Book Review: 8 μικρές ιστορίες #3 - Κατερίνα Κρυστάλλη

H Κατερίνα Κρυστάλλη συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό, το 2016, μέσα από το συλλογικό έργο με τίτλο «Βρώμικες ιστορίες της πόλης», το οποίο κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις 120lekseis.gr. Την ίδια χρονιά, τον Δεκέμβρη του 2016, το διήγημα της, «Το πεπρωμένον φαγείν αδύνατον», συμπεριλήφθηκε στο συλλογικό έργο με τίτλο «28 θανάσιμες αμαρτίες», το οποίο κυκλοφόρησε πάλι από τις Εκδόσεις 120lekseis.gr. To 2017, η Κατερίνα Κρυστάλλη, ένας μονόλογος της συμπεριλαμβάνεται στο συλλογικό τόμο με τίτλο «Μονόλογοι», το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Το βιβλίο. Διήγημα της, συμπεριλήφθηκε στο συλλογικό έργο στο «Παιχνίδια του Θρόνου στο Βυζάντιο», το οποίο και κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις iWrite. Το 2018 κυκλοφόρησε την πρώτη της μικρή συλλογή, λογοτεχνίας microfiction με τίτλο οι «8 Μικρές Ιστορίες». Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το δεύτερο μέρος της συλλογής με επιπλέον «8 Μικρές Ιστορίες». Οι «8 Μικρές Ιστορίες #3» αποτελούν την τρίτη προσωπική της συλλογή microfiction.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΒΙΒΛΙΟΥ:

α) Συγγραφέας: Κατερίνα Κρυστάλλη

β) Τίτλος: 8 μικρές ιστορίες #3

γ) Έτος Έκδοσης: 2019

δ) Έκδοση: 121words

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ: Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω στα χέρια μου, ένα μικρό βιβλίο 121 λέξεων. Για την ακρίβεια είναι η δεύτερη φορά που διαβάζω βιβλίο που έχει μέσα του μικρές ιστορίες, γραμμένες με μόνο 121 λέξεις. Η πρώτη συλλογή που είχα διαβάσει πριν περίπου ένα χρόνο ήταν αυτή του Βαγγέλη Νάστου με τίτλο και πάλι «8 Μικρές Ιστορίες».

Οι «8 Μικρές Ιστορίες» της Κατερίνα Κρυστάλλη αποτελούνται από οκτώ ιστορίες με την κάθε μία να αποτελείται ακριβώς από 121 λέξεις. Το τρίτο μέρος των οκτώ αυτών ιστοριών, αποτελεί και την πρώτη μου γνωριμία και με την ίδια την συγγραφέα, την οποία και δεν γνώριζα, μέχρι πρότινος.

Οι «8 Μικρές Ιστορίες» είναι ένα μικρό και όμορφο βιβλιαράκι, που δεν το πιάνει το μάτι σου και με μόλις 12 σελίδες. Η Κατερίνα Κρυστάλλη καταφέρνει να γράψει ιστορίες, με μόνο 121 σελίδες ακριβώς. Μπορεί όμως μια ιστορία, ένα κείμενο 121 λέξεων να σε συγκλονίσει, να σε ταξιδέψει, να σε προβληματίσει και να σε γεμίσει με πολλά συναισθήματα; Η απάντηση είναι...μπορεί!!! Και σε όλο αυτό βοηθάει και το πολύ ωραίο εξώφυλλο που σχεδίασε η Λούλα Μιχοπούλου.

Στην τρίτη συλλογή λογοτεχνίας microfiction, η συγγραφέας, μάς παρουσιάζει οκτώ ευφυέστατες ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι και πραγματικότητα. Ιστορίες διαφορετικές μεταξύ τους αλλά με ένα κοινό χαρακτηριστικό, το παιχνίδι σε άλλη διάσταση. Ιστορίες που θα σε παρασύρουν σε ένα κόσμο παιχνιδιού, έναν κόσμο εικονικό. Όλες τους, διαρκούν λίγο, όμως σίγουρα θα ήθελα να δω να εξελίσσονται σε μεγαλύτερη έκταση.

Η εικονική ζωή που είχε φτιάξει ήταν πολύ πιο συναρπαστική από την κανονική (Από την ιστορία "Θα σε κάνει να νιώθεις αήττητος")

Μέσα από τις μικρές αυτές ιστορίες, η συγγραφέας παρά τη δράση που προσφέρει, καταφέρνει να προβληματίσει. Θα μας κάνει να αναρωτηθούμε κατά πόσο η συμμετοχή σε ένα παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας, μπορεί να επηρεάζει τη ζωή ενός ανθρώπου. Θα είναι σε θέση ο άνθρωπος να καταφέρει να ξεφύγει από αυτήν την αλόγιστη χρήση του παιχνιδιού αλλά και της ίδιας της τεχνολογίας, που περιβάλλεται;

Εν κατακλείδι, το τρίτο βιβλίο της συγγραφέας, «8 μικρές ιστορίες» είναι ιστορίες βασισμένες στην εικονική πραγματικότητα ενός παιχνιδιού. Αν καταφέρεις να τις διαβάσεις, τότε περνάς στο επόμενο επίπεδο. Μια μικρή συλλογή, που δεν την πιάνει το μάτι σου και με μόλις 12 σελίδες, με στοιχεία φαντασίας, τρόμου και μυστηρίου.

Πλοκή: Οι ιστορίες που περιέχει είναι οι εξής: 1. Μέσα στο παιχνίδι 2. Έχε τα μάτια σου και τα αυτιά σου ανοιχτά 3. Το κοίταγμα πίσω από την κουρτίνα 4. Αυτό είναι το κόλπο 5. Θα σε κάνει να νιώθεις αήττητος 6. Όμως το παιχνίδι 7. Θα σε τσακίσει 8. Όσο βρίσκεσαι εκεί Η μικρομυθοπλασία καλλιεργήθηκε συστηματικά μετά τα μέσα του 20ου αιώνα και έχει πάρει διαστάσεις διεθνούς φαινομένου. Σήμερα μιλάμε για ένα νέο είδος λόγου που σηματοδοτεί αλλαγή στη σκέψη, με υβριδικό χαρακτήρα, με δεκάδες υποκατηγορίες και ονόματα στις περισσότερες εθνικές λογοτεχνίες, που τείνει να αυτονομηθεί και να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην ανανέωση των λογοτεχνικών συμβάσεων. Το νέο αυτό είδος λόγου, που συνήθως αποκαλείται microfiction, χαρακτηρίζεται εκ πρώτης για τη συντομία, την αφηγηματική οικονομία, τη συμπύκνωση και την ορθοέπειά του. Λογοτεχνικά συνιστά μία –εν εξελίξει ακόμη– καινοτόμα συνάντηση μορφής και περιεχομένου, στο πλαίσιο της οποίας επαναλειτουργούν ανανεωτικά τα πεδία της «όρασης», της «αντίληψης» και της «αίσθησης-συναίσθησης» του συγγραφέα. Στην παρούσα συλλογή μπορείτε να διαβάσετε μικρές ιστορίες των 121 λέξεων ακριβώς της Κατερίνας Κρυστάλλη.

4 στα 5