Η ιστορία που ακολουθεί, με τίτλο «Οι Σκιές των Τεμπών», γεννήθηκε μέσα από το πλαίσιο ενός εργαστηρίου δημιουργικής γραφής, στοχεύοντας στην πειραματική ενσωμάτωση διαφορετικών ειδών λόγου στο πεζογράφημα. Η εκφώνηση της άσκησης ήταν απλή αλλά απαιτητική: να χρησιμοποιηθεί ως αφορμή ένα εξωκειμενικό στοιχείο —στην προκειμένη περίπτωση, μια είδηση από τον Τύπο— και να αποτελέσει τον πυρήνα μιας νέας αφήγησης.
Η ιστορία είναι ένας μικρός φόρος τιμής και μια απόπειρα κατανόησης του πώς το προσωπικό πένθος μετατρέπεται σε δύναμη αναζήτησης της αλήθειας.
«Οι Σκιές των Τεμπών»
Η Ελένη, μια νεαρή δημοσιογράφος, με τα δάχτυλα παγωμένα, μόλις είχε ολοκληρώσει το άρθρο για την επέτειο των Τεμπών με τίτλο «Πάνω από 380 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αντίστασης σε Ελλάδα και εξωτερικό για το έγκλημα στα Τέμπη». Κάθε λέξη, μια μαχαιριά. Δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών, η πληγή ανοιχτή, ένα βαθύ κενό. Καλείται καθημερινά να αρθρογραφεί στην εφημερίδα που εργάζεται. Και κάθε μέρα, το πιο δύσκολο θέμα είναι για τα Τέμπη. Κανείς όμως δεν ξέρει ότι πίσω από τα άρθρα της κρύβεται ένας προσωπικός πόνος. Ο Σπύρος, ο ετεροθαλής αδελφός της, φοιτητής νομικής, ήταν ένα από τα θύματα. Πήγε να δει τον αγώνα της ΑΕΚ, και επειδή τα αεροπορικά εισιτήρια είχαν εξαντληθεί για Θεσσαλονίκη, πήρε το τρένο, που του στέρησε τη ζωή. Η Ελένη, στοιχειωμένη από την απώλεια, ξεκινά μυστικά μια προσωπική έρευνα, αποφασισμένη να βρει την αλήθεια που θάφτηκε κάτω από τόνους συντριμμιών.
Στο συλλαλητήριο για τα Τέμπη, η Ελένη θα συναντήσει τον Αλέξανδρο. Εκείνος αξιωματικός αστυνομίας, παρακολουθεί διακριτικά την κινητοποίηση, αφήνοντάς την να καλύψει το γεγονός χωρίς να την εμποδίσει. Κρυφά από την υπηρεσία του,συλλέγει στοιχεία για την υπόθεση. Τα μάτια του, γεμάτα θλίψη και αποφασιστικότητα, μαρτυρούν μια κρυμμένη αλήθεια, μια ιστορία που δεν τολμά να πει. Μια αλήθεια που τον καίει, που τον αναγκάζει να δράσει παρά τους κινδύνους. Κρατά πληροφορίες που κλονίζουν τα επίσημα πορίσματα, μυστικά που θα μπορούσαν να ανατρέψουν τα πάντα. Μαζί με την Ελένη, σαν σκιές, θα οδηγηθούν στα μονοπάτια της εξουσίας, ξετυλίγοντας το κουβάρι της αμέλειας και της συγκάλυψης. Οι σκιές των νεκρών ζητούν δικαίωση, και η Ελένη με τον Αλέξανδρο γίνονται οι φωνές τους. Η αλήθεια, σαν φάντασμα, περιφέρεται ανάμεσα στα συντρίμμια, περιμένοντας να αποκαλυφθεί. Η ατμόσφαιρα βαριά, φορτισμένη και οι μνήμες ζωντανές.
Δημοσίευση σχολίου