Ύστερα στάχτη
τίποτα,
κενό,
θάνατος και ζωή μαζί
στο αδιέξοδο, στην πέτρα!
Στη μοναξιά του χρόνου
η ανάσα μου
φλόγα
κλεισμένη στο κορμί της πέτρας
και η φωνή μου
πάνω της ερειπωμένο κληροδότημα
- πνοής που ΄γινε φως -
χαράχτηκε στο πρόσωπό της..
Μην ψάξεις να με βρεις αλλού
στις πέτρες
στις πέτρες κρύβεται το παρελθόν
Αρχαία Κάμειρος, Οκτώβριος 2008
Γιωργος Κιουρτίδης
Από την ποιητική συλλογή " Οσποδαρος χρόνος
Δημοσίευση σχολίου