«Μένουμε σπίτι» έχοντας για παρέα αγαπημένους ηθοποιούς. Με το δεύτερο lockdown, πολλές θεατρικές σκηνές, δίνουν την δυνατότητα στο κοινό όλης της χώρας, και όχι μόνο να παρακολουθήσουν παραστάσεις που σημείωσαν μεγάλη επιτυχία. Μετά τις παραστάσεις «Γιούγκερμαν», «This is not Romeo & Juliet» και «Ευρυδίκη», σειρά έχει μια παράσταση που ανέβηκε για 15 μόνο ημέρες ωστόσο σημείωσε μεγάλη επιτυχία με τα καθημερινά sold-out.
«Το Τρίτο Στεφάνι», βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα–σταθμός του Κώστα Ταχτσή. Αποτελεί ένα από τα πλέον αγαπημένα μυθιστορήματα, του ελληνικού κοινού. Στο παρελθόν έγινε σήριαλ από τον Γιάννη Δαλιανίδη και μεταδόθηκε μέσα από την συχνότητα του Ant1 ενώ παράλληλα αποτέλεσε υλικό για πολύ επιτυχημένες παραστάσεις σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή και Θανάση Παπαγεωργίου. Μια κατάθεση μνήμης όπου μέσα από τις προσωπικές ιστορίες των ηρώων περνάει ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
«Το Τρίτο Στεφάνι», είναι ένα μυθιστόρημα που διάβασα στα φοιτητικά μου χρόνια και μου είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Ανακάλυψα την ομώνυμη σειρά που είχε παιχτεί το 1995 για πρώτη φορά στην τηλεόραση. Βρήκα τα επεισόδια στο Youtube και τα παρακολούθησα μέσα σε δυο μέρες. Μέχρι και σήμερα το soundrtack της σειράς, είναι από τα αγαπημένα μου.
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης στο βιβλίο του «Ο Κώστας, εγώ και ο Ταχτσής», μιλάει για την γνωριμία του με τον συγγραφέα, τα γράμματα που του άφησε, και το τελευταίο του ταξίδι στον Έβρο.
Εν έτη 2020, «Το Τρίτο Στεφάνι», ανεβαίνει στο Θέατρο Παλλάς, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, και μέσα σε 15 ημέρες, που παίχτηκε, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από κριτικούς και θεατρικό κοινό. Είναι η μεγάλη θεατρική παραγωγή της χρονιάς, όμως εξαιτίας των νέων περιοριστικών μέτρων, αναγκάστηκε να "κατέβει" αλλά να προβληθεί έστω και διαδικτυακά για 2 μοναδικές παραστάσεις. Δεν θα μπορούσα να μην την παρακολουθήσω.
Ένα βιβλίο που μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη...τώρα και στο θέατρο. Θεατρικώς, ξανά συνάντησα την Νίνα και την κυρία Εκάβη, την Ελένη την Πολυξένη, τον Δημήτρη, τον Αντώνη τον Θόδωρο, τον Γιάννη, την Φρόσω και όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Σε ένα μοναδικό, απίστευτο και πολύπλοκο σκηνικό, στήθηκε για δεύτερη φορά «Το Τρίτο Στεφάνι». Πολύ καλή σκηνοθεσία, με εκπληκτική μουσική, ενδυματολογία, κίνηση και στήσιμο όλων χαρακτήρων, εναλλαγές στο παρελθόν και στο παρόν κι ακόμα καλύτερη η απόδοση της εποχής, όπου η Ελλάδα έζησε τους Βαλκανικούς πολέμους, την Κατοχή και τον Εμφύλιο πόλεμο.
Ωραίες ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς, ξεχώρισε όμως η Μαρία Καβογιάννη, όπου μέσα από τους μοναδικούς μονολόγους της, έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας. Η Μαρία Κίτσου ήταν πολύ καλή, για πρώτη φορά που την έβλεπα, στο θεατρικό σανίδι. Η παράσταση θίγει αρκετά θέματα, όπως αυτό της ομοφυλοφιλίας, της απιστίας αλλά και της ιδιαίτερης και μοναδικής σχέσης μεταξύ μιας μάνας με τον γιο της. Η διάρκεια της όμως θα μπορούσε να ήταν στις 2 ώρες και όχι κοντά στις 3. Κάποιες σκηνές ήταν περιττές, καλό θα ήταν να μην υπήρχαν και η παράσταση να τελείωνε στην ώρα της.
Εν κατακλείδι «Το Τρίτο Στεφάνι» ήταν μια σπουδαία παράσταση που σκιαγραφεί τον μέσο άνθρωπο εκείνης της εποχής. Ανθρώπινη, δυναμική και συγκινητική θεατρική παράσταση, που αξίζει να δείτε όλοι. Για να θυμηθείτε τι έζησε η Ελλάδα και πως το αντιμετώπισε.
ΠΛΟΚΗ: Η υπόθεση του μυθιστορήματος εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και της Κατοχής. Πρωταγωνίστριες και αφηγήτριες είναι δύο γυναίκες, η Νίνα και η φίλη της Εκάβη, που ζουν αυτές τις περιόδους και περιγράφουν με πιστότητα το κλίμα της εποχής μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες. Διαδοχικά, η Νίνα πραγματοποιεί τρεις γάμους — εξ ου και ο τίτλος του έργου.
Δημοσίευση σχολίου