Από το Blogger.
Συστάσεις για τον Θοδωρή Παπαθεοδώρου δεν χρειάζονται. Πρωτοσυστήθηκε, στο αναγνωστικό κοινό, το 2004 μέσα από το πρώτο του βιβλίο με τίτλο, «Το Αστρολούλουδο του Βοσπόρου», το οποίο διακρίθηκε με Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης. Μέχρι σήμερα έχει γράψει 23 μυθιστορήματα ενηλίκων, πέντε μυθιστορήματα για παιδιά και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας. Παράλληλα έχει συμμετάσχει σε τέσσερις συνολικά συλλογές διηγημάτων. Το τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Μικρασία. Το τραγούδι του αποχωρισμού» είναι ένα αυτοτελές μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαθεοδώρου
β) Τίτλος: Μικρασία. Το τραγούδι του αποχωρισμού
γ) Έτος Έκδοσης: 2022
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Ψυχογιός
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ: Η ιστορική άγνοια του ελληνικού λαού είναι η αφορμή για τον συγγραφέα Θοδωρή Παπαθεοδώρου να ασχολείται με ιστορικά γεγονότα στα περισσότερα βιβλία του. Αυτή τη φορά ο συγγραφέας καταπιάνεται με την ιστορία των Ελλήνων της Μικρασίας, πριν την καταστροφή της Σμύρνης.
Η καταστροφή της Φώκαιας από τους Τούρκους ήταν μόνο η αρχή του ερέβους και των δεινών για την οικογένεια του Αριστείδη Παπάζογλου αλλά και για όλο τον χριστιανικό πληθυσμό. Άλλοι θα ξεριζωθούν κι άλλοι θα αφανιστούν. Λίγοι θα επιβιώσουν, ανάμεσα σε αυτούς η Άννα και η αδελφή της Φροσούλα. Από το σκλαβοπάζαρο θα βρεθούν στα χέρια της Ταρούς, η οποία και θα τις αναγκάσει να δουλέψουν στους οντάδες του καφέ σαντάν και το μπορντέλο. Όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια για τις αδελφές Παπάζογλου, όταν ξεφύγουν από την Ταρούς. Η Άννα εκτός από την τύχη της αδερφής της, θα ζήσει το χαμό του αγαπημένου της Γιάννου ενώ για κάποιο διάστημα θα βρει καταφύγιο και λύτρωση, στο σπίτι του παπα- Γιώργη. Τα καλύτερα χρόνια της ζωής της θα τα ζήσει στη Σμύρνη έτσι όπως ποτέ της δεν τα είχε φανταστεί. Κατά τη φυγή της σε άλλα μέρη, θα αντικρίσει ξεσκισμένα κορμιά ενώ παράλληλα θα ζει με τον φόβο μην συναντήσει τον Νεντίμ, τον άντρα που κάποτε εμπιστεύθηκε και εκείνος εν τέλει σκότωσε τους ανθρώπους που την βοήθησαν να ορθοποδήσει. Θα ταξιδέψει στην Καππαδοκία στην προσπάθεια της να οργανώσει όσους θα πολεμήσουν με την Ελλάδα στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Θα πολεμήσει για την ελευθερία της και τα ιδανικά της. Θα γλιτώσει από χέρια φονικά, εγκληματικά, τουρκικά μα κι ελληνικά, από αυτούς που θεωρούσε πατριώτες της, που τους επευφημούσε και σαν αγίους τους καρτερούσε, για να την λευτερώσουν. Αυτή είναι η ζωή της Άννας Παπάζογλου, της Αννιώς, της Αννέτ, της Αϊνουρ, της κόρης του Αριστείδη Παπάζογλου.
Τρανό πράμα να μπορείς να νιώθεις λεύτερος, πιο πολύ για μας που ακόμη σκλάβοι είμαστε
Φώκαια - Σμύρνη - Κόνια - Καππαδοκία - Αιβαλί - Αϊδίνι. Με τον δικό του γλαφυρό και παραστατικό τρόπο γραφής, χρησιμοποιώντας εκεί που πρέπει την μικρασιάτικη διάλεκτο, ο συγγραφέας μεταφέρει τον αναγνώστη σε μέρη μιας άλλης εποχής. Ένα ταξίδι στο χρόνο και σε τοποθεσίες όπου οι Έλληνες της Μικρασίας και ο αρμένικος πληθυσμός έτρεξαν, ποδοπατήθηκαν, δολοφονήθηκαν και σφαγιάστηκαν.
Όλη η διαδρομή των Ελλήνων της Μικρασίας και οι φρικαλεότητες που βίωσαν, ζωντανεύει μέσα από τους χαρακτήρες που δημιούργησε ο συγγραφέας. Βιασμοί, σφαγές, διωγμοί, αρπαγές ανθρώπων που σύρθηκαν για πώληση σε σκλαβοπάζαρα και ελληνικές συνοικίες που λεηλατήθηκαν και πυρπολήθηκαν. Παράλληλα με την τραγική ιστορία των χαρακτήρων, ο συγγραφέας αναφέρεται στην πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Ελλάδα τότε, με τον Εθνικό Διχασμό και τον διαχωρισμό βενιζελικών-βασιλικών.
Είμαστε σε πόλεμο. Κάθε μέρα χάνονται άνθρωποι.
Σε ένα ακόμη βιβλίο του, παρατηρείται ό,τι έγινε προσεκτική ιστορική μελέτη, χαρακτηριστικό γνώρισμα του συγγραφέα. Ο ίδιος παρουσιάζει μια ιστορία μυθοπλασίας που βρίθει από ιστορικές πληροφορίες, μικρασιάτικα τραγούδια, αμανέδες και σεβνταλίδικους χορούς (Κονιαλί, Χάρμαν Γερί). Στο τέλος της ιστορίας υπάρχουν πιο αναλυτικά ιστορικές σημειώσεις για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα.
Συνοπτικά το βιβλίο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, είναι ένα εξαιρετικά προσεγμένο και συγκλονιστικό μυθιστόρημα που παρουσιάζει τις ζωές των Ελλήνων της Μικρασίας, πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την καταστροφή της Σμύρνης. Μια περιεκτική ιστορική αναδρομή με αφορμή τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, που αξίζει να διαβαστεί από όλους!!!
4 στα 5
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
1. «Meatball» τιτλοφορείται το πρώτο σας θεατρικό έργο που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσετε τη συγγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας;
Το Meatball γράφτηκε με αφορμή ενός εργαστηρίου για νέους θεατρικούς συγγραφείς (Ε.Ν.ΘΕ.ΣΥ.) το 2019 στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Το οργάνωνε ο συγγραφέας και κριτικός Ηρακλής Λογοθέτης, που είχα την τιμή να είμαι μαζί του από το 2015 στο 1ο στούντιο συγγραφής θεατρικού έργου του Εθνικού Θεάτρου. Ήξερα ότι στο τέλος θα επέλεγαν το καλύτερο έργο από όλους τους συμμετέχοντες για να παρουσιαστεί στην κεντρική σκηνή του Ιδρύματος ως ολοκληρωμένη παράσταση και για αυτό έβαλα τα δυνατά μου. Βέβαια τότε έρχεται μια μέρα στο μάθημα ο Ηρακλής και μας λέει πως θέματα που αφορούν παιδική κακοποίηση, γυναικεία ενδυνάμωση, προσφυγικό είναι που προτιμούν όλοι τον τελευταίο καιρό. Οπότε ως θέματα έχουν κορεστεί και εξαντληθεί σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια και υπήρχε ο κίνδυνος της επανάληψης χωρίς κάποια πρωτοτυπία που ήταν και ζητούμενο για να ξεχωρίσεις. Το έργο που είχα ξεκινήσει για να παραδώσω τα εμπερίεχε με κάποιον τρόπο όλα αυτά. Πανικός! Χρειαζόταν να βρω κάτι πρωτότυπο. Τελικά δυο βδομάδες πριν την λήξη της προθεσμίας παράδοσης του έργου και επιστρέφοντας με τρένο από διακοπές του Πάσχα μου ήρθε η ιδέα για το «Meatball».
Το Meatball είναι το πρώτο μου θεατρικό που εκδόθηκε, όμως στη σκηνή είχα παρουσιάσει ως σκηνοθέτης - ηθοποιός και άλλα έργα μου όπως το «Ριγκολιός το ταξίδι μιας ρίγας». Σε αυτό υπάρχουν παρόμοιες ανησυχίες σε σχέση με τα ζώα και τον άνθρωπο που διαπραγματεύομαι εκτενέστερα στον Meatball. Σε πολλά έργα μου υπάρχουν προβληματισμοί για τον σύγχρονο άνθρωπο και ιδίως στη σχέση του με το περιβάλλον, τη φύση όπως σε αυτό που τέλειωσα πρόσφατα το «Οι μέλισσες στον πόλεμο». Στο Meatball οδηγήθηκα μέσα από δικές μου ανησυχίες και ερωτήματα. Ποιος έχει ορίσει ότι τα ζώα πρέπει να τρώγονται; Έχουν τα ζώα δικαιώματα και αν έχουν ποια είναι αυτά; Σε αυτή την συνεχώς αυξανόμενη καταναλωτική κοινωνία μήπως κάτι πρέπει να αλλάξει; Έπειτα είναι και η κλιματική αλλαγή.
2. Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την ολοκλήρωση του βιβλίου
Έξι ώρες! Φαίνεται κάπως τρελό όμως ας το αναλύσω λίγο. Όπως είπα νωρίτερα ενώ είχα καταλήξει σε άλλα έργα αποφάσισα να αλλάξω και ξαφνικά μου ήρθε η έμπνευση για το «Meatball», καθώς επέστρεφα από διακοπές του Πάσχα με το τρένο. Έτσι στο τρένο κράτησα κάποιες σημειώσεις και επειδή ήμουν ενθουσιασμένος με την ιδέα αμέσως την επόμενη ημέρα έκατσα να τη γράψω και δεν σηκώθηκα μέχρι να τελειώσω το έργο, δηλαδή έξι ώρες. Αυτή είναι και μια ικανότητα που αποκτάς με τα χρόνια εμπειρίας στο γράψιμο, όταν δηλαδή έρχεται η έμπνευση την εκμεταλλεύεσαι, σε καμία περίπτωση δεν σταματάς να γράφεις ακόμη και αν έχεις κανονίσει το σημαντικότερο ραντεβού. Επομένως το αρχικό μονόπρακτο διάρκειας μισής ώρας βγήκε μέσα σε έξι ώρες. Σίγουρα ξόδεψα τις άλλες δυο βδομάδες σε επιμέλεια και διορθώσεις τεχνικού χαρακτήρα. Θα έλεγα όμως πως και η διαδικασία του να κάτσεις να σκεφτείς κάτι πρωτότυπο, να απορρίψεις κάτι που ήδη γράφεις γιατί δεν σε καλύπτει, να κάθεσαι με αναμμένο κέρσορα χωρίς να γράφεις κοιτώντας το κενό είναι μες στη διαδικασία παραγωγής, ώστε να φτάσεις να γράψεις το έργο που θες. Με αυτή την έννοια χρειάστηκαν μήνες. Έπειτα κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας μεγάλωσα τη διάρκεια του έργου γιατί είδα ότι υπήρχε ακόμη χώρος να αναπτυχθούν κάποια θέματα που ήθελα και έτσι έγινε ένα έργο περίπου μιας ώρας. Το 2020 αυτή η ανανεωμένη του εκδοχή ανέβηκε στο θέατρο «Αλίκη» σε σκηνοθεσία Γιώργου Λύρα και κυκλοφόρησε από την Κάπα Εκδοτική.
3. Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας;
Ξεκινάει ως μια κωμωδία καταστάσεων όμως δεν είναι μόνο αυτό. Αυτό είναι το καμουφλάζ. Είναι κάτι βαθύτερο για αυτό φλερτάρει με το θέατρο του παραλόγου όπως διαπιστώνουμε στο τρίτο μέρος του έργου. Προσπαθώ αυτό που θέλω να πω να δίνετε με χιούμορ, κάπως υπόγεια και όχι διδακτικά. Στο τέλος όμως να μένει μια επίγευση στους θεατές για να σκεφτούν μετά την παράσταση, ή όταν τελειώσουν την ανάγνωση του βιβλίου. Ήταν μόνο αστείο ή είχε κάτι άλλο βαθύτερο να διαπραγματευτεί; Αυτό είναι το θέατρο που θέλω να κάνω, ο θεατής να είναι συμμέτοχος στην παράσταση και όχι να του κουνάω το χέρι για να τον νουθετήσω. Αν δούμε ένα καθρέφτισμα μας πρώτα στο θέατρο και αυτοσαρκαστούμε ίσως μετά κάπως το συλλογικό γίνει ατομικό. Πιστεύω πως μόνο αν έχεις εντοπίσει κάποια πράγματα και τα έχεις δεχτεί πρώτα σε εσένα, τότε μπορεί να αλλάξει και η στάση σου προς τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον. Και αυτό είναι μια νίκη.
4. Το εξώφυλλο και ο τίτλος του βιβλίου ήταν επιλογή δική σας ή του εκδοτικού;
Ο εκδοτικός οίκος μου πρότεινε κάποια σχέδια για εξώφυλλα και θεώρησα ότι αυτό είναι το πιο αντιπροσωπευτικό σε σχέση με το νόημα του βιβλίου. Για αυτό βλέπουμε το ανθρώπινο χέρι να τείνει προς το ζώο που βγάζει τη γλώσσα για να το γλύψει. Ως μια ένδειξη φιλίας. Η σχέση του ανθρώπου με τη φύση, τα ζώα είναι κάτι άλλο από αυτό που έχει καταλήξει να είναι στον σύγχρονο πολιτισμό και χρειάζεται πιστεύω ένας επαναπροσδιορισμός. Τα ζώα και ο άνθρωπος μπορούν να ζήσουν ειρηνικά όπως λέει και κάποιος ήρωας μέσα στο βιβλίο. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να λάβουμε υπόψη τα δικαιώματα των ζώων και να σταματήσει η αστείρευτη εκμετάλλευσή τους. Αν δείτε ένα μωρό δίπλα σε ένα ζώο η επίκτητη ενέργεια που έχουν μεταξύ τους είναι η συνύπαρξη , η επαφή, η αγάπη. Κάτι επομένως αλλάζει κατά την διάρκεια εκπολιτισμού αυτού του μωρού, προς την ενηλικίωση. Οπότε χρειάζεται να δούμε τι γίνεται λάθος σε αυτό το πέρασμα – εκπαίδευση του σύγχρονου ανθρώπου στην ενηλικίωση. Όσο για τον τίτλο ήταν ξεκάθαρα επιλογή μου. Γιατί ήθελα τα ονόματα των χαρακτήρων και του τίτλου να είναι στα αγγλικά μιας και είναι διεθνή γλώσσα για να αντιπροσωπεύει ολόκληρο τον δυτικό πολιτισμό και την πορεία που έχει πάρει. Για αυτό αναφέρω και στην αρχή του βιβλίου ένα διαμέρισμα οπουδήποτε στον δυτικό πολιτισμό. Γράφοντας το προσπάθησα να είμαι συνεπής ως προς αυτή τη λογική.
5. Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο και τους χαρακτήρες του.
Ο Πήτερ και ο Ντέιβιντ δουλεύουν σε μια εταιρεία και επειδή πρόκειται σε έναν από τους δυο να δοθεί προαγωγή για τη θέση διευθυντού αποφασίζουν ως σύμμαχοι να δειπνήσουν για να γνωριστούνε καλύτερα μαζί με τις συζύγους τους. Σε αυτό το δείπνο υπάρχουν υπέροχα βίγκαν εδέσματα και καθώς ξεδιπλώνεται η ιστορία καταλαβαίνουμε ότι κάτι έχει αλλάξει σε αυτή την εποχή, δεν είναι ακριβώς η δική μας. Ζούνε σε ένα καθεστώς που έχει απαγορευτεί δια νόμου η κατανάλωση κρέατος. Αυτό έγινε κάπως απότομα και οι ήρωες προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τάξη πραγμάτων. Οπότε οι μεν ήταν βίγκαν από πριν αλλάξει ο νόμος ενώ οι δεν έγιναν με την αλλαγή αναγκαστικά. Βέβαια στη συνέχεια κάτι θα συμβεί που θα ταράξει αυτό το φιλικό δείπνο και θα πυροδοτήσει ένα σωρό συγκρούσεις μεταξύ όλων τους. Κάτι που είναι πεσμένο στο χαλί του καθιστικού και θα αποτελέσει το εμπρηστικό στοιχείο. Ίσως ο τίτλος το μαρτυρά!. 
6. Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας σας έχουν ασπαστεί το βιγκανισμό. Πιστεύετε ότι ο βιγκανισμός μπορεί να αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο;
Μόνο αν δούμε το γεγονός ότι η εκτροφή ζώων απελευθερώνει υψηλές ποσότητες αερίων που επηρεάζουν αρνητικά το φαινόμενο του θερμοκηπίου, που αυτό σημαίνει υψηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα τότε σαφώς ναι. Το να ακολουθείς ένα πιο χορτοφαγικό μοντέλο ζωής είναι πιστεύω για όλους μας καλύτερο. Μετά υπάρχει και το ηθικό κομμάτι. Ποιος ορίζει ότι ένα ζώο πρέπει να θανατώνεται; Γιατί να τρώμε το γουρούνι και όχι τον σκύλο; Και ένα άλλα σωρό τέτοια θέματα. Είναι και αυτό θέμα παιδείας και εκπαίδευσης μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Οι εποχές που το ανθρώπινο είδος ήταν στις σπηλιές και έπρεπε να σκοτώσει ζώα για να τραφεί για όλον τον χειμώνα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Στον σύγχρονο πολιτισμό υπάρχουν χιλιάδες εναλλακτικές μορφές φαγητού για να τραφείς. Γιατί όχι; Όμως κάτι που καυτηριάζω και στο βιβλίο οποιαδήποτε τέτοια μετάβαση δεν μπορεί να γίνει ξαφνικά με φασιστικές πρακτικές, απαγορεύοντας το κρέας, θέλει εκπαίδευση, ενημέρωση αυτή η μετάβαση. Γιατί τότε φτάνουμε στο άλλο άκρο του ολοκληρωτισμού.
7. Δημιουργήσατε ένα θεατρικό έργο μέσα από το οποίο θίγονται σοβαρά κοινωνικά ζητήματα. Το φινάλε της ιστορίας είχε προσχεδιαστεί ή διαμορφώθηκε στην πορεία;
Όπως προείπα το meatball γράφτηκε με μια αστείρευτη έμπνευση σε συνεχή ροή, η μία σκηνή με οδηγούσε στην άλλη και ήξερα ότι δεν έπρεπε να σηκωθώ από τον υπολογιστή μέχρι να γραφτεί και η τελευταία σκηνή. Όχι δεν προσχεδιάστηκε, η ίδια η ιστορία με πήγε εκεί σαν τα ίδια τα ζώα θα έπρεπε να πούνε και αυτά την τελευταία λέξη. Ως συγγραφέας έχω τις επιρροές μου από τη φάρμα των ζώων του Όργουελ μέχρι τον Ρινόκερο του Ιονέσκο. Το θέμα για εμένα είναι όταν γράφεις κάτι να εμπνέεσαι από τους παλιότερους αποδίδοντας τους τον ανάλογο φόρο τιμής όμως χρειάζεται να το πηγαίνεις ένα βήμα μπροστά και να μιλάς για το σήμερα και το αντίκτυπο στη σύγχρονη εποχή. Επίσης για το φινάλε της ιστορίας πάντα ήμουν λάτρης του μαγικού ρεαλισμού πόσο αν μπορείς να τον βάλεις με σωστές δόσεις μέσα στη γραφή σου. Επίσης εδώ θέλω να πω και ένα ευχαριστώ σε μια καθηγήτρια που είχα τότε στο εργαστήριο θεατρικής γραφής, που μας έδειξε πως μπορεί ένα έργο να γίνει πιο ποιητικό, συμβολικό, μεταφορικό την Σοφία Διονυσοπούλου. Άνοιξε ένα παράθυρο στον νου μου.
8. Υπάρχουν επόμενα σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Ναι ήδη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άπαρσις» το θεατρικό μου έργο «Το χιόνι στα δόντια μου». Ήταν από τις ωραιότερες στιγμές του 2022, το ότι βραβεύτηκε στον θεσμό «The Outreach Project» για νέες θεατρικές φωνές υπέρ της αποδοχής της διαφορετικότητας και μετέπειτα που εκδόθηκε στο πλαίσιο του βραβείου. Η πρόθεση προς το παρόν είναι να ανέβει ως ολοκληρωμένη παράσταση το υπάρχον έργο. Αφορά ένα σημαντικό θέμα, τον θάνατο ενός δεκαεφτάχρονου νέου από ομοφοβική επίθεση, που με συγκινεί προσωπικά μιας και έχουμε δει και στην Ελλάδα ανάλογα περιστατικά. Χρειάζεται να ανέβει και να το δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται. Ήδη στις δυο παρουσιάσεις του η αποδοχή του από τον κόσμο ήταν συγκινητική. Επίσης κάποια σενάρια που γράφω για τηλεοπτική σειρά που ακόμα δεν μπορώ να προδώσω πολλά. Σας ευχαριστώ πολύ.
«Οι Δικές μου Στιγμές» καλωσορίζουν την άνοιξη με ένα gift box. Σε συνεργασία με αντιπρόσωπο της AVON η σελίδα προσφέρει σε έναν τυχερό ένα συλλεκτικό Ανοιξιάτικο κουτί γεμάτο απολαυστικές νότες ροζ παιώνιας και φρέσκων πετάλων μανόλιας. Μετά από κλήρωση θα προκύψει ένας νικητής ενώ τα έξοδα αποστολής αναλαμβάνει η σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές». Το δώρο θα σταλεί στο νικητή σε eco friendly συσκευασία, χορηγία της Xartopack. Ο διαγωνισμός ισχύει μόνο για κατοίκους εντός Ελλάδας.
Το συλλεκτικό Spring Gift Box που δημιουργήθηκε, περιλαμβάνει:
- Αρωματικό Σπρέι Σώματος Beautiful Moments (100 ml)
- Αφρόλουτρο Σώματος Beautiful Moments (250ml)
- Κρέμα Καθαρισμού για Ντους (500ml)
- Κρέμα Χεριών Blooming Garden
Για να το διεκδικήσεις, γίνε μέλος στη σελίδα μας στο facebook και ακολούθησε τα βήματα εδώ.
Ο διαγωνισμός ισχύει από σήμερα, Τρίτη 07/03/2023 έως την Δευτέρα 27/03/2023. Ο νικητής θα ενημερωθεί την Τρίτη 28/03/2023, με σχόλιο κάτω από το post της ανάρτησης και στην στήλη "Διαγωνισμοί" του ιστολογίου «Οι Δικές μου Στιγμές».
Για την παραλαβή του δώρου του ο νικητής έχει περιθώριο 3 ημερών για να στείλει μήνυμα στη σελίδα, διαφορετικά το δώρο θα δοθεί σε επιλαχών.
Ο Διαγωνισμός έχει καταχωρηθεί και στα:
kerdiseto, diagonismos, doreandiagonismoi
Ακολουθείστε με και στο instagram για να μην χάνετε διαγωνισμό!!!
Η Νικόλ Πομάνου, επιστρέφει στο χωριό της, λίγο έξω από την Κομοτηνή, για το μνημόσυνο του πατέρα της. Την ημέρα του μνημόσυνου, η μικρότερη αδελφή της, η Άλκηστης, δεν θα εμφανιστεί στο καθορισμένο ραντεβού. Η εξαφάνιση της θα δοκιμάσει τις σχέσεις της οικογένειας. Παράλληλα στον υγρότοπο του Εθνικού Πάρκου Θράκης, ανακαλύπτεται το πτώμα μιας γυναίκας, όπου το πρόσωπο της έχει παραμορφωθεί. Δύο ακόμη φόνοι θα γίνουν στο χωριό, άλλες δυο γυναίκες θα βρεθούν νεκρές, με το πρόσωπο τους παραμορφωμένο. Όσο η Άλκηστης αγνοείται, η οικογένειά της φοβάται μήπως το επόμενο πτώμα που βρεθεί θα είναι το δικό της. Την υπόθεση εξαφάνισης της Άλκηστης Πομάνου θα αναλάβει η αστυνόμος Λουκίδη, παλιά γνώριμη της Νικόλ.
Η ιστορία του Δημήτρη Σίμου που αγάπησαν χιλιάδες αναγνώστες, ζωντανεύει στην μικρή οθόνη με τους χαρακτήρες της πλοκής να παίρνουν σάρκα και οστά. Από το πρώτο επεισόδιο παρατηρείται ότι πρόκειται για μια σειρά υψηλής αισθητικής με πανέμορφες εικόνες κυρίως από το Εθνικό Πάρκο Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, το μεγαλύτερο εθνικό πάρκο της χώρας.
Τα χειρότερα θηρία είναι οι άνθρωποι.
Όλα τα επεισόδια της σειράς θα καθηλώσουν τον θεατή από το πρώτο λεπτό ενώ και η πρωτότυπη μουσική στους τίτλους αρχής είναι ανατριχιαστική. Η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή. Η ροή της ιστορίας είναι καλή, υπάρχουν ωστόσο κάποια σημεία που είναι αργή. Υπάρχουν επίσης κάποιες περιττές σκηνές ενώ παράλληλα προβάλλεται μια Κομοτηνή, λίγο διαφορετική από αυτή που γνωρίζω. Το ενδιαφέρον ωστόσο δεν χάνεται στιγμή. Κι αυτό λόγω των τοπίων, των θεμάτων που θίγονται (κακοποίηση των γυναικών και αντιμετώπιση της μουσουλμανικής μειονότητας από την τοπική κοινωνία), των ανατροπών αλλά και των ερμηνειών.
Ερμηνευτικά ναι σχεδόν όλοι τους είναι εξαιρετικοί. Ο Μιχάλης Συριόπουλος είναι συγκλονιστικός. Η Έλενα Μαυρίδου είναι πολύ καλή στο ρόλο της αστυνόμου Λουκίδη. Από τις τρεις αδερφές η Λίλα Μπακλέση και η Ιωάννα Ασημακοπούλου, μπορεί να είχαν ελάχιστες σκηνές ήταν όμως εξαιρετικές σε σχέση με την Δανάη Σκιάδη, η οποία σε πολλές σκηνές ήταν άνευρη. Οι Παύλος Ορκόπουλος, Άννα Μάσχα και Κωνσταντίνος Μπιμπής ήταν πραγματική έκπληξη.
Η εκδίκηση είναι το όπλο των αδικημένων.
Συνοπτικά το «Σώσε με» του Δημήτρη Σίμου, είναι μια ιστορία πάθους, λύτρωσης και εκδίκησης με ήρωες αληθινούς ανθρώπους. Ένα καλοστημένο αστυνομικό θρίλερ με φόντο την ελληνική επαρχία. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο θα διαπιστώσουν ότι έγινε μια πολύ καλή μεταφορά του στην μικρή οθόνη, που έχει τα φόντα να ταξιδέψει και στο εξωτερικό αλλά και να βρεθεί - γιατί όχι - στην πλατφόρμα του Netflix.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8/10
TRAILER:
Η νέα ταινία του Αμερικανού Darren Aronofsky, «The Whale» (στα ελληνικά: Η Φάλαινα), βασίζεται στο ομώνυμο ημι-αυτοβιογραφικό έργο του Samuel D. Hunter, ο οποίος συμμετέχει στη συγγραφή του σεναρίου. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Brendan Fraser. Για πολλούς θεωρείται το αδιαφιλονίκητο φαβορί για Oscar καλύτερης αντρικής ερμηνείας. Η ταινία έχει τρεις υποψηφιότητες στα φετινά βραβεία.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Ταινία: Η Φάλαινα (The Whale)
Σκηνοθεσία: Darren Aronofsky
Πρωταγωνιστούν: Brendan Fraser, Sadie Sink, Ty Simpkins, Hong Chau,Samantha Morton κ.α
Είδος ταινίας: Δράμα / Κοινωνική
Έτος Παραγωγής: 2022
Διάρκεια: 117'
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: «Η Φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι θα μπορούσε να είναι μια ιστορία αγάπης - αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είναι πολλά περισσότερο, που δύσκολα μπορεί κάποιος να περιγράψει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι «Η Φάλαινα» θα απασχολεί το σινεφίλ κοινό μέχρι τη βραδιά των Όσκαρ.
Ο καθηγητής Τσάρλι πάσχει εδώ και χρόνια από κατάθλιψη ενώ παλεύει με το βάρος και την κινητικότητά του. Ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα στο Αϊντάχο ενώ η μόνη του παρέα είναι η νοσοκόμα που τον φροντίζει. Οι δυο τους θα αναπτύξουν έναν ιδιαίτερο δεσμό φιλίας και συμπόνιας. Ο Τσάρλι παρά τους έντονους πόνους που έχει στο στήθος του, επιλέγει να μην πάει στο νοσοκομείο. Οι ώρες που του απομένουν για ζωή είναι ελάχιστες. Ζει και αναπνέει έχοντας μόνο μία και τελευταία αποστολή. Να κερδίσει ξανά την έφηβη κόρη του. Εκείνη πάλι είναι προσκολλημένη στο διαδίκτυο, παίζει με το τηλέφωνο της, δεν έχει παρέες και δεν πιστεύει στις ικανότητες της. Ο πατέρας της είναι αυτός που θα την κάνει να πιστέψει στον εαυτό της. Μέχρι να το καταφέρει όμως, η σχέση τους θα δοκιμαστεί και η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη. Στο τέλος ποιός από τους δύο θα καταφέρει να λυτρωθεί;
Στα συν της ταινίας, η σκηνοθεσία της που αναδεικνύει το σκοτεινό σκηνικό αλλά κι ό,τι η ιστορία εξελίσσεται σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Η ταινία θίγει πολλά κοινωνικά ζητήματα αλλά περνάει και τα μηνύματά της, για τη ζωή και τις επιλογές που κάνουμε ως άνθρωποι. Ερμηνευτικά, ναι ο Brendan Fraser δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Είναι εξαιρετικά εκφραστικός, αληθινός και συγκινητικός. Τα τελευταία λόγια του στο φινάλε ήταν συγκλονιστικά.
Στα μείον της ταινίας, η ιστορία της που ήταν αδύναμη, χωρίς ανατροπές. Ακόμα και το φινάλε της ήταν αναμενομένο. Η έναρξη της ταινίας ήταν περίεργη ενώ η εξέλιξη της ήταν αργή.
Εν κατακλείδι, «Η Φάλαινα» είναι μια συγκινητική μα και βαθιά στοχαστική ταινία. Αν και μελοδραματική και βαριά, η ταινία θα σε κάνει να σκεφτείς τι έχεις κάνεις λάθος στη ζωή σου και πως μπορείς να τα αλλάξεις. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα!!!
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΗ ΔΩ: Ναι αν έχεις παρακολουθήσει προηγούμενες ταινίες του Darren Aronofsky. Οι ταινίες του έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7/10
TRAILER:
_________________________________
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε ταινίες που έχω παρακολουθήσει
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:
α) Συγγραφέας: Στέλια Σαρικά
β) Τίτλος: Ο Φάνης και η Οθόνη με τα Μυστικά
γ) Ημερομηνία Έκδοσης: 12/2022
δ) Έκδοση: Εκδόσεις Φυλάτος
«Ο θεραπευτής των ονείρων». Το νέο παιδικό βιβλίο της εκπαιδευτικού Στέλιας Σαρικάς, κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και ο ονειρικός του τίτλος είναι ικανός να τραβήξει την προσοχή μικρών και μεγάλων. Η συγγραφέας παρουσιάζει μια διαφορετική ιστορία σε σχέση με το προηγούμενο βιβλίο της. Μια ιστορία που είναι αφιερωμένη σε εκείνα τα παιδιά που αγωνίζονται καθημερινά για να γίνει το όνειρο τους για ζωή πραγματικότητα.
Σε μια μακρινή πολιτεία, οι κάτοικοι της, θα εμπιστευθούν τα όνειρα τους σε έναν παράξενο ταξιδιώτη. Θα τα ανταλλάξουν για να ζήσουν μια ζωή γεμάτη πλούτη και όμορφα κάστρα. Οι κάτοικοι ζουν πλέον στο σκοτάδι, αφού μέχρι και ο ήλιος έφυγε μακριά. Όμως ένα παιδί, διαφορετικό από τ' άλλα, δεν θα φοβηθεί και θα αποφασίσει να φύγει για να βρει τα χαμένα όνειρα και να τα φέρει πίσω. Με τα απολύτως απαραίτητα, το παιδί θα ξεκινήσει το ταξίδι του, θα διαβεί το δάσος με τις νεράιδες, ποτάμια, λίμνες, καταπράσινες κοιλάδες αλλά και νέες παράξενες πολιτείες από τις οποίες κάτι θα αποκομίσει. Κάποια βασικά συστατικά που θα τον βοηθήσουν να προσεγγίσει το μέρος όπου ήταν φυλαγμένα τα κλεμμένα όνειρα. Ο καιρός θα περάσει, το παιδί θα μεγαλώσει, θα γνωρίσει κόσμο και με τα λόγια του, θα κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ξανά στις ομορφιές της ζωής και να αρχίσουν να ονειρεύονται. Όμως το κακό καραδοκεί, το μίσος βασιλεύει. Το παιδί θα πρέπει να βιαστεί αν θέλει να φτάσει στην πολιτεία των ονείρων. Θα τα καταφέρει;
Αν τολμάς να πεις τα όνειρα σου στον εαυτό σου και τα πιστέψεις, τότε εκείνα θα σε ανταμείψουν.
Η Στέλια Σαρικά με αφορμή δύο έργα τέχνης, τους πίνακες ζωγραφικής του Ρενέ Μαγκρίτ (Ο θεραπευτής) και του Σαλαντόρ Νταλί (Το πλοίο με τις πεταλούδες), δημιουργεί ένα παραμύθι γεμάτο αγάπη, αισιοδοξία, ελπίδα και όνειρα. Έχει χρησιμοποιήσει κάποια στοιχεία των πινάκων και έχει πλάσει μια ιστορία γεμάτη συμβολισμούς. Στην ιστορία αυτή, ο μικρός πρωταγωνιστής δεν έχει όνομα, αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Σημασία έχει ότι παρά τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει, στο ταξίδι αναζήτησης των κλεμμένων ονείρων, όσες φορές κι αν πέσει θα καταφέρει και θα σηκωθεί. Γιατί ποτέ δε θα χάσει την πίστη του!!!
Η συγγραφέας γράφει ωραία και απλά. Δεν λείπουν μάλιστα από την ιστορία και στίχοι με ομοιοκαταληξίες. Κάθε σελίδα του βιβλίου κρύβει πραγματικά μια όμορφη σκηνή, η οποία και αποτυπώνεται μοναδικά. Η εικονογράφηση που επιμελήθηκε η Βασιλική Σταυροπούλου είναι πολύ όμορφη και κάνει το βιβλίο προσιτό και οικείο στον μικρό αναγνώστη. Στο τέλος της ιστορίας υπάρχουν φύλλα εργασίας για τους μικρούς αναγνώστες ώστε να περάσουν δημιουργικά το χρόνο τους. Δραστηριότητες που με τη χρήση QR code, ο αναγνώστης θα κάνει το δικό του ταξίδι στο κόσμο των ονείρων αλλά και της τέχνης. Φυσικά δεν λείπουν και δραστηριότητες για τους εκπαιδευτικούς ώστε να αξιοποιήσουν το βιβλίο στην τάξη τους.
Μόνο αν αναμετρηθείς με τους φόβους, θα δυναμώσει το θάρρος σου. Γιατί μια καρδιά που φοβάται, σημαίνει ότι είναι ζωντανή. Και στις ζωντανές καρδιές τα όνειρα δεν πεθαίνουν.
Συνοπτικά, «Ο θεραπευτής των ονείρων» είναι ένα καλογραμμένο παιδικό βιβλίο με αρκετούς συμβολισμούς αλλά και πολλά μηνύματα. Μια ιστορία για τους φόβους αλλά και για τα όνειρα. Ένα παιδικό μυθιστόρημα που έρχεται να μας υπενθυμίσει αξίες όπως η πίστη, η αγάπη και η αλληλεγγύη. Θα το αγαπήσετε!!!
* Η ανάρτηση είναι καθαρά προσωπική γνώμη. Μπορείτε να βρείτε εδώ κι άλλες κριτικές μου σε βιβλία που έχω διαβάσει
Μοιάζει σαν ψέμα αλλά δεν είναι. «Οι Δικές μου Στιγμές» πλέον διανύουν την 13η χρονιά τους στο διαδίκτυο και έπαψαν να είναι…προσωπικές. Θα μου πει κανείς, ότι ο αριθμός 13 θεωρείται γρουσούζικος. Ναι μπορεί. Για την σελίδα όμως δεν είναι. Στον 13ο χρόνο της, η σελίδα για πρώτη φορά δημοσιεύει τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου ενδιαφέροντος που κλήθηκαν να συμπληρώσουν παλιοί και νέοι αναγνώστες (μπορείς να το βρεις στην δεξιά στήλη – θα είναι ανοιχτό προς συμπλήρωση για όποιον ενδιαφέρεται).
Το πρώτο άρθρο γράφτηκε τον Ιούλιο του 2010 ενώ η επετειακή ανάρτηση για τα 10 χρόνια έγινε τον Ιανουάριο του 2020. Μέχρι τότε το λογότυπο της σελίδας είχε φτιαχτεί από εμένα την ίδια. Το 2020 λοιπόν πάρθηκε η απόφαση να γίνουν σημαντικές και καταλυτικές αλλαγές στην σελίδα, τόσο από εμφάνιση όσο και από θέμα λογοτύπου. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, έγινε και η ανακοίνωση του επίσημου λογότυπου, δια χειρός του γραφίστα Δημήτρη Γεωργιάδη.
Δημογραφικά Στοιχεία Αναγνωστών.
Από το 2010 την σελίδα «Οι Δικές μου Στιγμές», έχουν επισκεφθεί πολλοί αναγνώστες από όλη την Ελλάδα αλλά και από διάφορα σημεία του κόσμου (προς έκπληξη μου). Το ερωτηματολόγιο δημοσιεύτηκε αρχές Νοεμβρίου και μέχρι σήμερα έχει συμπληρωθεί από 68 αναγνώστες (51 γυναίκες + 17 άντρες) που διαμένουν στην Ελλάδα.
Το πρώτο ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020 ενώ το πιο πρόσφατο ήταν στις 7 Φεβρουαρίου 2023. Στο παρακάτω γράφημα διαπιστώνει κανείς ότι η πλειοψηφία των αναγνωστών ανήκει στην ηλικιακή κατηγορία των 31-40 ετών (7 άντρες + 25 γυναίκες) αλλά και σε αυτή των 41-50 ετών (6 άντρες + 15 γυναίκες).
Παρακάτω παρατηρείται από που προέρχεται το αναγνωστικό κοινό της σελίδας. Μέχρι και σήμερα άτομα από διάφορα σημεία της Ελλάδας, έχουν επισκεφθεί τις «Στιγμές». Και τους ευχαριστώ πολύ. Η πλειοψηφία των αναγνωστών διαμένουν στην Αλεξανδρούπολη (9 άτομα), Αθήνα (7 άτομα), Θεσσαλονίκη (6 άτομα), Κρήτη και Θεσσαλία (5 άτομα, αντιστοίχως).
«Οι Δικές μου Στιγμές»: Προτιμήσεις Αναγνωστών
Παρακάτω παρουσιάζονται τα αποτελέσματα της έρευνας ενδιαφέροντος αναγνώστη.
Πότε περιηγηθήκατε πρώτη φορά στη σελίδα; Η πλειοψηφία των ερωτηθέντων περιηγήθηκε στον ιστότοπο πριν 2-3 χρόνια. Δεκατρία άτομα γνωρίζουν τη σελίδα από το ξεκίνημα της. Δεκατρία άτομα αντιστοίχως περιηγήθηκαν σε αυτήν πριν λίγους μήνες. Έντεκα άτομα μπήκαν για πρώτη φορά πριν 4-5 χρόνια ενώ μόλις 3 άτομα, πριν 6-7 χρόνια.
Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση όταν μπήκατε στον ιστότοπο; Τριάντα δύο άτομα είχαν πολύ καλή εντύπωση όταν περιηγήθηκαν για πρώτη φορά στον ιστότοπο ενώ σε 31 άτομα η σελίδα φάνηκε πάρα πολύ καλή. Τέλος σε 5 άτομα η πρώτη εντύπωση ήταν αρκετά καλή.
Πως μάθατε για τις «Δικές μου Στιγμές»; Στη συγκεκριμένη ερώτηση οι αναγνώστες είχαν την δυνατότητα να επιλέξουν παραπάνω από μία απάντηση. Η σελίδα έγινε γνωστή είτε από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (36 άτομα), είτε από αναφορά/παραπομπή άλλου (22 άτομα) είτε από αναζήτηση στη Google (16 άτομα). Δεκαέξι άτομα έμαθαν για τη σελίδα από εμένα προσωπικά (πρόκειται για άτομα του φιλικού και επαγγελματικού περιβάλλοντος) ενώ μόλις 5 άτομα έμαθαν για την σελίδα μέσω γνωστού τους.
Ποια κατηγορία θεμάτων διαβάζετε περισσότερο; Με το πέρασμα του χρόνου η σελίδα παρουσιάζεται βελτιωμένη, γίνονται αλλαγές αλλά και προσθήκες. Κυρίως προσθήκες σε στήλες/κατηγορίες. Οι Συνεντεύξεις είναι μια κατηγορία που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον των αναγνωστών (24 άτομα). Αντίθετα η στήλη που ανέδειξε το παρόν ιστολόγιο, οι Παρτιτούρες για Μπουζούκι, δεν προτιμάται πλέον καθόλου από τους αναγνώστες (41 άτομα). Όπως θα δει κανείς, οι περισσότερες κατηγορίες διαβάζονται αρκετά εως και πολύ.
.jpg)
Τι δεν σας αρέσει στη σελίδα; Από το σύνολο των αναγνωστών που συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο, δεκαέξι άτομα απάντησαν στη συγκεκριμένη ερώτηση. Από αυτά τα άτομα λίγοι ωστόσο ήταν αυτοί που επεσήμαναν τι δεν τους αρέσει πραγματικά στη σελίδα. Η πλειοψηφία θεωρεί πως η σελίδα με το πέρασμα του χρόνου βελτιώνεται και δεν χρειάζεται κάτι να αλλάξει για να αρέσει. Πολλοί θεωρούν ότι είναι μια σελίδα που τα έχει όλα.... πάρα πολλά θέματα που δεν συναντάς εύκολα στο ελληνικό διαδίκτυο, σε μία σελίδα μόνο. Ίσως το μόνο που δεν αρέσει είναι ότι πλέον όλοι οι διαγωνισμοί δεν γίνονται με φόρμα συμμετοχής αλλά διεξάγονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - δεν γινόταν αλλιώς αφού έπρεπε να φανεί και να βγει με κάποιο τρόπο κερδισμένος ο χορηγός του δώρου.
Τι άλλο θα θέλατε να δείτε στη σελίδα; Εδώ οι απαντήσεις ποικίλλουν. Είκοσι άτομα, έδωσαν τις απαντήσεις τους και ομολογώ ότι κάποιες με ξάφνιασαν ευχάριστα. Άλλες έχουν εφαρμοστεί ενώ κάποιες άλλες έχουν σημειωθεί στα υπόψιν. Με κάποια απάντηση γέλασα αλλά τίποτα δεν είναι αδιανόητο. Παρακάτω κάποιες από τις προτάσεις - ιδέες σας.
Έχετε πάρει μέρος σε διαγωνισμούς της σελίδας; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ξεκάθαρη. Η πλειοψηφία των αναγνωστών (50 άτομα) έχει πάρει μέρος, έστω και μία φορά, σε διαγωνισμό. Υπάρχει όμως και ένας μικρός αριθμός αναγνωστών (18 άτομα) που δεν έχει συμμετάσχει σε διαγωνισμό της σελίδας αλλά αρέσκεται στο να περιηγείται και να διαβάζει απλώς τις αναρτήσεις-στιγμές.
Τι διαγωνισμούς προτιμάτε; Κι εδώ οι απαντήσεις διαφέρουν. Και ποιος δεν θέλει όμως τους διαγωνισμούς.... νομίζω πως όλοι. Το θέμα είναι τι διαγωνισμούς προτιμούν οι αναγνώστες του συγκεκριμένου ιστολογίου. Η πλειοψηφία αυτών προτιμά διαγωνισμούς με λογοτεχνικά βιβλία (66 άτομα). Υπάρχουν κι αυτοί που προτιμούν διαγωνισμούς με κουτιά (63 άτομα) αλλά και με προϊόντα της Avon (59 άτομα). Μεγάλος είναι σχετικά ο αριθμός των αναγνωστών που δεν επιθυμούν διαγωνισμούς με παιδικά βιβλία (22 άτομα) αλλά και ηλεκτρονικά βιβλία (18 άτομα).
Πόσο πιθανό είναι να συστήσετε τη σελίδα σε έναν φίλο ή συνάδελφο; Θετικό είναι το γεγονός ότι όλοι οι ερωτηθέντες έχουν βρει κάτι μέσα σε αυτές τις ....«Στιγμές μου». Και φυσικά θα σύστηναν σε φίλο ή γνωστό τους, να τις επισκεφθούν!!!
Αν δεν έχετε συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο, μπορείτε να το κάνετε εδώ.
Η φόρμα θα μείνει ανοιχτή γιατί η γνώμη σας είναι σημαντική.
68 άτομα απάντησαν στην έρευνα των «Στιγμών».
Τι περιμένεις; Έλα κι εσύ να γίνουμε μια παρέα και
γιατί όχι να μοιραστείς τις δικές σου στιγμές!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons