2. Ο Μικρός Πρίγκιπας - Antoine de Saint - Exupéry: Παιδικό, κλασσικό, διαχρονικό και πάντα επίκαιρο που έχει κυκλοφορήσει με εξαιρετική εικονογράφηση. Ένα βιβλίο για μικρούς και μεγάλους. Το διάβασα κατά την διάρκεια των σπουδών μου και έκτοτε θεωρείται ένα αγαπημένο μαγικό παραμύθι που έχει να διδάξει πολλά σε όλους μας, ανεξαρτήτως ηλικίας.  Ένα βιβλίο σταθμός για την παιδική, και όχι μόνο λογοτεχνία, ένα βιβλίο για τη ζωή!!! Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1979 από τις εκδόσεις Ζουμπουλάκης - Βιβλιοθήκη για Όλους. (Προσωπικά προτιμώ και έχω την έκδοση του Πατάκη, 2011) 

Υπόθεση: Η ιστορία του «Μικρού Πρίγκιπα» είναι ένα μαγικό παραμύθι γραμμένο για μικρούς και μεγάλους. Είναι ένα παραμύθι διαχρονικό, αφού εδώ και πενήντα τέσσερα χρόνια αφήνει με τον ίδιο τρόπο άφωνους από συγκίνηση όσους το διαβάζουν. Ένα πιλότος που, κουρασμένος πια από τη σχέση του με τους ανθρώπους, ζει αποτραβηγμένος από αυτούς, σε μια από τις πτήσεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχάρας, γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά, με προμήθειες νερού ίσα ίσα για οκτώ μέρες. Εκεί συναντάει τον μικρό πρίγκιπα, ένα χρυσαφένιο παιδί, φερμένο από έναν άγνωστο πλανήτη, μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ και ένα χρόνο, επισκέπτεται καινούργιους πλανήτες, θέλει να δει και να μάθει. Είναι όμορφος κι ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι. 

3. Ο θησαυρός της Βαγίας - Ζωρζ Σαρρή: Η Ζωρζ Σαρρή, είναι από τις λίγες συγγραφείς που διάβαζα από πολύ μικρή ηλικία. Χάρη στους γονείς μου, αγάπησα τα βιβλία της, έχοντας τα όλα μάλιστα, σε πρώτη έκδοση. Αν και πολλά βιβλία της τότε, τα διάβαζα και τα ξανά διάβαζα, σήμερα δε θυμάμαι κανένα σε υπόθεση, παρά μόνο σε τίτλους, όπως για παράδειγμα την κυριά Κλοκλό. Ένα βιβλίο της ωστόσο το θυμάμαι χαρακτηριστικά. Ο θησαυρός της Βαγίας ήταν και το πρώτο, ας το πω, βιβλίο μυστηρίου. Τη σειρά, που βασίστηκε στο βιβλίο, την έβλεπα ανελλιπώς όταν παιζόταν σε κρατικό κανάλι.  Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1969 από τις εκδόσεις Κέδρος. (Προσωπικά προτιμώ και έχω την έκδοση του Πατάκη, 1996, 13η Έκδοση) 

Υπόθεση: Μια γνήσια περιπέτεια, όπου οι κυνηγοί του θησαυρού εδώ δεν είναι μεγάλοι, αλλά τα παιδιά. Ένας θησαυρός στην Αίγινα; Και μάλιστα στη Βαγία; Ναι, στη Βαγία, εκεί που είχε «παντρευτεί» δώδεκα χρόνων τον Παναγιώτης, τότε στα 1936. Τώρα η Ζωή είναι πάλι στην Αίγινα, όχι παιδί ανέμελο, όχι κορίτσι στην Κατοχή, μα μεγάλη, απλά μεγάλη. Καλοκαίρι σ’ ένα ελληνικό νησί, καλοκαίρι με παιδιά. Καλοκαίρι μ’ ένα θησαυρό που περιμένει να τον βρουν. Ένα από τα σύγχρονα «κλασικά» βιβλία για παιδιά και νέους, όπου μαζί με την αναζήτηση του κρυμμένου θησαυρού έρχεται στην επιφάνεια το φως, η χαρά, η ανεμελιά, ο ήλιος της Ελλάδας. Και προσοχή - ένα ελληνικό βιβλίο περιπέτειας...


4. Άκου ανθρωπάκο - Wilhelm Reich: Το βιβλίο αυτό το είχα καιρό στη βιβλιοθήκη αλλά ποτέ δεν το είχα πιάσει στο χέρι. Πάντα το προσπερνούσα. Μέγα λάθος μου. Από τα βιβλία που είναι γεμάτα ελπίδα και ανθρωπιά. Ένα βιβλίο που θα μας κάνει να πάρουμε τη ζωή στα σοβαρά. Ένα βιβλίο για την ζωή, την ελευθερία, την ελπίδα και τα δικαιώματα. Ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης που αξίζει να διαβαστεί από όλους. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1983 από τις εκδόσεις Αποσπερίτης. (Προσωπικά έχω την έκδοση από ARS BREVIS - ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ.) 

Υπόθεση: "Ο μεγάλος άνθρωπος ξέρει πότε και με ποιον τρόπο είναι μικρός. Ο Ανθρωπάκος δεν γνωρίζει ότι είναι μικρός και φοβάται να το μάθει". Δυστυχώς ποτέ δεν βγήκε εκτός μόδας το Άκου, Ανθρωπάκο! -όπως δεν υπήρξε ποτέ ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων-, κι ας γράφτηκε με αφορμή την έλευση ενός κύματος φασισμού που όμοιό του δεν ξαναζήσαμε έκτοτε. Το βιβλίο παραμένει επίκαιρο σήμερα, που η χώρα μας βιώνει μια παρόμοια, στα πρώτα της στάδια, επέλαση ενός ναζιστικού μορφώματος μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στην ψυχή των Ελλήνων αναγνωστών, ειδικά σε εκείνους που παρατηρούν τη γιγάντωση της Χρυσής Αυγής με απάθεια, χωρίς καν να διανοούνται να αντιδράσουν. Ο Ράιχ μοιάζει να το έγραψε (και) για εμάς.

5. Κατ' εικόνα - Γιώργος Παξινός: Το βιβλίο αυτό διαβάστηκε πρόσφατα (δεν έχει ανέβει ακόμα κριτική). Τον συγγραφέα επίσης δεν τον ήξερα. Αν και κάπου με κούρασε η ιστορία του και η γραφή του συγγραφέα, το βιβλίο πραγματεύεται πολλές αξίες της ζωής, μεταξύ αυτών η αγάπη, η πίστη, η συγχώρεση και η ελευθερία. Κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Λιβάνης. 

Υπόθεση: Η Έβελιν, γενετίστρια και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, κάνει τυχαία μια τρομερή ανακάλυψη στο Ισραήλ. Ως αποτέλεσμα, γεννιούνται δύο δίδυμα αδέρφια που μεγαλώνουν αγνοώντας ο ένας την ύπαρξη του άλλου - ο πρώτος στο εύπορο Σίδνεϊ και ο δεύτερος στις φτωχογειτονιές του Μπουένος Άιρες, σε ανελεύθερο καθεστώς. Ο Κρίστοφερ και ο Χοσέ θα συναντηθούν πρώτη φορά στον Αμαζόνιο, για να ξαναχαθούν αμέσως μετά. Δίπλα τους μια ηρωική κοπέλα, η Λορένα. Ένα μυθιστόρημα που οι ήρωές του ταξιδεύουν σε τέσσερις ηπείρους με σκοπό την εύρεση της ταυτότητάς τους.Πώς αξίες όπως η Αγάπη, η Πίστη, η Συγχώρεση και η Ελευθερία μπορούν να αλλάξουν τις ζωές τους;Ποια τα όρια της επιστήμης και του νου; Μπορεί ο άνθρωπος να συμφιλιωθεί με τη φύση; "Η αγάπη μένει όταν τα λουλούδια πέφτουν στο χώμα".

6. Να σου πω μια ιστορία - Jorge Bucay: Ένα βιβλίο που χαρακτηρίστηκε και όχι άδικα, τόσο λογοτεχνικό όσο και αυτοβελτίωσης. Ένας συγγραφέας που είναι συνδεδεμένος με τα φοιτητικά μου χρόνια. Αφού τότε ήταν που τον γνώρισα και διάβασα σχεδόν όλα του τα βιβλία. Για τον Jorge Bucay δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Όλες οι ιστορίες των βιβλίων του περνάνε μηνύματα θετικής ενέργειας και αισιοδοξίας. Διαβάστε τα και θα βγείτε μόνο κερδισμένοι. Κυκλοφόρησε το 2008 από τις εκδόσεις Opera. 

Υπόθεση: "Δεν μπορώ" του είπα. "Δεν μπορώ!" "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ." Ο Χοντρός κάθισε σαν τον Βούδα πάνω σ' εκείνες τις φριχτές μπλε πολυθρόνες του γραφείου του. Χαμογέλασε, με κοίταξε στα μάτια και, χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έκανε κάθε φορά που ήθελε να τον ακούσουν προσεκτικά, μου είπε: "Να σου πω μια ιστορία..." Και χωρίς να περιμένει να συμφωνήσω, ο Χόρχε άρχισε να αφηγείται. Ο Ντεμιάν είναι ένας ανήσυχος νεαρός φοιτητής που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του. Οι αναζητήσεις του τον κατευθύνουν στον "Χοντρό", έναν πολύ ιδιόρρυθμο ψυχαναλυτή που τον βοηθά να αντιμετωπίσει τη ζωή και να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του με έναν τρόπο πολύ πρωτότυπο: σε κάθε συνάντηση, του διηγείται από μία ιστορία, κλασική ή μοντέρνα, "ανατολίτικη" ή "δυτικότροπη", που πηγάζει από τη λαϊκή προφορική παράδοση ή απευθείας από τη φαντασία του "Χοντρού". Οι ιστορίες αρχίζουν να λειτουργούν ως παραβολές, και ο Ντεμιάν κατασιγάζει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του, ωριμάζοντας μάλλον, παρά βρίσκοντας "έτοιμες λύσεις" και "συνταγές ευτυχίας"... Οι σχέσεις μεταξύ θεραπευτή και θεραπευομένου δεν είναι -ούτε αυτές- συμβατικές και αναμενόμενες. Καβγάδες, διαφωνίες, συμπάθεια, αντιπάθεια, μίσος και αγάπη αφήνονται ελεύθερα να εκφραστούν, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο δύο μοναδικούς λογοτεχνικούς ήρωες με σάρκα και οστά, προσφιλείς και οικείους στον αναγνώστη. Καμία σχέση εδώ με το στερεότυπο του ψυχαναλυτικού ντιβανιού και του οριζοντιωμένου πάσχοντος. 

7. Το Καπλάνι της βιτρίνας - Άλκη Ζέη: Ένα ακόμη βιβλίο σταθμός της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας είναι Το Καπλάνι της Βιτρίνας. Δεν νομίζω άλλωστε να υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει διαβάσει. Κι αν υπάρχει ας το κάνει τώρα. Κάθε φορά που κοιτάω το βιβλίο, άλλωστε βρίσκεται σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη μου, ταξιδεύω σε μια άλλη εποχή. Τόσο το βιβλίο όσο και η συγγραφέας αποδεικνύονται διαχρονικές αξίες της ελληνικής λογοτεχνίας. Ένα βιβλίο που θίγει κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Έγινε σειρά και προβλήθηκε σε κρατικό κανάλι το 1990. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1963 από τις εκδόσεις Θεμέλιο. (Προσωπικά έχω την έκδοση του 1995 από εκδόσεις Κέδρος και δεν την αλλάζω) 

Υπόθεση: Η Μέλια και η Μυρτώ είναι δύο κοριτσάκια που ζουν το 1936 σ' ένα νησί του Αιγαίου. Ο παππούς τους τούς διηγείται, αντί για παραμύθια, μύθους και θρύλους για τους αρχαίους Έλληνες. Ο ξάδελφός τους ο Νίκος, φοιτητής από την Αθήνα, τις μαγεύει με την ιστορία ενός τίγρη -το καπλάνι, όπως το λένε στο νησί- που βρίσκεται βαλσαμωμένο μέσα σε μια βιτρίνα στη μεγάλη σάλα του σπιτιού τους. Λίγο λίγο μπλέκονται στο παιχνίδι του καπλανιού της βιτρίνας μικροί και μεγάλοι ύστερα από κάτι που συνέβηκε μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, στις αρχές του Αυγούστου.