Ποιος είναι ο Παναγιώτης Μπαρμπαγιάννης και με τι ασχολείται;
Εγώ είμαι αυτός. Για άλλους Παναγιώτης, για άλλους Πάνος, για άλλους Μπαρμπαγιάννης σκέτο. Όσον αφορά στο με τι ασχολούμαι, θα έλεγα ότι προσπαθώ να γίνω εργοθεραπευτής και με περισσότερο μόχθο προσπαθώ να κάνω και εμψύχωση ομάδων παιδαγωγικής θεάτρου και θεατρικού παιχνιδιού. Το εάν τα καταφέρνω, βέβαια, είναι άλλο θέμα.
Ποια ήταν η αφορμή ή το έναυσμα για να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Μία ανάγκη; Μία ορμή; Δεν ξέρω. Και σίγουρα, δεν μπορώ να την ονομάσω ή να την εντοπίσω. Είναι όπως το όταν πεινάς και απλώνεις το χέρι σου για να πιάσεις το πιρούνι. Ή όταν διψάς και απλώνεις το χέρι σου για να πιάσεις το ποτήρι. Το ίδιο συμβαίνει και με τη συγγραφή. Απλώς απλώνεις το χέρι σου και πιάνεις το μολύβι.
Πως πήρατε την απόφαση να εκδώσετε το πρώτο σας βιβλίο και πώς αισθανθήκατε όταν το πήρατε στα χέρια σας και το είδατε πλέον τυπωμένο;
Πραγματικά, δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι να αποφάσισα κάτι ή να είπα τώρα είναι η στιγμή. Απλώς συνέβη. Απροσδόκητα, στιγμιαία και όλα μέσα σε ένα λεπτό. Όταν, δε, εκτυπώθηκε ήταν μία στιγμή σαν αυτή που γίνεσαι 18 ετών. Περιμένεις πυροτεχνήματα, να βγουν οι μάγοι και οι ζογκλέρ και όλα να είναι διαφορετικά. Και τελικά το μόνο που ακούς είναι «άντε… από εδώ και πέρα να δούμε τι θα κάνεις…»
Πόσο απαιτητική είναι η συγγραφική διαδικασία και πόσο χρόνο σας παίρνει η ολοκλήρωση ενός βιβλίου;
Η απαίτηση έχει να κάνει με τον εαυτό σου. Όλο απαιτείς και απαιτείς. Ποτέ δεν ξέρεις εάν έχεις φτάσει στον στόχο, γιατί δεν ξέρεις ποτέ ποιος είναι αυτός. Η συγγραφή, έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ, δεν έχει αντικειμενικά κριτήρια ή στόχους. Είναι μία προσωπική ανάγκη που συνεχώς την αναζητάς.
Ποιες οι αντιδράσεις από την οικογένεια σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα, στην κυκλοφορία των βιβλίων σας;
Καθόλου αναμενόμενες αντιδράσεις. Η μάνα μου έκλαιγε, ο πατέρας μου προσπαθούσε να μη φανεί να κλαίει και οι φίλοι μου «μπράβο, είσαι ο καλύτερος». Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι δάσκαλοι και σε βάζουν στη θέση σου… οπότε εδώ είναι το σημείο που ευχαριστώ τη Βάνα, την Κάτια και τη Σοφία.
«Μου πες κι εγώ», είναι το πρώτο σας βιβλίο. Ποιο είναι το θέμα της ιστορίας αυτής;
Έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια αλλά η νοσταλγία μου γι αυτό το βιβλίο είναι βαθιά. Το συγκεκριμένο θεατρικό κείμενο αφορά ένα ομόφυλο ζευγάρι που προσπαθεί να τεκνοθετήσει. Αυτό το βιβλίο είναι μία ολόκληρη ζωή που κάπως έχει φύγει αλλά παραμένει ανεξίτηλη (σε εμένα) για να θυμίζει τους ανθρώπους που θα αγαπάς για πάντα.
Το «Delete» είναι θεατρικό έργο που κυκλοφόρησε και σε βιβλίο. Ποιο το θέμα του και πως προέκυψε η συνεργασία με την ηθοποιό Βάνα Πεφάνη;
Με τη Βάνα γνωριστήκαμε στο Studio του Εθνικού Θεάτρου και ήταν από τις στιγμές που λες ότι η τύχη παίζει ερήμην σου. Το Delete προέκυψε στα πλαίσια μίας παράστασης που σκηνοθέτησε ο κ. Κοραής Δαμάτης και αφορά δύο μονόπρακτα με κοινό άξονα τη βία και το Bullying.
Είναι πολλές αλήθειες που προσπαθούν να χωρέσουν σε λέξεις. Αλλά ξέρεις τι παιχνίδια κάνουν αυτές οι λέξεις… κείτονται περιορισμένες ανάμεσα σε άλλες λέξεις, αφαιρώντας λίγο από το παλμό της αλήθειας.
Το «Δεν με Ξέρεις» αφορά σε ένα παιδί που ξαφνικά βρίσκεται έγκλειστο σε ένα ίδρυμα Ατόμων με Αναπηρία. Αυτή ήταν και η πρώτη αλήθεια. Η πρώτη ώθηση. Η πρώτη πληγή.
Ποια τα επόμενα συγγραφικά σχέδια σας;
Είμαστε σε συζητήσεις ώστε μέσα στους επόμενους μήνες να εκδοθεί ένα θεατρικό μου κείμενο με τον τίτλο «Ερυθρό». Και μετά βλέπουμε…
Ασχολείστε με τα social media και αν ναι που μπορούμε να σας βρούμε;
Όχι πάρα πολύ. Ωστόσο, το «Δεν με Ξέρεις» έχει αποκτήσει μία δική του ζωή και μπορείτε να το βρείτε στο facebook, σε αυτό το Link: https://goo.gl/TFfUmD
* Το βιβλίο του Παναγιώτη Μπαρμπαγιάννη, Δε με ξέρεις, βρέθηκε υποψήφιο στα φετινά Public Book Awards, στην κατηγορία του Πρωτοεμφανιζόμενου.
Δημοσίευση σχολίου