφτει η κάρτα του μαφιόζου. Πως ένα παιχνίδι Παλέρμο κατέληξε σε ένα παιχνίδι θανάτου; Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη, άρτι αφιχθείς από το Λονδίνο, θα λύσει το μυστήριο, θα βρεθεί όμως αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
Όπως και στο «Κιχ» έτσι και στο Παλέρμο, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί θεατρικούς διαλόγους αλλά και ποιήματα που σχετίζονται με τις σκέψεις των ηρώων του. Παράλληλα καταφέρνει με μοναδικό τρόπο να συνδυάσει την μυθοπλασία με στοιχεία περί αστρολογίας, θρησκείας και μυθολογίας. Κάπου κάπου, όλα αυτά με αποσυντόνισαν αλλά για πολύ λίγο, αφού ο συγγραφέας καταφέρνει να δώσει επεξηγηματικές απαντήσεις σε ερωτήματα που γεννιούνται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Η γραφή είναι τελείως διαφορετική από τις αστυνομικές ιστορίες, που έχω διαβάσει. Οι διάλογοι είναι ικανοί να δημιουργήσουν εικόνες στον αναγνώστη. Παράλληλα ο συγγραφέας μέσα από τους διαλόγους καταφέρνει όχι μόνο να περάσει μηνύματα αλλά και να αναφερθεί στη σχέση μάνας και κόρης καθώς και σε αυτήν της φιλίας.
...σε μια υπόθεση όλοι έχουν κάτι να κρύψουν. Ακόμη και ο ντετέκτιβ.
Ο Σταυριανός Κιναλόπουλος, εν ολίγοις, έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια έξυπνη ιστορία, με τον δολοφόνο να ανακαλύπτεται λίγο πριν το φινάλε, μια μυστηριώδης ατμόσφαιρα, πολλές ανατροπές αλλά και χαρακτήρες που δε θα ξεχάσει κανείς εύκολα. Χαρακτήρες που έχουν για ονόματα τους, ονόματα θεών κι αυτό γιατί ο Διόνυσος Κολλίνι, εκτός από μαφιόζος, ήταν και λάτρης δωδεκάθεου.
Εν κατακλείδι, το «Παλέρμο» είναι ένα πρωτότυπο και ευφυές βιβλίο, με γρήγορη ροή, που γράφτηκε με έναν ιδιαίτερο τρόπο από έναν άνθρωπο που έχει να δώσει πολλά - όχι μόνο στο θέατρο - αλλά και στην ελληνική αστυνομική λογοτεχνία. Η ντετέκτιβ Άρτεμης Ζαφείρη σίγουρα θα μας απασχολήσει καιρό με τις περιπέτειες της. Εν αναμονή της τρίτης περιπέτειάς της, λοιπόν, κάπου στον Έβρο.
Σημ: Ευχαριστώ τον Σταυριανό Κιναλόπουλο, που μετά από αρκετά χρόνια, μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω ξανά Παλέρμο, στην παρουσίαση του βιβλίου του στην γενέτειρα του. Κι ας ήμουν εγώ αυτή τη φορά ο δολοφόνος. Ήταν μια ευχάριστη βραδιά!!!
Πλοκή: Xριστούγεννα 1972. Κορυφή του Ολύμπου. Ο Ελληνοϊταλός Διόνυσος Κολλίνι καλεί τους συγγενείς του για την αναβίωση ενός σικελικού εθίμου. Του αστυνομικού παιχνιδιού χαρτιών «έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο», με αφηγητή του παιχνιδιού τον μπάτλερ και πιστό του φίλο. Στο τραπέζι του σαλονιού, υπό τη μουσική του Ριγκολέττο του Βέρντι, η τράπουλα μοιράζεται. Τα απλά χαρτιά είναι τα θύματα. Ο βαλές καρδιά ο δολοφόνος. Και ο άσσος μπαστούνι ο μαφιόζος, δηλαδή ο μόνος που γνωρίζει τον δολοφόνο. «Έπεσε η νύχτα στο Παλέρμο. Κλείστε τα μάτια. Ο δολοφόνος σηκώνει το χέρι. Ο μαφιόζος τα ανοίγει και βλέπει ποιος είναι ο δολοφόνος. Τα κλείνει. Μόλις χτυπήσω το χέρι μου, ανοίγετε όλοι τα μάτια και το παιχνίδι ξεκινά». Μπαμ! Αντί για το χέρι του αφηγητή, χτυπάει το κεφάλι ενός εκ των παιχτών στο τραπέζι… Νεκρός. Από την παλάμη του γλιστρά ο άσσος μπαστούνι. Στο όρος των θεών φτάνει η κόρη του Αλέξανδρου Ζαφείρη -διασημότερου Έλληνα ντεντέκτιβ- Άρτεμις. Αντιμέτωπη με ένα μυστήριο που συνέβη μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μπροστά στα μάτια όλων. Στα κλειστά μάτια. Όλοι οι ύποπτοι ήταν παρόντες στον φόνο και όλοι θύματα του γεγονότος. Όχι όλοι. Κάποιος κρατούσε τον βαλέ καρδιά. 
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
