Από το Blogger.
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μια στιγμή σε ένα ποίημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μια στιγμή σε ένα ποίημα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ύστερα στάχτη
τίποτα,
κενό,
θάνατος και ζωή μαζί
στο αδιέξοδο, στην πέτρα!
Στη μοναξιά του χρόνου
η ανάσα μου
φλόγα
κλεισμένη στο κορμί της πέτρας
και η φωνή μου
πάνω της ερειπωμένο κληροδότημα
- πνοής που ΄γινε φως -
χαράχτηκε στο πρόσωπό της..
Μην ψάξεις να με βρεις αλλού
στις πέτρες
στις πέτρες κρύβεται το παρελθόν
Αρχαία Κάμειρος, Οκτώβριος 2008
Γιωργος Κιουρτίδης
Από την ποιητική συλλογή " Οσποδαρος χρόνος
Θα ΄θελα μια μέρα να δραπετεύσουμε μαζί
για να σου χαρίσω της ψυχής μου το κλειδί
Να κάνουμε τα σύννεφα κουπιά
και να μεθύσουμε με τα παλιά.
Θα ΄θελα μια μέρα να ταξιδέψουμε μακριά
να σου ξεκλειδώσω της καρδιάς τα μυστικά
Να μοιραστούμε της λήθης το κρασί
και στα χείλη ένα άλικο φιλί.
Είναι ο χρόνος πάντα αδυσώπητος σκληρός
Γητευτής της μοίρας μας, παράξενος γιατρός.
Γνέθει με αδράχτι μαγικά χαλιά
και απ΄τα όνειρά μας παίρνει τα φτερά
Από την συγγραφέα Νατάσα Γκουτζικίδου
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Σα χαμογελάς λάμπουν τα μάτια,
η καρδιά βολεύεται στην αγάπη
και βρίσκει το ρυθμό της.
Η ελπίδα παίρνει φτερά
και σηκώνεται ψηλά,
τα όνειρα δένουν καρπούς
και ο νους τρέχει
ν' ανταμώσει τα σχέδια
που πάνε ν'ακυρωθούν.
Σα χαμογελάς,
αχτιδοβόλο φως
τρυπώνει απ'τη χαραμάδα
και φωτίζει τα σκοτάδια.
Χαμογέλα λοιπόν!
Από την συγγραφέα, κριτικό λογοτεχνίας και ποιήτρια
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Ξέρω, είσαι εκεί στον ουρανό σου.
Που σε κοιτώ, μα δεν σε βλέπω.
Αχ να μπορούσα να σε έβλεπα, να σε ζητούσα,
να κάνεις την ψυχή μου δροσερό αεράκι…
να σκορπίσω παντού όμορφες ευχές
σε εκείνους που βλέπουν τον ήλιο με κόσκινο,
σε αυτούς που ζωγράφισαν,
μα άλλοι έχουν τον ουρανό στη μύτη…
Θεέ μου, κάνε τα μάτια μου αστραπή
να φωτίσει το σκοτάδι τους,
τον καπνό της φωτιάς μου
άγγελοι τους άδικους να σταματήσουν…
Με το μαντήλι σου να σκουπίσω
του κόσμου σου τα δάκρυα…
τα χέρια μου σαν ζεστό ψωμί
να ταΐζω τα φτωχά ανθρώπινα πουλιά σου.
Το σώμα μου χιτώνα σου να σκεπάζω στο δρόμο
τα κορμιά στις μέρες σου!
Την καρδιά μου πρωινή δροσιά
να στάζει αγάπη στην ψυχή τους.
Από τον ποιητή Εσσάμ Αλαντάση
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Οθωμανοί οι εμπνευστές
και Γάλλοι οι σχεδιαστές του.
Μα Έλληνες οι ναυτικοί
που πλέουν στις ακτές του.
Λεβέντης κι επιβλητικός είναι,
δύσκολα θα τον χάσεις.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς
ψηλά άμα κοιτάξεις.
Μ’ αν τύχει κι εσύ δεν τον δεις,
ψηλά αν δεν κοιτάξεις.
στη θάλασσα σιμά να βγεις
κι εκεί θα τόνε ψάξεις.
Παρέα με το Βασιλιά
φωτίζει τη σκοπιά του.
Εκείνον που εχάρισε
στη πόλη τ’ όνομα του.
Στη κορυφή του για να βγεις,
πολύ θα ανηφορήσεις.
Ενενήντα οχτώ ‘ναι τα σκαλιά
αν κάτσεις και μετρήσεις.
Κι αν το κουράγιο εσύ βρεις
και εκεί ψηλά ανέβεις
από την πόλη ως το νησί
μπορείς να αγναντεύεις!
Τι κι αν ο στόχος του ήτανε
στα πλοία να μηνύει.
Σύμβολο εκείνος
έγινε και κόσμο προσελκύει.
Από τον φίλο από την Κρήτη
Δημήτρη Περονικολή
Πρώτη δημοσίευση ποιήματος στην εφημερίδα Ελεύθερη Θράκη εδώ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φάρων.
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Εκείνη τη νύχτα -για τρίτη συνεχόμενη νύχτα- της κόλασης
η λάμψη ζωντανεύει σκιές,
σκεπάζοντας της ψυχής
την ακριτική καλλονή
με στάχτες απελπισίας.
Μυρίζει θάνατο
φλόγες παντού και μαύρος καπνός
σπέρνουν το λαίμαργο μένος της ανάσας τους
σε χιλιάδες χιλιόμετρα κι ένας αγέρας αγριεμένος, συνένοχος
βρυχάται το χάος στις ανυπεράσπιστες ζωές.
Η ευλογημένη Θρακική γη καίγεται.
Βόρεια, νότια, ανατολικά
απλώνει η συμφορά το μαύρο της σεντόνι.
Μόνο οι σειρήνες τραγουδούν της φύσης το μοιρολόι
κι ένας κρυμμένος τρόμος
τριγμός στα σωθικά
βουρκώνει τον ήλιο, τα δάση, τη χαρά
το μέλλον που μας κλέβουνε.
Εκείνη τη νύχτα
τα χέρια γινήκαν μια αγκαλιά
να σφιχτοδέσουν τη δίψα για ζωή
και το περίσσευμα της ψυχής
στων ορίων το κόκκινο
μέσα στη φρίκη του πραγματικού
ντύθηκε τη φορεσιά του χρέους
και απίθωσε δυο στάλες ελπίδας
σε άρρωστα τρομαγμένα βλέμματα.
Σ’ ένα καράβι
επιβιβάστηκε η οδύνη
κι απ’ την απόγνωση
λογίστηκε ξανά
νικήτρια η ευθύνη.
Εκείνη τη νύχτα την εφιαλτική
παρά την καταστροφή
απαλύνει την καρδιά
πως ακόμα η ανθρωπιά
έχει βαθιές τις ρίζες..
Από την Σμαρώ Νότου
Το παραπάνω ποίημα είναι για όσους πάλεψαν και συνεχίζουν ακόμη να παλεύουν με τη φωτιά που καίει στον Έβρο.
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Σαν φάρος μοναχός
ο Αη Νικόλας μοιάζει,
προθάλαμος της Παναγιάς
είναι και τη δοξάζει!
Με δύο πεζογέφυρες
θάλασσα και στεριά ενώνει,
μα με τα θαύματα
Θεός κι άνθρωπος ανταμώνει!
Από τον φίλο από την Κρήτη
Δημήτρη Περονικολή
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Χαμόγελα, χειραψίες, εναγκαλιασμοί
και πρόσωπα πρόωροι πανηγυρισμοί
γέμισαν τις οθόνες μας από τώρα
αλλά δεν ξέρουμε για ποιον θα έρθει η ώρα
Προσπαθούν να μας πείσουν
πως κάθε πρόβλημα μας θα επιλύσουν
αλλά με όλα αυτά τα θεατρικά
δεν γίνονται σωτήρες, ουσιαστικά
Λόγια υπερβολικά, λόγια αλαζονικά
λόγια που τα παίζουν σαν κομπολόγια.
Φτιάχνουν μια εικόνα μαγική
που δεν έχει καθόλου λογική
Οι πράξεις μηδενίζονται
όταν και όποτε στα έδρανα στροβιλίζονται
Από υπηρέτες και σύμμαχοι προσωρινά
γίνονται μεγάλα αφεντικά.
Όλα αλλάζουν και ανατρέπονται
και από έπαρση διέπονται.
Κι όλα αυτά για την ψήφο του λαού
που την έχουν περι πολλού
γιατί αυτή θα τους ανεβάσει
και στην τελική νίκη θα τους φτάσει.
Ψήφο δυνατή σαν σφαίρα
ψήφο που δίνει κάθε χέρα
αλλά δεν ξέρει την διέξοδο
και πόσο θα είναι το αποτέλεσμα ανέξοδο
Από την Τάνια Στεφάνου-Τσαβδάρη
** Αν θες κι εσύ να μοιραστείς κάτι δικό σου, κάποια στιγμή σου, την άποψη σου ή οτιδήποτε άλλο, μάθε πως εδώ
Ψάχνω να βρω την ανθρωπιά
σωστά να την γνωρίσω
για να μου δώσει δύναμη
σαν άνθρωπος να ζήσω
Μα δυστυχώς η ανθρωπιά
μας έχει πια ξεφύγει
και στις καρδιές μας
τίποτε δεν έχει απομείνει
Η κοινωνία ψεύτικη
κινείται μες στο ψέμα
και στις καρδιές κυκλοφορεί
το νοθευμένο αίμα
Εάν ανοίξεις τις καρδιές
θα δεις υποκρισία
θα δεις πως όλοι χάσαμε
την κάθε ευαισθησία
Που είναι απαραίτητη
και πρέπει να επιζήσει
διότι διασχίζουμε
την πιο μεγάλη κρίση
Καθένας με τον τρόπο του
βρίσκει περιστάσεις
τροφοδοτεί συνειδητά
τις κάθε καταστάσεις
Τα σφάλματα τα ρίχνουμε
πάντοτε στον άλλον
και έτσι πλέον γίνεται
βαρύ το περιβάλλον
Τα θετικά στοιχεία μας
τα έχουμε ξεχάσει
ποτέ σωστά δεν δώσαμε
σε αυτά καμία βάση
Τα έχουμε απαρνηθεί
και τα έχουμε πετάξει
ουδέποτε σωστή γραμμή
δεν έχουμε χαράξει
Ο ένας στον άλλον δυστυχώς
δεν έχει εμπιστοσύνη
με κάθε τρόπο προσπαθεί
το ψέμα να σερβίρει
Να το προσφέρει όμορφα
σαν ένα ραβασάκι
όπως στην τούρτα βάζουμε
το ροζ το κερασάκι
Και μας χαρίζει ομορφιές
που τόσο τις ποθούμε
την γεύση τη γνωρίζουμε
λιγάκι εάν γευτούμε
Από τον Στέλιο Ντουρανίδη
Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, γεννήθηκε στην Παλιά Κοκκινιά το 1951. Από μικρή ηλικία είχε έφεση στην ποίηση και στην λογοτεχνία. Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης αλλά και της σχολής Καλών Τεχνών. Από το 1978 ασχολείται με το ραδιόφωνο ως παραγωγός μουσικών και καλλιτεχνικών εκπομπών. Έχει συνεργαστεί με ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς τόσο στην πρωτεύουσα, όσο και στην επαρχία. Έχει αρθρογραφήσει για θέματα τέχνης και πολιτισμού σε αρκετά έντυπα. Γράφει στίχους, και ήδη ορισμένοι έχουν μελοποιηθεί και ερμηνεύονται σε τρεις δισκογραφικές παρουσίες του Τάσου Κατοπόδη και του Παντελή Σούλη. Από το 1998 διδάσκει δημοσιογραφία σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΚΕΚ) των Νομαρχιακών Επιτροπών Λαϊκής Επιμόρφωσης (ΝΕΛΕ). Ο «Άγιος άθεος» είναι το πρώτο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 2010 από τις εκδόσεις Τετράγωνο και αναφέρεται σε αληθινά γεγονότα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελίκρανον. «Μήνυμα Αισιοδοξίας» (2016), «Ποιητικός Λόγος ΧΑΪΚΟΥ» (2017) και «Στιχανθίσματα» (2018).
Μια ιστορία θα σας πω σαν γνώρισα ένα γέρο
δακρύσανε τα μάτια μου δίχως να τον ξέρω
Συμβουλές στον άνθρωπο του λέω προτού γεράσει
να τις διαβάζει πάντοτε να μην τις εξεχάσει '
Αμα γεράσει ο άνθρωπος δεν τον συμπαθούνε
τον χάρο να'ρθει αποζητούν να τον ξεφορτωθούνε
Γι'αυτό και κράτα γέροντα τα περουσιακά σου
γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο απ'τα παιδιά σου
Ο μεγαλύτερος εχθρός γίνεται το παιδί σου
και φίλος σου ο καλύτερος είναι η σύνταξή σου
Άμα γεράσει ο άνθρωπος και μόνος δεν συντηριέται
καλύτερα ο θάνατος παρά να τυραννιέται
Σε μια γωνιά τον βάζουνε τον φουκαρά τον γέρο
και για να τον κοιτάζουνε χρειάζεται συμφέρον '
Αμα γεράσει ο άνθρωπος και φύγουν τα παιδιά του
του είναι απαραίτητο να'χει την συντροφιά σου '
Αμα φύγει ο ένας απ'τους δυο ο άλλος ένα κουρέλι
ο ένας τον σπρώχνει απ'τη μια ο άλλος δεν τον θέλει
Τις συμβουλές μου ανάλυσα να μην τις εξεχάσεις
να τις διαβάζεις πάντοτε νέε μου πριν γεράσεις
Κι εδώ κάπου τελείωσε του γέρου η ιστορία
έφυγε μόνος βιαστικός στης λησμονιάς τα κρύα
Είναι από αυτές τις στιγμές που πραγματικά με κάνουν να χαμογελώ και να συγκινηθώ μαζί ταυτόχρονα. Τέτοια συναισθήματα δεν νιώθω συχνά...τουλάχιστον και τα δύο μαζί, χαρά και συγκίνηση. Ίσως είναι βέβαια από τα καλά αυτής της δουλειάς. Στα δύο χρόνια και κάτι που δουλεύω σε παιδότοπο, έχω πάρει κι έχω μάθει πολλά. Έχω μάθει να ελέγχω τα νεύρα μου, να κάνω υπομονή αλλά και να έχω επιμονή. Πάνω απ΄όλα όμως παίρνω πολλές αγκαλιές και φιλιά από μικρά παιδιά, που με έχουν μάθει....και κάθε φορά που έρχονται και με βλέπουν σκάνε ένα όμορφο γλυκό χαμόγελο και έρχονται κατά πάνω σου.
Σήμερα, λίγα 24ωρα πριν αλλάξει η χρονιά, τελευταία στιγμή με ενημερώνουν από τη δουλειά, πως πρέπει να πάω να δουλέψω, διότι είχε κόσμο το μαγαζί...από τα πλην αυτής της δουλειάς. Σαφώς είχα αρχίσει να τα "παίρνω στο κρανίο" αλλά στη συνέχεια έπρεπε να υποχωρήσω και να πάω. Λεφτά θα έβγαζα θα έπαιρνα ένα δώρο στη μάνα μου, που την ημέρα των Φώτων, γιορτάζει.
Από τη στιγμή που μπήκα στο παιδότοπο, ακούω φωνές και παιδάκια να τρέχουν πέρα δώθε. Αφού ζήτησα ένα καφέ από την υπεύθυνη, μπαίνω στον παιδότοπο και ρωτώ, όπως κάθε φορά, ονόματα παιδιών, τι τάξη πάνε, σε ποιο σχολείο και φυσικά τι ομάδες είναι.
Δύο ώρες μετά, με πλησιάζει ένας μικρός φίλος και με ένα γλυκό χαμόγελο, μου ζητάει δυο χαρτιά για να ζωγραφίσει. Του τα δίνω, χαμογελώντας κι εγώ με τη σειρά μου, λέγοντας του πως αν θέλει μπορεί να κάνει μια ζωγραφιά και να την κολλήσω στον τοίχο, που έχουμε με τις ζωγραφιές, διαφορετικά μπορεί να την πάρει σπίτι μαζί του...Συνεχίζει να μου χαμογελάει τόσο γλυκά λέγοντας μου εντάξει....Και εγώ να θέλω να του πιάσω τα μάγουλα και να τον φιλάω με τις ώρες....Λίγα λεπτά αργότερα έρχεται και μου δίνει τη ζωγραφιά ρωτώντας με, αν την κολλήσω στον τοίχο. Η απάντηση μου φυσικά και δεν ήταν αρνητική. Πριν προλάβω να κολλήσω τη ζωγραφιά του, έρχεται και μου δίνει το δεύτερο χαρτί που του είχα δώσει, λέγοντας μου ότι ήταν για μένα.
Θεώρησα πως ήταν ζωγραφιά, μου την είχε διπλώσει κιόλας. Αυτό που αντίκρισα όμως όταν άνοιξα το χαρτί δεν ήταν ζωγραφιά αλλά ένα όμορφο ποίημα, που δεν περίμενα ότι θα γραφόταν από ένα παιδί, 7 ετών. Ο Δημήτρης, ο μικρός μου φίλος, είχε γράψει ένα ποίημα για μένα...γράφοντας μου, κάτω από το ποίημα, σαν σημείωση, ότι είμαι πολύ καλή κυρία και ότι με συμπάθησε πολύ, από την ώρα που ήρθε. Ε ναι όπως είναι λογικό, έφυγε και μου δώσε μια μεγάλη αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί και μου είπε και τα κάλαντα. Κι εγώ του έδωσα δώρο ένα τρελομπαλάκι. Υπόσχεση που μου έδωσε ήταν ότι θα ξανάρθει...Υπόσχεση που του έδωσα εγώ...Αυτό το ποιηματάκι που μου έγραψε θα το κρατήσω για πάντα....δεν θα το πετάξω ποτέ!!!
Και ναι το δημοσιεύω κιόλας...κάτι τέτοιες στιγμές είναι να τις μοιράζεσαι!!!
Ένας θαυμαστής σου
Πίσω από κάθε σου σκέψη
πίσω από κάθε σου βήμα
Πίσω από κάθε σου πράξη
είναι ο φύλακας άγγελος σου
Μπορεί απλά ένας κρυφός θαυμαστής!!!
Στην θέα σου κάποιος χαίρεται
και νιώθει την πνοή σου
Είναι η λαχτάρα της ζωής σου
Απλά ένας θαυμαστής σου!!!
Στην χαρά σου κάποιος χαίρεται
στην ευτυχία σου, ευτυχεί
Μην ψάξεις να τον βρεις
Είναι αυτός, είναι εκείνος
Πάντα πίσω σου ένας θαυμαστής!!!
Για τη γιορτή της μητέρας, γράφτηκε ένα ποίημα, από ποιον άλλον; τον γνωστό πλέον φίλο μου κ.Στέλιο Ντουρανίδη από το Σπήλαιο Ορεστιάδας. Εγώ για μια ακόμη φορά βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να δημοσιεύω το ποίημα που έγραψε αυτή τη φορά με αφορμή τη σημερινή γιορτή της μητέρας. Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλες τις μανάδες του κόσμου.
Είναι μια όμορφη γιορτή
στη μάνα που ανήκει
αυτή κοντά μας βρίσκεται
στον πόνο και στη λύπη
Μάνα φωνάζουμε συχνά
στην κάθε συμφορά μας
τη μάνα θα φωνάζουμε
με όλη την καρδιά μας
Χωρίς της μάνας την ευχή
χωρίς την προστασία
ερείπια θα είμαστε
σ΄αυτήν την κοινωνία
Λουλούδια στείλτε σήμερα
στη μάνα που γιορτάζει
γιατί της μάνας η στοργή
θερμά μας αγκαλιάζει
Αυτή μας δίνει δύναμη
σε όλη τη ζωή μας
αυτή κοντά μας βρίσκεται
στη δύσκολη στιγμή μας
Αυτή για μας ξενύχτησε
για να μας μεγαλώσει
αυτή στερήθηκε πολλά
τα πάντα να μας δώσει
Σ΄αυτήν οφείλουμε πολλά
τον ίδιο τον εαυτόν μας
διότι πάντα βρίσκεται
δίπλα στο πλευρό μας
Λοιπόν αξίζει σήμερα
θερμά να της φερθούμε
την πονεμένη μάνα μας
που τόσο την ξεχνούμε.
Χρόνια πολλά μαμά!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Social Icons